Παρασκευή, Οκτωβρίου 31, 2008

Λίγο γέλιο στη ζωή μας!



Με αυτά και τα άλλα τα λόγια τα μεγάλα για κρίσεις οικονομικές, για κρίσεις πραγματικές ή μαϊμούδες, για καταστροφές ή απλά παιχνίδια... χάσαμε το κέφι μας για το πιο απλό πράγμα... το κέφι της ζωής, της ζωής ΜΑΣ!

Ας βάλουμε λοιπόν, έστω και βεβιασμένα, λίγο χαμόγελο, να μπει μια αχτίδα ελπίδας και να χαρούμε ότι είμαστε ζωντανοί, με αγαπημένους ανθρώπους δίπλα μας και πολύ αγαπημένους φίλους γύρω μας!

Κι όπως λέει ο πάνσοφος λαός, «Δεν γαμιέται, εμείς να είμαστε καλά!!!»

Μοναδική περίπτωση!


Χωρίς λόγια... τα είπε ή μάλλον τα έγραψε ο κ. Γιώργος με τον σωστό τρόπο!!!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008

Kaiser Chiefs

Τους Kaiser Chiefs μου τους «κόλλησε» ο γιος μου και μου άρεσε(αν) πολύ!

Τους έχω δει ήδη δύο φορές ζωντανούς στην Ελλάδα και ήταν φανταστικοί. Δυστυχώς στο Καλλιμάρμαρο δεν κατάφερα να τρυπώσω στην συναυλία του MTV για να του δω γι’ άλλη μια φορά.

Το νέο τους άλμπουμ Off With Their Heads κυκλοφόρησε 20 Οκτωβρίου.

Ένα από τα τραγούδια που άκουσα το Never Miss a Beat μου άρεσε. Μου έβγαλε όμως μια πρώιμη ωριμότητα στην εικόνα τους για ένα τέτοιο συγκρότημα. Τι λένε όμως οι ίδιοι:


Never Miss A Beat was the song that kicked it all off and will be the first single (released Monday 6th October). We wanted some female backing vocals at the end so asked Lily Allen and some members of New Young Pony Club. Lily also does backing vocals on the song 'Always Happens Like That'.

Like It Too Much features string arrangements from everybody's favourite Bond theme guy, David Arnold.

Half The Truth features a contribution from UK rapper Sway. He was literally passing and he knows Eliot so we asked him to make something up in a gap we had in the song and he delivered.

Mark Ronson has been bigging up the album in interviews for a while now which is nice because it sounds better coming from someone not in the band but we think it's our best album yet.

Kaiser Chiefs



Never Miss a Beat


What did you learn today? / I learned nothing
What did you do today? / I did nothing
What did you learn at school? / I didn’t go
Why didn’t you go to school? / I don’t know

It’s cool to know nothin

Television’s on the blink / There’s nothin on it
I really want to really big coat / With words on it
What do you want for tea? / I want crisps
Why didn’t you join the team? / I just didn’t

It’s cool to know nothin

Take a look, take a look, take a look / At the kids on the street
No they never miss a beat / No they never miss a beat
Never miss a beat / Never miss a beat, beat, beat, beat
Take a look at the kids on the street
No they never miss a beat / No they never miss a beat
Never miss a beat / Never miss a
Never miss a beat / Never miss a beat

Here comes the referee / The light’s flashin
Best bit of the day / Now that’s livin
Why don’t you run away? / Are you kiddin?
What is the golden rule?
/ You say nothing

It’s cool to know nothing

Τετάρτη, Οκτωβρίου 29, 2008

Balance

Ισορροπία


Το 1990 κέρδισε το Oscar Best Animated Short.

Δημιουργία των αδερφών Christoph & Wolfgang Lauenstein.

Είναι μια εντυπωσιακή μικρού μήκους ταινία με πολλά νοήματα μαζεμένα σε 10 λεπτά. Ο πόλεμος, η μάχη για το κέρδος, τα ύπουλα χτυπήματα κάτω από τη μέση, η ματαιοδοξία, η προδοσία... όλα!

Μια άριστη σάτιρα για την ανθρώπινη φύση!

Το ύφος, η ζωτικότητα, και η πλοκή ακολουθούν το μηχανισμό ισορροπίας. Δεν υπάρχει μουσική, καμία φωνή, αλλά η ζωτικότητα, το περιβάλλον και ο ήχος είναι όλα ζωντανά και μιλάνε. Δυστυχώς μιλούν την αλήθεια.

Πέντε ουσιαστικά ίδια όντα ζουν σε μια πλατφόρμα που αιωρείται σε ένα κενό. Διαφέρουν μεταξύ τους μόνο από τυχαίους αριθμούς στις πλάτες τους. Έχουν έναν σκοπό, να ισορροπήσουν την πλατφόρμα. Αν την ανατρέψουν, θα πέσουν. Γι’ αυτό το λόγο κινούνται με σύνεση και μετρημένα χωρίς περιττές κινήσεις. Η ισορροπία ανατρέπεται όταν ένα από τα όντα ανασύρει ένα μυστήριο χειροποίητο αντικείμενο από κάτω.

Δείτε όμως τη συνέχεια... Αξίζει!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 27, 2008

Unite the Nation

Οι Έλληνες της Αμερικής ραπάρουν, και με μπουζουκάκι(!), για τον Ομπάμα...

Παραγωγή των 3SonsProductions


Παρασκευή, Οκτωβρίου 24, 2008

Προς προβληματισμό

Ένα λαμπρό υπόδειγμα ρητορικής και πολιτικής από πρόσφατη συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών, που έκανε τη διεθνή κοινότητα να χαμογελάσει: Ο λόγος του Παλαιστίνιου εκπροσώπου στα ΗΕ.

«Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μωυσή. Όταν έσκισε τον βράχο κι άρχισε να αναβλύζει νερό, σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για μπάνιο.

Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα ακούμπησε στον βράχο και μπήκε στο νερό.

Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί.

Τα είχε κλέψει ένας Ισραηλινός.»

Τότε πετάχτηκε οργισμένος ο Ισραηλινός εκπρόσωπος κι άρχισε να φωνάζει. «Τι είναι αυτά που λες; Οι Ισραηλινοί δεν ήταν εκεί, τότε.»

Οπότε ο Παλαιστίνιος εκπρόσωπος χαμογέλασε και είπε: «Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, μπορώ να ξεκινήσω την ομιλία μου...»!

..._..._..._..._..._..._...

An ingenious example of speech and politics occurred recently in the United Nations Assembly and made the world community smile.

The Palestinian Representative's Speech at the UN

“Before beginning my talk I want to tell you something about Moses. When he struck the rock and it brought forth water, he thought, ‘What a good opportunity to have a bath!’ He removed his clothes, put them aside on the rock and entered the water. When he got out and wanted to dress, his clothes had vanished. An Israeli had stolen them.”

The Israeli representative jumped up furiously and shouted, “What are you talking about? The Israelis weren't there then.”

The Palestinian representative smiled and said: “And now that we have made that clear, I will begin my speech.”


Το πάρτι


του λατρεμένου Μάνου Χατζιδάκι...
............................................................

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,
κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,
γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή και
όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία
μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,
μαζί με μας και τα όνειρα μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.
Γι’ αυτό ένα πάρτι σ αυτό το δρόμο
είναι πιο θλιβερό και από τον ίδιο το θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,
δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί,
ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,
μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,
ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται…
Γι’ αυτό ένα πάρτι στην Οδό των Ονείρων
είναι πιο θλιβερή και από τη στιγμή του ονείρου,
είναι ένα ξέφτισμα ζωής,
ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.
Κοιτάχτε τούτο το κλουβί
είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι
θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει…
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.
..........................................................................................

Θυμήθηκα τον Αντώνη που μας άφησε... πράγματι δεν θυμάμαι πόσο καιρός πέρασε...

Πέμπτη, Οκτωβρίου 16, 2008

Δεν πάμε καλά!

Το καλοκαίρι του 2007, το γνωστό καμένο καλοκαίρι μας (το θυμάστε ή το ξεχάσατε... Ηλεία, Πύργος, Ζαχάρω, η μισή Ελλάδα στα κάρβουνα... κάτι σας λέει μάλλον... καλά μην το ζορίζουμε κιόλας...), ανέβασα ένα ποστ με τίτλο «Ζητείται χορηγός!». Στο συγκεκριμένο ποστ (μπορείς να διαβάσεις εδώ) έθετα το ζήτημα της χορηγίας των κατεστραμμένων από την φωτιά χωριών από πολυεθνικές εταιρείες όπως γίνεται και με τους αθλητικούς συλλόγους (π.χ. Skoda Ξάνθη, Πανιώνιος Chipitta... νομίζω το καταλάβατε... έξυπνοι άνθρωποι είστε...).

Ακολουθούσε δύο προηγούμενα ποστ αγανάκτησης (διαβάζεις το ένα και το άλλο... εάν θέλεις...) για την κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την περίοδο. Η ουσία ήταν ότι εφόσον το κράτος και το δημόσιο συνολικά δεν μπορούν να κάνουν κάτι ας αναλάβουν οι πολυεθνικές την κατάσταση. Για τέτοια απελπισιά μιλάμε!!!

Από την απελπισία και την αγανάκτηση γεννήθηκε ένα κείμενο ειρωνικό με την μορφή ανακοίνωσης προς αναζήτηση χορηγίας!

Η αλήθεια είναι ότι εν μέρη αυτό έγινε, γιατί όσες πρωτοβουλίες για την ανακούφιση των κατεστραμμένων περιοχών ακούσαμε προήλθαν από ιδιώτες και εταιρείες μαζί και οι πολυεθνικές.

Σήμερα, έφτασε ένα mail από γνωστό περιοδικό με θέμα:

Περιοδικό …… - Αναφορικά με την αναζήτηση χορηγών για χωριό.

Αγαπητέ Κύριε,

Ψάχνοντας στο ιντερνέτ βρήκαμε μια ανάρτησή σας που αναφέρεται στην αναζήτηση χορηγού για ένα χωριό.

Εμείς εκδίδουμε το περιοδικό ……, το οποίο ασχολείται με τη χορηγία και το μάρκετινγκ, και όπως είναι φυσικό, το θέμα σας μας κίνησε το ενδιαφέρον. Εκτός αυτού, λόγω του ότι το περιοδικό αποστέλλεται στα αρμόδια για τη χορηγία στελέχη των εταιρειών – χορηγών, έχουμε μία μόνιμη στήλη όπου κάποιος μπορεί να παρουσιάσει την χορηγική του πρόταση με σκοπό την αναζήτηση χορηγών.

Επειδή δεν έχουμε κάποια στοιχεία επικοινωνίας μαζί σας, εάν μπορείτε καλέστε μας ή στείλτε μας τα στοιχεία σας ώστε να έρθουμε σε επαφή.

Σας επισυνάπτω το τρέχον τεύχος μας ώστε να μπορείτε να σχηματίσετε μια άποψη για το περιοδικό μας.

Θα αναμένω τα νεότερα από εσάς.

Με εκτίμηση,

……

Όπως καταλαβαίνεις αγάπητή/έ αναγνώστρια/η, στέλεχος και ερευνήτρια/ή νέων ιδεών για ανάπτυξη new business, το σκέτο search με ξερά keywords μάλλον δεν βοηθάει! Πρέπει να βάλεις και λίγο το μυαλό σου να δουλέψει.

Από την άλλη σκέφτομαι μήπως να κατοχυρώσω την ιδέα γιατί... ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει αύριο! Στην Ελλάδα ζούμε κι όπως θα είδες στα comments οι ιδέες ήδη έπεσαν στο τραπέζι!!!

Τετάρτη, Οκτωβρίου 15, 2008

The Spirit


Μετά τα Sin City και 300 ο Frank Miller επιστρέφει στις οθόνες!

Από την θέση του σκηνοθέτη και σεναριογράφου αυτή τη φορά.



Τίτλος και θέμα της ταινίας The Spirit από το ομώνυμο κόμικ του Will Eisner!



Το καστ των ηθοποιών είναι από τα καλύτερα με ονόματα όπως



Samuel Jackson (μοναδικός χαμαιλέων όπως πάντα και πολύ αγαπημένος!),

Eva Mendes,

Scarlett Johansson (θεές και οι δύο!),

Paz Vega (?!) και

ο Gabriel Macht στο ρόλο του The Spirit!

Δείτε εδώ το τρέιλερ.

Τρίτη, Οκτωβρίου 14, 2008

Γλυκές αναμνήσεις!

Μου το έστειλε με mail ο γιος μου και μου ξύπνησε εικόνες παλιές. Κατάλαβα πόσα πράγματα άλλαξαν και πόσο γρήγορα μέσα σε 15 χρόνια. Απίστευτο!

Το ότι μου το έστειλε με mail ο γιος μου... πρέπει μάλλον να μπει κι αυτό στο τέλος της λίστας... ή στην αρχή?! Ίσως να πρέπει να είμαι χαρούμενος που με έχει στην mailing list :)


Είμαστε ακόμα από 15 έως 30, δηλαδή στη καλύτερη ηλικία.

Ø Θα θέλαμε να θυμόμαστε τις μουσικές εκείνης της εποχής αλλά ήμασταν πολύ μικροί για να έχουμε τέτοιες αναμνήσεις (αν και το Sweet Dreams των Eurithmics ηχεί ακόμα στα αυτιά μας, γιατί μπορούσαμε να έχουμε γλυκά όνειρα)...

Ø Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α...

Ø Βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candy και όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh...

Ø Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί...

Ø Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ, γαριδάκια Extra και Φοφίκο...

Ø Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια...

Ø Επίσης κάναμε ακόμη παιδικά πάρτι στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε κάθε τυχαίο παιδότοπο...

Ø Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία - χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα...

Ø Τις πρώτες πορνό ταινίες τις βλέπαμε σαν κλέφτες στο Βίντεο του Μπαμπά, όχι όπως τώρα που με ένα κλικ τα παιδάκια βρομίζουν την ψυχή τους...

Ø Ακούγαμε τη φωνή του άλλου όταν παίρναμε τηλέφωνο μέχρι που μας έφαγαν τα SMS...

Ø Παίρναμε εκατομμύρια φακελάκια με αυτοκόλλητα Panini και όταν μας τύχαινε κάποιο σπάνιο το δείχναμε σε όλο το σχολείο...

Ø Παίρναμε κουλούρια και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και όχι τυποποιημένες τυρόπιτες...

Ø Τρώγαμε Κουκουρουκου και Σοκοφρέτες...

Ø Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες...

Ø Διαβάζαμε Μπλεκ και Σούπερ Κατερίνα... με αγνά μέχρι τότε μηνύματα...και όχι πως θα σου κάτσει η φίλη του φίλου σου...

Ø Τρώγαμε την Φάτσα Μπανάνα από την ΕΒΓΑ και τις γρανίτες Turbo πριν τις καταργήσουν...

Ø Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό...

Ø Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, space kai Cuervo...

Ø Ζήσαμε και πρωταθλήματα άλλων ελληνικών ομάδων (και όχι μόνο του Ολυμπιακού Wink)...

Ø Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με την Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα...

Ø Τραγουδήσαμε κομμάτια της Χαρούλας, της Αρβανιτάκη αλλά και της Άννας Βίσση που ήταν απίθανα...

Ø Καταφέραμε ίσως να δούμε μια φορά στη ζωή μας την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο σανίδι...

Ø Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές ... από το Εκμέκ Παγωτό και τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν...

Ø Ξέραμε μόνο τη Μπαλαρίνα και το Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή στα 3G...

Ø Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι... Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουν 20 ευρώ κοιτάζουν με μισό μάτι...

Ø Δεν είχαμε ανάγκη να γίνουμε ΕΜΟ γιατί ζούσαμε με ευτυχία...

Ø Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι... το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας...

Ø Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε Hi5...

Ø Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο...

Ø Βλέπαμε τα Νιτζάκια σε βιντεοκασέτες και βλέπαμε και μαζεύαμε τους Κατσίστες--- απίστευτε Χαλ Χόγκαν και Ντόλαρ μαν...

Ø Θυμάστε τους Ευχούλιδες?

Ø Χάρρυ Κλύν σόου και Δέκα Μικροί Μήτσοι...

Ø Παίρναμε τα μικρά μερεντάκια με το πλαστικό κουταλάκι και όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα κρουασάν είχαμε ψαρώσει...

Ø Κόντρα Πλακέ, Τροχός της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, 'Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση)...

Ø Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1...

Ø Ghostbusters- Karate Kid - ET - Home Alone - Γκούνις - Σεξογήινη (Ποιος δεν είχε κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ Wink

Ø Carousel και Disney club στο Mega...

Ø Παίζαμε Μήλα - Σχοινάκι - Μακριά γαϊδούρα

Ø Βλέπαμε Transformers - GIJo - Rambo - Αστυνόμο Σαΐνη

Ø Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου...

Ø Τραγουδήσαμε «Το νού σου κύριε οδηγέ» και χορέψαμε λαμπάντα...

Ø Πίναμε SINALCO...To θυμάστε ρε παιδιά;

Ø Πηγαίναμε στα «Ηλεκτρονικά» και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arcanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα...

Ø Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα... Ματώναμε τα γόνατα μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι...

Ø Φορούσαμε μπότες Wermacht και μπουφάν FLY ενώ είχαμε μπλουζάκια με τον Fido Dido...

Ø Βλέπαμε Tom & Jerry, Looney toones, Bugs Bunny και Coyte με το Bippp Bippp...

Ø Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσονταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του Αστερίξ;

Ø Τρώγαμε Smarties...

Ø Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια...

Ø Πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια...

Ø Παίζαμε με την Τσουλήθρα με τα πιγκουινάκια και με τα όπλα και τις μπάλες NERF...

Ø Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία...

Ø Βλέπαμε Μαγκάιβερ και Φλας...

Ø Παίρναμε τα φακελάκια που είχαν τα πατίνια με διάφορες φιγούρες και τις Κωλοφωτιές (Πυγολαμπίδες)...

Ø Διαβάζαμε Ποπάυ και Τιραμόλα...

Ø Πίναμε Carnation και Dolca και τρώγαμε Veloutela της ΦΑΓΕ...

Ø Ντυνόμασταν Νιτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου και Μπομπ Σφουγγαράκης...

Ø Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια...

Ø Είχαμε τα κλασικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες...

Ø Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και στα InSpot...

Ø Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι...

Ø Παίζαμε με τους Φωτεινούλιδες και την Πατατο-οικογένεια...

Ø Βλέπαμε Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους...

Ø Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο...

Ø Παίζαμε ακόμα με μπίλιες...

Ø Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια... αυτοκίνητα-πλοία-Αεροπλάνα

Ø Παίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο και άλλα πολλά...

Ø Είχαμε τις χλαπάτσες...

Ø Πιάναμε 4-4 τα Μιράντα Παπαδοπούλου και τα βουτούσαμε στο γάλα...

Ø Bλέπαμε Power Rangers - Sailormoon - Batman - Spiderman - Dragonball...

Ø Τρώγαμε Derby της ΙΟΝ και τσίχλες Big Babol...

Ø To πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive...

Ø Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία...

Ø Τρώγαμε τα λαστιχένια αρκουδάκια και τα μπουκαλάκια της Κόκα Κόλα...

Ø Παίρναμε την τσίχλα σωληνάριο και τα γλειφιτζούρια κραγιόν...

Ø Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε...

Ø Τρώγαμε Φουντούνια – Δρακουλίνια - Πακοτίνια και Λόττο...

Ø Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν;

Ø Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε και αυτό...

Ø Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες...

Ø Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS... και ξερός...

Ø Παίζαμε με στρατιωτάκια και τους αλεξιπτωτιστές με το πλαστικό αλεξίπτωτο... θυμάστε;

Ø Παίζαμε με τα πλαστικά βατραχάκια που έκαναν τον μυστήριο ήχο...

Ø Παίζαμε τον Γιατρό (τρελή φάση) και μπάσκετ μέσα στο σπίτι με τις κάλτσες...

Ø Βλέπαμε τον Διαμαντένιο κόσμο... με τα δωμάτια και στο τέλος με τη μπάλα με τα ασημένια χαρτάκια...

Ø Βλέπαμε το άλλο με το Πέτρινο άγαλμα στο τέλος που έκανε τις ερωτήσεις...

Ø Βλέπαμε το Φώτα παρακαλώ με τον Μποστατζόγλου και το παιδικό πρόγραμμα με τα κρυμμένα αντικείμενα στις παιδικές χαρές...

Ø Βλέπαμε Μάπετ Σόου...

Ø Παίζαμε το Φωτιά Φωτιά στη πέρα γειτονιά και Σ' αγαπώ Σ'αγαπώ που με βάζεις...

Ø Tις καραμέλες γάλακτος ΚΟΚΟΣ και τα Blu...

Ø Tα σοκολατάκια Noiseta που προσπαθούσαμε να πάρουμε από τη φοντανιέρα της μαμάς...

Ø Το μπισκότο Choco bloom...

Ø Ροκάραμε με το Losing my religion από R.E.M. και συγκινηθήκαμε με το Nothing compares to you της Sinead o'Connor...

Ø Πηγαίναμε ακόμα και βλέπαμε Καραγκιόζη και όταν με το σχολείο μας είχαν πάει να δούμε την Αρκούδα είχαμε συγκινηθεί πολύ...

Ø Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα...

Ø Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα...

Ø Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ...

Ø Τρώγαμε Lila Pause και Milka...

Ø Βάζαμε στο γάλα μας για να το πιούμε πιο εύκολα HEMO Caotonic και ήρθε η ώρα να αρπάξουμε το Nesquick...

Ø Το πρώτο μας φιλί δίνονταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο...

Ø Τρώγαμε και τα ΤΙ & ΤΙ...

Ø Βλέπαμε μικρό μου Πόνυ και Αμποτ και Κοστέλλο...

Ø Τρώγαμε γλειφιτζούρια Chupa Chups και Boomer...

Ø Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους γονείς ενώ τώρα μαζεύουν τις μπίλιες από τα μπουκάλια που ανοίγουν...

Ø Θυμάται κανείς τις πορτοκαλάδες με το αλουμινένιο καπάκι;...

Ø Τρώγαμε παγωτά ΑΓΝΟ με την φάτσα με την τσιχλομυτούλα...

Ø Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια...

Ø Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα...

Ø Βλέπαμε το ΑΡΓΑ και το Μπίγκο με τον Νίκο Μαστοράκη...

Ø Είδαμε χιλιάδες σποτάκια εναντίων των Ναρκωτικών...

Ø Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε...

Ø Παίζαμε με νεροπίστολα...

Ø Βλέπαμε τους Αστρομαχιτές να κυνηγούν τα Γκάγκς...

Ø Βλέπαμε ακόμα Λευκά Χριστούγεννα, πριν οι εποχές γίνουν και αυτές ΕΜΟ...

Ø Παίρναμε το τριπλό πακετάκι με Μερέντα, Μπισκότα και μπαστουνάκια...

Ø Τρώγαμε 10 με τόνο...

Ø Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και LA VAS QUI RIT (που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)...

Ø Διαβάζαμε Αλμανάκο και Σαΐνια...

Ø Τρώγαμε σοκολατίνες και Κορνέδες και όχι κρέπες Σοκό - Μπανά - Μπισκό...

Ø Στο γήπεδο παίρναμε ΚΩΚ και Σάμαλι...

Ø Περνούσε από τα σχολεία ο κλασικός τύπος με το Σαλέπι...

Ø Τρώγαμε ακόμα παγωτό από τον πλανόδιο, που αν μας συμπαθούσε έβαζε και λίγο παραπάνω...

Ø Βάζαμε κολόνια Μυρτώ...

Ø Λουζόμασταν με Johnson's όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας μην είχαμε πληγή...

Ø Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό...

Ø Μασούσαμε τσίχλες STIMOROL και Brooklyn...

Ø Λέγαμε ανέκδοτα με τον Τοτό και τους Πόντιους...και όχι με Ξανθιές

Ø Προλάβαμε Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου και όχι τις τωρινές κόπιες τους, που μας βασανίζουν ανελέητα...

Ø Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι...

Ø Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη...

Ø Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ...Το φάρμακο που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε...

Ø Κάναμε γαργάρες με ACT μετά το τρίψιμο των δοντιών...

Ø Τρώγαμε σοκολάτες ΒRΕΑΚ και όταν βγήκε η λευκή με τα Corn Flakes είχαμε μείνει...

Ø Eίδαμε το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή με τον μπαμπά στο πιάτο...

Ø Τρώγαμε μπισκότα Rondo...και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο...

Ø Λησμονήσαμε και την Φραουλοπατούσα της ΕΒΓΑ...

Ø Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό... Παράλληλα με το Για μπα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flinstones που τα άκουγε μονίμως από την Βίλμα...

Ø Βλέπαμε την σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός...

Ø Φορούσαμε σπορτέξ Strike και Mitsuko...

Ø Τις τσίχλες μπάλες ποδοσφαίρου και τα σοκολατένια κέρματα τα θυμάστε;...

Ø Τα μπαστουνάκια που είχαν μέσα καραμελάκια και στην κορυφή κάποιο ήρωα του Καραγκιόζη;...

Ø Οι μαμάδες φορούσαν μπλούζες με βάτες και λέγαμε ότι είναι σαν το Ρόμποκοπ...

Ø Τρώγαμε γκοφρέτα SMASH και Serenata...

Ø Τα κοριτσάκια έπαιρναν Αλληλογραφίες με άρωμα και έτρωγαν γλειφιτζούρια με σχήμα πιπίλας... για τώρα ας μη πω καλύτερα...

Ø Βλέπαμε Μικρή Λουλού - Ten Ten και τα Ρώσικα παραμύθια με την μυστήρια μουσική στην ΕΡΤ...

Ø Τα πατουσάκια που βάζαμε μέσα στο φακελάκι με τη ζάχαρη...

Ø Τα καραμελάκια TIC-TAC...

Ø Tραγουδούσαμε το «Μ' αρέσει να μη λέω πολλά» και το «Λιωμένο Παγωτό» (που κολλούσε πάντα στο χέρι)...

Ø Ήμασταν κολλημένοι με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου...

Ø Βλέπαμε Sport Billy και ΗΕ-ΜΑΝ...

Ø Κάναμε μανία τα παπούτσια All STAR και τα Dock Martins... ενώ τα αγοράκια μόνο Boxer...

Ø Bλέπαμε το Legends of the Hidden Temple με τις ομάδες των παιδιών...που έμπαιναν στο ναό...

Ø Κλέβαμε από το πορτοφόλι της μαμάς και όχι του γείτονα...

Ø Το σεξ, ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά...

Ø Κάθε βράδυ λέγαμε «Καληνύχτα» ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν...

Ø Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή...

Ø Η γιαγιά τις Κυριακές, έφτιαχνε γλυκό νεράντζι. Και ναι, μας άρεσε...

Ø Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια...

Ø Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα με τον διπλανό...

Ø Παίζαμε με πλαστελίνες και PLAY DOH...

Ø Ο μπαμπάς στο αυτοκίνητο άκουγε Δήμου, Μάνου και Scorpions

Ø Όταν βλέπαμε προφυλακτικά και τράπουλές με τσόντες, κοκκινίζαμε...

Ø Θεωρούσαμε πορνό την «Γαλάζια Λίμνη»...

Ø Παίρναμε κιμωλίες από τον πίνακα του σχολείου... και λερώναμε ο ένας τον άλλο...

Ø Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα...

Ø Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά...ενώ τώρααα...

Ø Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε...

Ø Χορεύαμε ακόμη μπλουζ στα πάρτι...

Ø Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντίλες και έφτιαχναν πίτες ενώ τώρα τις πετυχαίνεις στο ΖΑΡΑ και στα ΛΑΚ...

Ø Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν από νωρίς για να προλάβουμε τα «παιδικά»...

Ø Ζητούσαμε ακόμη για δώρο αυτοκινητάκια τα αγόρια και κούκλες τα κορίτσια...ενώ τώρα ζητούν το νέο Grand Theft Auto για το PSP...

Ø Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στα VISTA...

Ø Τι μόδα με τους πολύχρωμους πηλούς στα σχολεία, τη θυμάστε; ...

Ø Κρεμούσαν οι μαμάδες τη ΒΑΠΟΝΑ στις ντουλάπες και εμείς επηρεασμένοι από τη διαφήμιση φωνάζαμε...θα τη κρεμάσει...

Ø Τα μακρόστενα σωληνάρια που τα κουνούσαμε και βγάζαμε με το κυκλάκι τις φούσκες; ...

Ø Τα παιχνιδάκια με τη μπιλίτσα που προσπαθούσαμε να βρούμε την τρύπα...

Ø Είχαμε κολλήσει τη μανία με τον πολύχρωμο κύβο του Ρούμπικ...

Ø Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες...

Ø Είχαμε δει όλοι φαντάζομαι τη Γοργόνα και τη Ροξάνη με την Ντάρυλ Χάνα...

Ø Τα κουτάκια της Pepsi με τα διάφορα σχέδια τα θυμάστε; ...

Ø Τα τρελομπαλάκια τα οποία τα πετούσαμε και τα βρίσκαμε ένα τετράγωνο πιο κάτω...

Ø Τα πανηγύρια στο χωριό που πηγαίναμε μια φορά το χρόνο και τρώγαμε ότι παραδοσιακό υπήρχε...

Ø Τη μανία με τα ΓΙΟ-ΓΙΟ...

Ø Τα ζελεδάκια του Λάβδα που τα παίρναμε με τα σακουλάκια και τις μακρόστενες καραμέλες με τα φρούτα...

Ø Τη πίτσα που τη τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία...

Ø Παίζαμε με τα αυτοκινητάκια που για να μετακινηθούν τους βάζαμε ένα κέρμα...

Ø Θυμάστε τα VIEWMASTER?

Ø Το ζαχαρούχο γάλα Βλάχας και το τρέξιμο που κάναμε για να προλάβουμε μια κουταλιά πριν το βάλει όλο στο γλυκό η μαμά...

Ø Τις Χριστουγεννιάτικες καρτέλες με τους αριθμούς που είχαν σοκολατάκια από πίσω...

Ø Οι γιαγιάδες μας έφτιαχναν πίτες και κουλουράκια, τώρα φτιάχνουν τα νύχια και τα μαλλιά τους...

Με λίγα λόγια για αυτούς και για ακόμα περισσότερους λόγους, που θα αναπτυχθούν στη πορεία, γεννηθήκαμε στην καλύτερη δεκαετία... Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε ανάλογα ιδανικά και εμείς στα δικά μας παιδιά,μήπως και καταφέρουμε να φτιάξει λίγο η κοινωνία μας,η δικιά μας και των παιδιών μας όταν έρθει η ώρα τους...

[Υ.Γ.1 Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ΓΟΝΕΙΣ μας που αποφάσισαν να μας κάνουν τότε... και μας επέτρεψαν να ζήσουμε τόσο ανέμελα και όμορφα παιδικά χρόνια...]