Πόσο «Καυτοί» είστε στο Σεξ;

Όσο κι αν προσπαθούμε να το βγάλουμε για λίγο από το μυαλό μας, τόσο πιο επίμονα έρχεται να θολώσει τη σκέψη μας και να ανεβάσει τους σφυγμούς μας.
Για τι πράγμα μιλάμε; Μα φυσικά για το σεξ. Όλα τα ζώδια έχουν ένα συντελεστή του σεξ που καθορίζει πώς μας αρέσει να το απολαμβάνουμε.
Στις ακόλουθες παραγράφους που έλαβα στο mail μου θα ξεκλειδώσουμε τα «καυτά» μυστικά κάθε ζωδίου γύρω από το θέμα «απόλαυση»!

Κριός

Συντελεστής του σεξ
Ένας Κριός θέλει να απολαμβάνει το σεξ άγριο και δυναμικό. Ο πλανήτης που επηρεάζει το συντελεστή σας είναι ο Άρης, γι' αυτό είναι απόλυτα λογικό να είστε από τους λεγόμενους «ατίθασους» στο κρεβάτι. Δεν θα διστάσετε να προχωρήσετε ηθελημένα σε μικρές αντιπαραθέσεις με το σύντροφο σας, γιατί η ένταση και τα καβγαδάκια λειτουργούν σ' εσάς πραγματικά ως το καλύτερο αφροδισιακό. Οι φλογερές στιγμές που ακολουθούν στο κρεβάτι θυμίζουν έντονα μάχη σώμα με σώμα.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Μασάζ ή υγρά φιλιά στην περιοχή του λαιμού και τον αφτιών είναι ο καλύτερος τρόπος για να φέρετε έναν Κριό στα όρια του. Είτε έχουμε να κάνουμε με άνδρα είτε με γυναίκα Κριό, είναι σίγουρο πως αυτός ο τρόπος επαφής θα προκαλέσει αλλεπάλληλα ρίγη στο κορμί.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Ορισμένοι διάσημοι Κριοί που το πιο πιθανό είναι να χαίρονται έτσι το σεξ είναι ο αρρενωπότατος ηθοποιός Alec Baldwin η τραγουδίστρια Celine Dion και η άκρως αισθησιακή Claudia Cardinale.

Ταύρος

Συντελεστής του σεξ
Το σεξ για τον Ταύρο μοιάζει με βουτιά στη θάλασσα των αισθήσεων και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η Αφροδίτη είναι αυτή που «κάνει παιχνίδι» στην περίπτωση του. Η ερωτική συνεύρεση με τον Ταύρο θα πρέπει να είναι αργή, αισθησιακή και γεμάτη φλόγα. Οποιαδήποτε βιασύνη ή αδεξιότητα θα λειτουργήσει τελείως αρνητικά στη διάθεση του Ταύρου και γι' αυτό ακριβώς θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για ένα μεγάλης διάρκειας ερωτικό παιχνίδι.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Αιθέρια έλαια και μασάζ σε ολόκληρο το σώμα είναι η κρυφή αδυναμία των Ταύρων. Αργά, νωχελικά χάδια στην πλάτη και το λαιμό μπορούν να τους κάνουν «αλοιφή» και ερωτικό υποχείριο σας. Επίσης, τα τρυφερά λόγια στο αφτί κατά τη διάρκεια του σεξ είναι σε θέση να τους απογειώσουν.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Διάσημοι Ταύροι που τους αρέσει να βιώνουν κατά τέτοιο τρόπο τις ερωτικές στιγμές τους είναι ο τενίστας Andre Agassi, ο μεγάλος σε ηλικία πλέον αλλά με το δικό του ξεχωριστό στιλ Dennis Hopper, το «καυτό» μοντέλο Laetitia Casta και η ηθοποιός Michelle Pfeifer.

Δίδυμοι

Συντελεστής του σεξ
Οι Δίδυμοι λατρεύουν το παιχνίδι της αποπλάνησης και βάζουν σε δεύτερη μοίρα την ερωτική πράξη. Το σεξ για αυτούς δεν έχει την ένταση και την απόλαυση που θέλουν, αν προηγουμένως οι δύο σύντροφοι δεν έχουν κερδίσει ο ένας τον άλλο με τα λόγια, τις χειρονομίες και τα γεμάτα πάθος προκαταρκτικά παιχνίδια. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως ο δικός τους συντελεστής του σεξ απευθύνεται κυρίως πρώτα στη συναισθηματική και ψυχική επικοινωνία τους κι ύστερα στη σωματική επαφή, κάτι που οφείλεται κυρίως στον κυρίαρχο πλανήτη τους, τον Ερμή.
Πως φτάνει σε έκσταση
Το «κλειδί» των Διδύμων βρίσκεται κυρίως στα έξυπνα και «καυτά» ερωτικά λόγια. Ρίξτε τα ταμπού και μιλήστε στο Δίδυμο όπως δεν του έχει μιλήσει ποτέ κανείς. Σε συνδυασμό με μερικά φλογερά φιλιά σε κάποια από τα ερωτογόνα σημεία του σώματος του είναι σίγουρο πως θα φτάσει στον έβδομο ουρανό.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Διασημότητες του ζωδίου των Διδύμων που απολαμβάνουν κάπως έτσι το σεξ είναι το μοντέλο Naomi Campbell, ο ηθοποιός Johnny Depp, ο Klint Eastwood και η τενίστρια Steffi Graf.

Καρκίνος

Συντελεστής του σεξ
Και στην περίπτωση των Καρκίνων, το συναίσθημα και η τρυφερότητα στο σεξ είναι απαραίτητα για να μπορέσουν να το απολαύσουν. Σε αυτό βοηθά πάρα πολύ και η Σελήνη, που γεμίζει τους Καρκίνους ρομαντικά αισθήματα χάρη στα οποία, αν καταφέρουν να τα μοιραστούν με το σύντροφο τους κατά τη διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης, είναι σίγουρο πως κάθε επαφή θα αποτελεί και για τους δύο μια εντελώς ξεχωριστή και συναρπαστική εμπειρία. Οι Καρκίνοι είναι άτομα που όσο πιο πολύ καιρό μένουν με έναν άνθρωπο, τόσο πιο πολύ βελτιώνονται στο να προσφέρουν αλλά και να αποκομίζουν ικανοποίηση και ηδονή.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Ένα μπάνιο από κοινού και χάδια σε ολόκληρο το κορμί οδηγούν τους Καρκίνους στα άκρα. Καθαρίστε και χαϊδέψτε ο ένας το κορμί του άλλου. Είναι μια διαδικασία που θα ανεβάσει κατακόρυφα τη «θερμοκρασία» και θα καταλήξει σίγουρα σε παθιασμένο και αχαλίνωτο έρωτα.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Ο ηθοποιός Tom Cruise, ο Tom Hanks, o Harrison Ford καθώς και η καυτή τραγουδίστρια Jennifer Lopez είναι μερικές από τις διασημότητες που χαρακτηρίζονται από αυτά τα στοιχεία σε ό,τι έχει να κάνει με τον τομέα των ερωτικών.

Λέων

Συντελεστής του σεξ
Υπερήφανος και ηγετικός πάντα στη ζωή του, ο Λέοντας υιοθετεί ακριβώς την ίδια συμπεριφορά και στο θέμα του σεξ. Ο συντελεστής του είναι υψηλός και γρήγορα ο σύντροφος του θα διαπιστώσει πως κατά την ερωτική συνεύρεση ο Λέοντας θα προσπαθεί αυτός πάντα να έχει το πάνω χέρι και να κανονίζει τους κανόνες του ερωτικού παιχνιδιού. Ευτυχώς οι Λέοντες ξέρουν πώς να σας κακομάθουν και να σας προσφέρουν ατέλειωτες στιγμές ηδονής.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Το στόμα του Λέοντα και τα μακρόσυρτα υγρά φιλιά είναι το «καυτό» σημείο του. Φιλήστε τον όσο θέλετε και όπως θέλετε. Επίσης, τρυφερά χάδια στον αυχένα θα τον κάνουν να χαλαρώσει, αλλά και θα ανεβάσουν στα ύψη την ερωτική επιθυμία του.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Σημαντικά πρόσωπα με τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω είναι το πολυσυζητημένο ζευγάρι ηθοποιών Antonio Banderas και Melanie Griffith, ο τραγουδιστής των Rolling Stones Mick Jagger και ο κυβερνήτης πλέον της πολιτείας της Καλιφόρνια Arnold Schwarzenegger.

Παρθένος

Συντελεστής του σεξ
Οι Παρθένοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απρόβλεπτοι σε θέματα που έχουν να κάνουν με το σεξ. Αυτό έχει να κάνει με το σύντροφο που θα βρεθεί δίπλα τους και το πόσο θα ταιριάξουν οι επιθυμίες του ενός με του άλλου. Ένας Παρθένος μπορεί να αποδειχθεί σωστή «λάβα» στο κρεβάτι, όμως το ίδιο άτομο μπορεί να εκδηλώσει μια εντελώς ψυχρή συμπεριφορά, αν τελικά ο σύντροφος του δεν μπορέσει να αγγίξει και να επηρεάσει τον ψυχισμό του. Ο Ερμής, που κυβερνά το ζώδιο των Παρθένων, τους
κάνει να θέτουν πολύ ψηλά των πήχη των απαιτήσεων στα ερωτικά ζητήματα.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Αν κάποιος επικεντρώσει τα χάδια και τα φιλιά του στην περιοχή της κοιλιά και του αφαλού ενός Παρθένου, είναι σίγουρο πως θα τον κάνει να «λιώσει από ηδονή. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα μασάζ με αρωματικό λάδι, για να τον κάνετε να παραμιλά για ώρες.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Κάπως έτσι απολαμβάνουν τον έρωτα διάσημοι Παρθένοι Sean Conner Richard Gere, Hugh Grant καθώς και μοντέλα Sabine Christiansen και Clauc Schiffer.

Ζυγός

Συντελεστής του σεξ
To σεξ στην περίπτωση των Ζυγών είναι απόλυτα συνυφασμένο με την αίσθηση αλλά και την πρωτοτυπία. Αν ο Ζυγός δεν βρει στο πρόσωπο του συντρόφου το άτομο που θα του κεντρίσει με γλυκό, όμορφο αλλά και έξυπνο τρόπο τα αισθητήρια του, είναι βέβαιο πως το παιχνίδι της αποπλάνησης και της ηδονής μαζί του θα χαρακτηριστεί από πλήρη αποτυχία. Όπως και στην περίπτωση του Ταύρου, ο κυβερνήτης πλανήτης του Ζυγού είναι η Αφροδίτη, γεγονός που εξηγεί την ανάγκη του για τρυφερότητα και συναίσθημα.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Αυτό που κάνει τους Ζυγούς να ξεχνούν ταμπού και αναστολές και να τα δίνουν όλα στο σεξ είναι τα απαλά χάδια στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης και γενικότερα της πλάτης. Αν μάλιστα ο σύντροφος του έχει επιδεξιότητα στα χέρια, σίγουρα ο Ζυγός θα τρέμει από ρίγη ικανοποίησης στο άγγιγμα του.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Στο ζώδιο του Ζυγού οι διασημότητες που είναι πιθανό να έχουν κάποια αντιστοιχία με τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε είναι ο Michael Douglas, o Roger Moore, η Sigourney Weaver και η Catherine Zeta Jones χαίρονται κάπως έτσι τον έρωτα είναι ο Leonardo di Caprio, o Eros Ramazotti, η «καυτή» Demi Moore καθώς και η Julia Roberts.

Σκορπιός

Συντελεστής του σεξ
Εδώ έχουμε να κάνουμε ίσως με το πιο ερωτικό ζώδιο, γεγονός που σημαίνει πως ο συντελεστής του σεξ βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Στην κυριολεξία το σεξ αποτελεί την πιο αγαπημένη ασχολία των Σκορπιών και είναι πολύ σπάνιο να βρει κάποιος άτομο που ανήκει σε αυτό το ζώδιο και δεν γνωρίζει καλά τις τεχνικές του έρωτα. Ο Σκορπιός αφήνει το ένστικτο του να «κάνει παιχνίδι» και έχει την εκπληκτική ικανότητα να διαισθάνεται τις κρυφές επιθυμίες του συντρόφου του.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Αν κάτι σκοτώνει την ερωτική διάθεση του Σκορπιού, είναι η ρουτίνα. Θα πρέπει να φέρετε τη φαντασία στο σεξ και να μη διστάσετε να πειραματιστείτε ή να προσποιηθείτε ρόλους κατά τη διάρκεια του ερωτικού παιχνιδιού. Εκεί που θα πρέπει να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον σας είναι τα προκαταρκτικά παιχνίδια, που αποτελούν το Α και το Ω για τους Σκορπιούς.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Διάσημοι Σκορπιοί που έχουν την τύχη να χαίρονται κάπως έτσι τον έρωτα είναι ο Leonardo di Caprio, ο Eros Ramazotti, η «καυτή» Demi Moore καθώς και η Julia Roberts.

Τοξότης

Συντελεστής του σεξ
Ο Τοξότης είναι ζώδιο που θέλει να χαίρεται το σεξ και σε καμία περίπτωση δεν θα το αφήσει να γίνει μια μηχανική διαδικασία ρουτίνας ανάμεσα σε αυτόν και το σύντροφο του. Οι Τοξότες προσπαθούν πάντα να μετατρέψουν την ερωτική συνεύρεση σε συναρπαστική περιπέτεια των αισθήσεων και για τους δύο και συνήθως διαθέτουν την απαραίτητη τεχνική για να το καταφέρουν, βοηθούμενοι σε μεγάλο βαθμό από την επιρροή του Δία. Ο συντελεστής του σεξ του Τοξότη βρίσκεται λοιπόν ψηλά και σίγουρα συμπαρασύρει με το πάθος του και αυτόν που θα βρεθεί στο πλάι του.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Ο Τοξότης απολαμβάνει όσο κανείς άλλος τα χάδια στα πόδια και κυρίως στο εσωτερικό των μηρών. Πείτε του να ξαπλώσει ανάσκελα και ξεκινήστε ένα αργό μασάζ με χλιαρό αρωματικό λάδι, από τις πατούσες μέχρι ψηλά στους μηρούς. Η έκσταση του θα είναι τόσο μεγάλη, που ίσως στη συνέχεια στο σεξ να μην αντέξει παραπάνω από μερικά λεπτά.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Τρία ονόματα «καυτών» ηθοποιών σε αυτό το ζώδιο φτάνουν για να δείξουν πόσο συναρπαστικό πιθανόν να είναι το σεξ με έναν Τοξότη: Kim Basinger, Bo Derek,Jamie Lee Curtis.

Αιγόκερως

Συντελεστής του σεξ
Ο Αιγόκερως είναι από τα λεγόμενα «σιγανά ποταμάκια» στο σεξ. Ο συντελεστής του στην αρχή μοιάζει να είναι χαμηλός και μπορεί ως άτομο να χαρακτηριστεί «ψυχρό», κάτι που ίσως να οφείλεται στον κυβερνήτη πλανήτη του, τον Κρόνο. Αν όμως κάποιος έχει τη διάθεση να ψάξει λίγο περισσότερο, θα διαπιστώσει πως οι στιγμές ερωτικής συνεύρεσης με κάποιον Αιγόκερω θα αποδειχθούν σωστή «κόλαση». Σίγουρα ο Αιγόκερως δεν είναι ζώδιο για περιπέτειες της μιας νύχτας, όμως μέσα σε μια μακρόχρονη σχέση έχει την εκπληκτική ικανότητα να κρατά μακριά τη ρουτίνα από το κρεβάτι και το πάθος άσβεστο.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Η περιοχή των αστραγάλων είναι το ευαίσθητο σημείο των Αιγόκερων. Αργό αλλά έντονο τρίψιμο με τα δάχτυλα σε αυτό το σημείο του σώματος είναι σίγουρο πως θα προκαλέσει πολλά ρίγη απόλαυσης στο κορμί ενός Αιγόκερω, κάτι που είναι βέβαιο πως θα σας το ξεπληρώσει και με το παραπάνω.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Ο αρρενωπός Mel Gibson, o Kevin Costner αλλά και η πανύψηλη και εντυπωσιακή Nicole Kidman είναι ορισμένες από τις διασημότητες που πιθανόν έχουν μια τέτοια συμπεριφορά στα ερωτικά.

Υδροχόος

Συντελεστής του σεξ
Σχεδόν όλοι είμαστε της γνώμης πως στον έρωτα και στο σεξ δεν υπάρχουν ταμπού, όμως, αν υπάρχει κάποιο ζώδιο που να έχει καταφέρει να εφαρμόσει αυτή την αρχή στην ερωτική του ζωή, τότε αυτό είναι σίγουρα ο Υδροχόος. Κάνει τα πάντα, αρκεί να ικανοποιούν τον ίδιο αλλά και το σύντροφο του. Αν δεν είστε προετοιμασμένοι να πειραματιστείτε, καλό θα ήταν να μείνετε μακριά του. Ο Ουρανός είναι πλανήτης που τον προικίζει με αναρίθμητες ιδέες γύρω από τα ερωτικά.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Οι Υδροχόοι είναι πολύ πιθανό να εκδηλώνουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία στα πέλματα και τα δάχτυλα των ποδιών. Γι' αυτό θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα αν, κατά τη διάρκεια των προκαταρκτικών επικεντρώνατε σε εκείνο το σημείο τις ιδιαίτερες φροντίδες σας.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Σε αυτό το ζώδιο έχουμε την πάντα εντυπωσιακή Cindy Crawford, τον ηθοποιό και εξαίρετο χορευτή John Travolta καθώς και τη διάσημη γαλαζοαίματη Stephanie του Μονακό.

Ιχθύες

Συντελεστής του σεξ
Στην περίπτωση των Ιχθύων, οι οποίοι έχουν κυβερνήτη τον Ποσειδώνα, τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα στο να καταφέρουν να εκδηλώσουν με άνεση τη σεξουαλικότητα που κρύβουν μέσα τους. Το συναίσθημα παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή τους και στο σεξ είναι από τους ανθρώπους που αφήνουν όλες τις πρωτοβουλίες στο σύντροφο τους, ο οποίος θα πρέπει να φανεί αντάξιος των προσδοκιών τους.
Πώς φτάνει σε έκσταση
Το σημείο G των Ιχθύων είναι η περιοχή πίσω από τα αφτιά. Ένα γλυκό πιπίλισμα σε συνδυασμό με μερικά τρυφερά ερωτόλογα θα τους κάνει στην κυριολεξία να πετάξουν κάθε συστολή και να απολαύσουν το σεξ με όλες τους τις αισθήσεις.
Προσωπικότητες με τέτοια χαρακτηριστικά
Η φλογερή (παρά τα χρόνια της) Ornella Muti καθώς και οι διάσημοι ηθοποιοί Bruce Willis και Sharon Stone πλουτίζουν τη συλλογή διασήμων που ανήκουν στο ζώδιο των Ιχθύων και είναι πολύ πιθανό να λειτουργούν με τον τρόπο που περιγράψαμε.

Απορία επετειακή...

Διάβασα, άκουσα, έζησα πολλά αυτές τις μέρες...

Από την μια τα πανηγύρια και οι γιορτές...

Από την άλλη οι διαμαρτυρίες και οι φωνές...

Σε μια Ευρώπη που τραμπαλίζεται ανάμεσα στην επιλεκτική αμνησία για την τραυματική της ιστορία και στην αναβίωση νεοεθνιστικών αντιλήψεων από την άλλη...

Και κόλλησα σε μια μόνο σκέψη ή μάλλον απορία...

Σε μια χώρα που ζει μόνο από και για το παρελθόν της ποιος μπορεί να μου δείξει το μέλλον της;

Πρωινό στο metro…

Αισθανότανε άβολα, ασφυκτιούσε...

Η υγρασία των τελευταίων ημερών και η ζέστη μέσα στο metro της έφερναν δυσφορία. Έπρεπε να είχε χάσει τουλάχιστον είκοσι κιλά, κάποιος γιατρός της το είχε πει αλλά δεν θυμόταν ποιος. Καρδιολόγος ήταν, παθολόγος ήταν, μήπως ο γυναικολόγος; Α μπα αυτός αποκλείεται. Είχε χρόνια να πάει. Έπρεπε να κάνει κι αυτό το τεστ, το Παπαπέτρου, Παπαϊωάννου, κάποιου Παπατάδε τέλος πάντων.

Όσο περνούσε η ώρα ζορίζονταν και περισσότερο. Αιώνας της φάνηκαν τα δύο λεπτά από την Ακρόπολη μέχρι του Συγγρού-Φιξ. Κάτι έπρεπε να κάνει μέχρι να φτάσει στο τέρμα στον Άγιο Δημήτριο, μεγάλη η χάρη του. Δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Είχε ντυθεί βαριά γι’ αυτή την εποχή, αλλά ο καιρός την είχε τρελάνει όπως όλους. Αν δεν είχε τόσο κόσμο το βαγόνι θα αισθανότανε καλύτερα.

Κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά με αμήχανο βλέμμα. Κοιτούσε τους ανθρώπους χωρίς να τους βλέπει. Από παιδάκι όταν ήθελε να κάνει την ζαβολιά της έπαιρνε αυτό το βλέμμα. Χαμογέλασε πονηρά σκεφτόμενη τα παιδικά της χρόνια. Δύσκολα χρόνια, αλλά ας τα είχε τώρα...

Η ανάσα της βάρυνε κι άλλο, έπρεπε να κάνει κάτι τώρα.

Προσπάθησε με το δάκτυλό της να κάνει κάτι αλλά δεν ήταν αρκετό. Στριφογύρισε το δάχτυλο, πίεσε όσο μπορούσε. Προσπάθησε όλο αγωνία και με το άλλο δάκτυλο αλλά και πάλι δεν ανακουφίστηκε. Η λύση ήταν δύο δάχτυλα. Το ένα από μέσα και το άλλο από έξω. Με συντονισμένες κινήσεις θα τα κατάφερνε. Η προσπάθεια ήταν πραγματικά δύσκολη αλλά η επιβράβευση των κόπων της δεν άργησε να έρθει. Και ήταν εκεί μπροστά της κολλημένη στα δάχτυλα, ελάχιστα υγρή και ολίγον πρασινωπή. Το ρουθούνι της επιτέλους άνοιξε και το κύμα του υγρού αέρα εισέβαλλε μέσα του εμπλουτίζοντας τον εγκέφαλο με δόσεις οξυγόνου, που τόσο πολύ του είχαν λείψει. Με λεπτές κινήσεις που θα ζήλευε ο μεγαλύτερος γλύπτης την σχηματοποίησε σε μικρή σφαίρα. Την περιεργάστηκε με προσοχή. Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό, κρίνοντας από το ελαφρό μειδίαμα που εμφανίστηκε στο πρόσωπό της. Και όπως κάθε μεγάλος καλλιτέχνης έτσι κι αυτή, με μια λεπτή κίνηση όλο χάρη, παράδωσε το έργο της στην θέα του κοινού της.

Τα βλέμματα αγωνίας που είχαν πλημμυρίσει το χώρο του βαγονιού έδωσαν την θέση τους σε χαμόγελα ανακούφισης. Όλοι είχαν ζήσει την εξέλιξη του μεγάλου δράματος που εκτυλίχθηκε μπροστά τους ανήμποροι να αντιδράσουν. Επιτέλους όλα είχαν αίσιο τέλος...

Ώσπου, ένα δάχτυλο κινήθηκε προς το άλλο ρουθούνι...

Απολογισμός...

Κεράκια, φωτάκια, λαμπάκια, χαμόγελα, αγκαλιές, φιλιά, ένα χάδι, ένα χέρι σφίγγει το χέρι σου στοργικά, τρυφερά, δυναμικά, ερωτικά...
Γενέθλια, νέος χρόνος, επέτειος έτσι ή αλλιώς. Στιγμές που είναι συνδεδεμένες με απολογισμούς ζωής. Τι έκανα, πότε το έκανα, χαρούμενες συνήθως αναμνήσεις, ελάχιστες κακές στιγμές, ευτυχισμένες ώρες, φίλοι παλιοί, σχέσεις και δεν συμμαζεύετε.
Κοινός παρονομαστής όλων το παρελθόν. Γιατί απολογισμός σημαίνει παρελθόν. Έκθεση πεπραγμένων, ανάλυση και φυσικά μια ωραία παρουσίαση. Ανοίγεις το παλιό σεντούκι, το σκονισμένο και το καταχωνιασμένο, ψάχνεις από το βάθος ανεβαίνοντας στην επιφάνεια. Εντελώς τυχαία επιλέγεις να ξεθάψεις ωραίες φωτογραφίες, συγκινητικά γράμματα, αγαπημένα αντικείμενα. Ανοίγεις τα παράθυρα από ένα κόσμο που τον έχεις ζήσει και παρόλα αυτά ψάχνεις μια έκπληξη. Να θυμηθείς κάτι καλό που έχεις ξεχάσει. Να επιβεβαιώσεις τον εαυτό σου ότι έζησες μέχρι τώρα μια αξιοπρεπή ζωή. Να προγραμματίσεις ξανά τις κινήσεις για το μέλλον. Νέοι στόχοι, ανασχεδιασμός παλιών, όνειρα... για το μέλλον!

Μια πόρτα που ανοιγοκλείνει τρίζοντας, ψυχρά φώτα σε θάλαμο αναμονής, πρόσωπα σκαμμένα από τον πόνο και την αγωνία, μάτια χρωματισμένα με φόβο. Ακλόνητος, ανίκητος, άτρωτος περιμένεις μια απλή απάντηση. Είσαι καλά, το πιστεύεις. Αν δεν σε πίεζαν δεν θα βρισκόσουνα εδώ. Με μια ασπιρίνη όλα θα περνούσαν. Το πρόσωπο του γιατρού είναι παράξενο. Δεν είναι ήρεμο, δεν είναι ανήσυχο, τι σκατά είναι; Τους εκπαιδεύουν να μην εκφράζονται ποτέ ή τους βγαίνει έτσι στην πορεία;
«Δύο εβδομάδες...»
Δηλαδή να πάρεις κάτι για δύο εβδομάδες ή θα περάσει ο πόνος σε δύο εβδομάδες. Ένας μικρός πόνος στο στήθος είναι, μάλλον από το άγχος, ίσως και από τότε που ίδρωσες και στάθηκες στο ρεύμα της πόρτας. Πάντα σε πείραζαν τα ρεύματα, παιδικές ευαισθησίες.
«Δύο εβδομάδες, το πολύ τρεις υπόλοιπο ζωής...
Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη...
Η φαρμακευτική αγωγή απλά θα περιορίσει τον πόνο που θα είναι εντονότερος με την πάροδο του χρόνου...»
Ποιού χρόνου την πάροδο, που τον είδατε τον χρόνο, εδώ μιλάμε για κάρτα χρονοχρέωσης που τελειώνουν οι μονάδες και δεν ανανεώνετε...

Ναι λοιπόν, τέλος. Ή ακόμη πιο δύσκολα, όταν το τέλος είναι σε λίγο, σε λίγες μέρες, εβδομάδες... Δεν εννοώ ότι εκεί που περπατάς κάτι γίνεται και μένεις σέκος. Μπορεί να συμβεί στον καθένα και οποτεδήποτε. Είναι τυχαίο όπως το τυχαίο δείγμα ή η εξαίρεση στον κανόνα ή ακόμα και μια έκπληξη. Όπως το βλέπει ο καθένας.
Το μέλλον λέει τέλος; Υπάρχει τέλος στο μέλλον; Μπορείς να ξέρεις πότε είναι το τέλος; Σαν να μπήκες καθυστερημένος στον κινηματογράφο και αφού είδες το τέλος της ταινίας μένεις για να δεις την αρχή. Και τι κάνεις όταν το ξέρεις;
Ας πούμε ότι είναι να προγραμματίσεις τον χρόνο σου. Να προλάβεις να κάνεις όσα πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν. Σαν να κάνεις το μενού της εβδομάδας. Δευτέρα, κρέας με πατάτες. Τρίτη, κοτόπουλο. Τετάρτη, λαχανικά. Πέμπτη, μάλλον θα πεθάνω, οπότε να προγραμματίσω κάτι ελαφρύ μια σαλάτα ας πούμε.
Όπως παρουσιάζεται στο All That Jazz του Bob Fosse, ταινία του 1980 βραβευμένη με τέσσερα Όσκαρ και πρωταγωνιστή τον Roy Scheider, όταν μάθεις ότι έρχεται το τέλος περνάς πέντε στάδια. Οργή (θυμός), άρνηση (διάψευση), διαπραγμάτευση (παζάρι), κατάθλιψη (αποθάρρυνση) και αποδοχή (παραδοχή).
Οργή: Όχι ρε γαμώ την τύχη μου! Όχι τώρα το Θεό μου μέσα! Όχι ρε μαλακία...
Άρνηση: Όχι, όχι εμένα. Κάποιον άλλο, οποιονδήποτε αλλά όχι εμένα... Δεν μπορεί, κάποιο λάθος έγινε... Ένας γέρος... με ακράτεια και Αλτσχάιμερ... Ποιος τον χρειάζεται πια... Θα γλιτώσουμε και την σύνταξη! Όχι εμένα τώρα!
Διαπραγμάτευση: Να το συζητήσουμε! Μην πάρουμε βιαστικές αποφάσεις! Τι θέλεις να κάνω; Να τα κάνω όλα από την αρχή σωστά, όπως θέλεις Εσύ Θεέ μου! Κάτσε να τα βάλουμε κάτω σαν επιχειρηματίες. Να το διαπραγματευτούμε. Εγώ σου προσφέρω έργο, παραγωγή, ταΐζω τόσο κόσμο. Όλοι αυτοί μετά θα Σου γκρινιάζουνε. Βλέπεις, δεν είμαι παράλογος! Τι λες, το ξανασκεφτόμαστε! Please!
Κατάθλιψη: Θεέ μου, πεθαίνω... Γιατί εγώ Θεέ μου... Πεθαίνω... Γιατί... Μόνο εγώ θα πεθάνω, κανείς άλλος... Ούτε ο γιατρός μου, μόνο εγώ... Θεέ μου, πεθαίνω...
Αποδοχή: Θεέ μου, πόσο γαλήνια αισθάνομαι! Θα τελειώσουν τα βάσανά μου σε αυτή τη ζωή! Θεέ μου, σου ‘ρχομαι!

Στην περίπτωση που πεθάνω, ζητώ συγγνώμη για όλα τα κακά πράγματα που έκανα στον κόσμο, σε όλους σας.
Εάν όμως ζήσω, ζητώ συγγνώμη για όλα τα κακά πράγματα που θα σας κάνω!

... / ... / ... / ... \ ... \ ... \ ... / ... / ... / ... \ ... \ ... \ ...

All That Jazz

O Tζο Γκίντεον (Pόυ Σάιντερ) είναι επιτυχημένος σκηνοθέτης, χορογράφος, καινοτόμος –και το όνομα «Γκίντεον» είναι ένα βιβλικό λογοπαίγνιο κοντά στο «Θεός»- αλλά επίσης πότης, μανιακός καπνιστής, γυναικάς, απάνθρωπα (για τον εαυτό του και τις προσωπικές σχέσεις του) εργασιομανής, όχι και ο καλύτερος πατέρας αφού έχει βάλει άλλες προτεραιότητες στην κορυφή.
Kάθε πρωί, υπό τους ήχους του κονσέρτο σε Σολ για έγχορδα του Bιβάλντι, ανάβει τσιγάρο, πίνει αμφεταμίνες και βάζει κολλύριο στα μάτια, έτοιμος για το καθημερινό του σώου. «It ‘s Showtime, folks!».

Zει σε εξαντλητικούς ρυθμούς, μοιράζοντας το πάθος του για το σανίδι και το σινεμά, με ανθρώπους που γκρινιάζουν, σαστίζουν, ζηλεύουν, μέχρις ότου το σώμα του υποκύπτει στην κόπωση, χωρίς ο ίδιος να έχει την παραμικρή διάθεση να αλλάξει πορεία και να αποτρέψει το τελικά αναπόφευκτο. O κόσμος γύρω του θα αρχίσει να καταρρέει, ενώ, εξακολουθώντας να πιστεύει ότι ως καλός θεράποντας του θεάματος θα παραμείνει άφθαρτος και ζωντανός, γαντζώνεται από τη δύναμη του ταλέντου του για να διατηρήσει μέσα του ζωηρό το τελευταίο πολύτιμο πράγμα που του έχει απομείνει: τη ζωή υπό το πρίσμα του θεάματος.

Tο φιλμ κυλάει με εμβόλιμα φλάσμπακ, που τα παρακολουθεί ο ίδιος μέσα από παραισθήσεις μαζί με την Aνζελίκ (Tζ. Λανγκ), την ενσάρκωση του Θανάτου. Kουβεντιάζουν, μελετούν τα λάθη του, παίζουν. O Tζο φλερτάρει με τη γυναίκα- Θάνατο, τραγική ειρωνεία και ταυτόχρονα ευφυής συμβολισμός, καθώς η παθιασμένη του ζωή τον τραβάει στο αναπόφευκτο φινάλε, ενώ το ερώτημα της Aνζελίκ παραμένει μετέωρο: διασκεδαστής ή ζωντανός; Όταν σπαρακτικά ο Tζο θρηνεί στο νοσοκομείο «θέλω να ζήσω», είναι πλέον αργά. Στην πραγματικότητα όμως είναι το ξέσπασμα που θα απενοχοποιήσει τις επιλογές του. Γιατί, για ανθρώπους όπως ο Tζο, ζωή χωρίς θέαμα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Eίναι η ζωή, οι γυναίκες και ο θάνατος. Eίναι η ανοιχτή επέμβαση καρδιάς με μουσικοχορευτική συνοδεία! Eίναι η μπαλάντα ενός «καταραμένου» που παρακολουθεί, με το σύστημα παροχής οξυγόνου στο στόμα, όλες τις γυναίκες της ζωής του ντυμένες στα πούπουλα να του τραγουδάνε «Who’s sorry now». H πρώην γυναίκα, η ερωμένη και η κόρη του τραγουδούν και χορεύουν, ικετεύοντάς τον να κολλήσει στη ζωή και όχι στον ηδονιστικό workoholismό του. Aμετανόητος όμως ο Tζο «φεύγει» για το μεγαλύτερο νούμερο της ζωής του.

H Aνζελίκ ετοιμάζει την είσοδό του στο σανίδι, για να απολαύσουμε ως θεατές την επιτομή της καλλιτεχνικής φιλοσοφίας του Φόσυ, μια απίστευτη φαντασμαγορία με πρωταγωνιστή τον Tζο (ή μήπως Mπομπ;) να χορεύει, να τραγουδάει και να ιδρώνει παθιασμένος κάτω από εκτυφλωτικούς, απόκοσμους φωτισμούς και δίπλα σε αλλόκοτα ντυμένες χορεύτριες. Tο παλιό χιτ των Everly Brothers «Bye-Bye love» γίνεται με μια άγρια, εμπνευσμένη ενορχήστρωση, που ανοίγει και κλείνει με το ρυθμό του βηματοδότη της καρδιάς, το κύκνειο άσμα του Tζο, που μαζί με τον εκπληκτικό Ben Vereen τραγουδάνε μέχρι τελικής πτώσεως. Θεατές μαζί μας όλοι οι άνθρωποι της ζωής του, φίλοι, εχθροί και αντίζηλοι που χειροκροτάνε εκστασιασμένοι και τον αποχαιρετούν δακρύζοντας.H αίσθηση που αφήνει το «Bye-bye love» στο τέλος της ταινίας δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα με λέξεις. Tο σουρεαλιστικό φινάλε με χορό και τραγούδι, με ξέχειλα συναισθήματα χαρούμενης λύπης, με τον Tζο να ταξιδεύει χαμογελώντας στην ανοιχτή αγκαλιά του θανάτου και την τελευταία σιωπηλή εικόνα της πλαστικής σακούλας στο νοσοκομείο που κλείνει φυλακίζοντας τον νεκρό πρωταγωνιστή, ολοκληρώνεται με το που πέφτουν οι τίτλοι: «There’s no business like show business» άδει ειρωνικά η φωνή της Έθελ Mέρμαν και αφήνει το θεατή συγκλονισμένο, με ανάμικτα συναισθήματα στενοχώριας αλλά και πληρότητας.

It's showtime, folks...

- You believe in love?

- I believe in saying "I love you".

>>> - <<<

All That Jazz / Bob Fosse / starring Roy Scheider

I Believe I Can Fly

I used to think that I could not go on
And life was nothing but an awful song
But now I know the meaning of true love
I'm leaning on the everlasting arms

If I can see it, then I can do it
If I just believe it, there's nothing to it

Στέκεσαι στην άκρη...
Με τα φτερά σου τσακισμένα...
Το χτύπημα στην πλάτη...
Τώρα... γιατί;

I believe I can fly
I believe I can touch the sky
I think about it every night and day
Spread my wings and fly away
I believe I can soar
I see me running through that open door
I believe I can fly
I believe I can fly
I believe I can fly

Δεν θα πέσεις...
Δεν υπάρχει κάτω... πιο κάτω...
Το χτες, έγινε αύριο που άφησε πόνο...
Στο είπα... γιατί;

See I was on the verge of breaking down
Sometimes silence can seem so loud
There are miracles in life I must achieve
But first I know it starts inside of me, oh

If I can see it, then I can do it
If I just believe it, there's nothing to it

Το σκοτάδι, το μόνο σου φως...
Οι ήχοι, κραυγαλέα σιωπηλοί...
Βλέπεις, αλλά δεν ακούς...
Έκλεισες τα μάτια... γιατί;

I believe I can fly
I believe I can touch the sky
I think about it every night and day
Spread my wings and fly away
I believe I can soar
I see me running through that open door
I believe I can fly
I believe I can fly
I believe I can fly

Hey, cuz I believe in me, oh

If I can see it, then I can be it
If I just believe it, there's nothing to it

Άτρωτη, γελασμένη...
Ποτισμένη με δηλητήριο...
Ήπιες, δεν ξεδίψασες...
Άδειο το ποτήρι... γιατί;

I believe I can fly
I believe I can touch the sky
I think about it every night and day
Spread my wings and fly away
I believe I can soar
I see me running through that open door
I believe I can fly
I believe I can fly
I believe I can fly

Ακουμπώντας το όνειρο...
Το δανεικό όνειρο...
Χρεώθηκες, έχασες...
Δεν πίστεψες... γιατί;

Hey, if I just spread my wings
I can fly
I can fly
I can fly, hey
If I just spread my wings
I can fly
Fly-eye-eye

Ξαφνικά οι δύο εβδομάδες έγιναν το τέρμα μιας διαδρομής...
Τόσα λάθη, τόσες ψευδαισθήσεις, τόσες πλάνες...
Μια ζωή μπορεί να τελειώσει μόνο γιατί ξοδεύτηκε λάθος...
σε λάθος πράγματα χωρίς αξία...
Και στο τέλος, πάλι λάθος λόγια και πράξεις...
Ούτε τώρα δεν βλέπεις...
είναι τόσο φωτεινό το τέλος του διαδρόμου!

..... -_- ..... -_- ..... -_- ..... -_- ..... -_- ..... -_- ..... -_-

I Believe I Can Fly from R. Kelly

Pillows on the Wall

I’m not writing to impress. I probably couldn’t even if I tried.

I’m just singing to confess, but absolution is denied.

I may not be the brightest person living on this earth, at least

I’ll wait to know someone before I judge his worth.

The dumb people expand, yet I remain the same, I took a picture

of all of you but it isn’t worth a frame.

Please don’t take me to that place. I’ll get better soon I’m just

gonna need my space. Please don’t tell me it’s my fault, just

stick your needle in my arm and wait for the result.

I’ll disappoint you once again as I don’t follow through, and

this might come as a surprise but I’m not quite like you.

Feel free to think I’m weird, please drive me away, just be

Sure that I’ll be back to destroy you some day.

Το Pillows on the Wall είναι από το πρώτο cd των Mute the Silence. Ένα νέο ελληνικό power punk συγκρότημα που αξίζει να το προσέξουμε. Ξεκίνησαν το 2003 και στις 26 Οκτωβρίου στο «ΑΝ CLUB» στα Εξάρχεια θα παίξουν τα κομμάτια από το καινούριο τους cd Cursed with ambition.
http://www.mutethesilence.com/
Τα παιδιά που παίζουν είναι οι Alex Mouratoglou (vocals, guitars), Ion Farmakides (guitars, vocals), Vic Zafiropoulos (bass, vocals) και Nick "Houlio" Houliarakis (Drums). http://www.mutethesilence.com/main.html

Φυγή

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.

Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.

Είπε ο Σεφέρης Γιώργος
(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1974)

Ζωγράφισε ο Τσαρούχης Γιάννης
Οι Τέσσερις Εποχές (Λεπτομέρεια),
1968-69 Ελαιογραφία σε μουσαμά,
160 x 295 εκ. Συλλογή E. Δοξιάδη

Tα "είδε" όλα μετά από μια κολασμένη μέρα ο Sigmund_01
Mε εξαίρεση ένα γρήγορο πρωινό καφέ με ένα φίλο, ευχαριστώ μπε(!),
όλα τρέξανε με παράλογους ρυθμούς και με μαλακίες αποτελέσματα φυσικά!
Με τον ίδιο ρυθμό και τις ίδιες συνοπτικές μαλακοδιαδικασίες θα ζήσω
και στην νέα μέρα που θα ξημερώσει σε λίγες ώρες.
Τα λιτά και ζωντανά λόγια του μεγάλου ποιητή έβγαιναν
ανάμεσα από τους ήχους της τζαζ από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου
κατεβαίνοντας την Κηφισίας, με τις μυρωδιές της βραδινής πόλης
να μπερδεύονται με αυτές του νοσοκομείου.
Οι εικόνες του μεγάλου ζωγράφου ζωντάνεψαν στον θάλαμο αναμονής
και θα καλύψουν αύριο τους τοίχους του χειρουργείου.
Ίσως και λίγος Τέτσης να συμπληρώσει μερικές έντονες πινελιές,
όπως στην "Λαϊκή αγορά" του.

300

Το 300 είναι μία ταινία του Ζακ Σνάιντερ που βασίζεται στο επικό κόμικ μυθιστόρημα του Frank Miller. Γυρίζεται σε στούντιο του Μόντρεαλ, συνήθως με την παρουσία του ίδιου του Miller ο οποίος συνυπογράφει και την διασκευή του σεναρίου, με την μέθοδο της "μπλε οθόνης". Οι ηθοποιοί γυρίζουν τις σκηνές μπροστά από μπλε φόντο και μετά με την βοήθεια υπολογιστή προστίθεται τα κατάλληλα στοιχεία για το περιβάλλον. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Sin city, ταινία που βασίζεται και αυτή σε κόμικ του Frank Miller. Αναμένεται στους κινηματογράφους τον Μάρτιο του 2007, στις 9 στην Αμερική και στις 22 Ευρώπη και Ελλάδα. Πρωταγωνιστούν οι Γκέραρντ Μπάτλερ, Ντέηβιντ Γουένχαμ, Ροντρίγκο Σαντόρο και Λένα Χέντι. Το μπάτζετ δε της ταινίας ανήλθε στα 60 εκ.$.



Το 300 του Frank Miller είναι η κλασική μάχη μεταξύ της αρχαίας Σπάρτης και της Περσών εισβολέων. Η αντιπαράθεση μεταξύ του λιτού Λεωνίδα, βασιλιά της Σπάρτης επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος των 300, και του Πέρση βασιλιά Ξέρξη είναι ειδωμένα μέσα από την ιδιαίτερη γραφή του Miller. Ο Ξέρξης του Miller, είναι ένας τονισμένος διάβολος πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε αρκεί να κατακτήσει ότι θέλει και να επιτύχει το μάλλον υψηλό στόχο της παγκόσμιας κατάκτησης. Ο Λεωνίδας σαν Σπαρτιάτης είναι απλός στην σκέψη και τόσο δογματικός. Στο 300, ο Miller χρησιμοποιεί συνδυασμό των στιλ. Υπάρχουν επίσης ιδιαίτερες ομοιότητες με το Sin City, ιδιαίτερα στη συχνή χρήση της εναλλαγής στις φιγούρες του, τις μάζες που πάλλονται σαν ηλεκτρισμένες.

Το 300 ξεκινά ήρεμα, το πρώτο τεύχος που περιέχει διάφορες δυνατές πανοραμικές σκηνές, συμπεριλαμβανομένου ενός ιδιαίτερα εντυπωσιακού πλάνου από ψηλά της πορείας των Σπαρτιατών, αλλά όχι με τόσο ακόλουθο ιστορικά τρόπο. Τα πράγματα βελτιώνονται σταδιακά από το δεύτερο τεύχος και μετά με αρκετές ακόμα εντυπωσιακές σκηνές, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης εμφάνισης του Ξέρξη και μιας φρικιαστικής εικόνας των περσικών ανιχνευτών που πέφτουν και εξοντώνονται επάνω στις λόγχες. Οι Σπαρτιάτες με την ανώτερη πειθαρχία και την πυκνή τακτική τους απωθούν το αρχικό κύμα των περσικών δυνάμεων χαρίζοντάς τους μια αιματηρή ήττα. Αυτό οδηγεί σε μια μοιραία συνδιαλλαγή μεταξύ του Λεωνίδα και του Ξέρξη, κατά την οποία ο Πέρσης "Θεός-βασιλιάς" προσπαθεί να αγοράσει την υποταγή από το Λεωνίδας και τους τριακοσίους του. Αν και αμφισβητήσιμος ο Πέρσης βασιλιάς όπως τον απεικονίζει ο Miller, είναι ένας οπτικά ενδιαφέροντας αντίπαλο. Ο Ξέρξης είναι ένα δυνατός, όμορφος, μοιραία αλαζονικός, μέσα σε ένα εκθαμβωτικό πέπλο χρυσού. Μια πολύ δυνατή εικόνα του Miller που κυριαρχεί ανάμεσα στις φιγούρες της βιομηχανίας comics (χαρακτηριστική η σχεδίαση της μύτης με το δαχτυλίδι). Φυσικά ο Λεωνίδας παραμένει προκλητικός και ο Ξέρξης καλεί την βαριά οπλισμένη, και με τρομακτικές μάσκες καλυμμένη προσωπική φρουρά του "The Immortals" για να τα βάλει με τους τριακόσιους. Η λιτή απάντηση είναι και έξυπνη, και έχει πιθανώς κάποια βάση στο ιστορικό γεγονός. Αλλά υπάρχουν ενδοιασμοί με την απεικόνιση της προσωπικής φρουράς από τον Miller. Περισσότεροι μοιάζουν με κινεζικούς δαίμονες παρά με την αληθινή προσωπική φρουρά του Ξέρξη.

Η τελική κατάληξη του 300 ολοκληρώνεται με τον ακόμα περισσότερο Σπαρτιατικό ηρωισμό, τον περσικό δεσποτισμό, και την προδοσία από τον Εφιάλτη που οδηγεί στην ήττα των Σπαρτιατών. Η σύγκρουση είναι τόσο φρενήρης και αιματηρή όπως κανείς δεν μπορεί ενδεχομένως να φανταστεί. Ο Miller συλλαμβάνει απόλυτα το χάος του πολέμου. Τελικά το 300 είναι μια υπερβολή του τολμηρού, ένα βάναυσο έργο τέχνης, και μια κόλαση της πολεμικής ιστορίας.

Εάν υπάρχει μια ένσταση για το 300, αυτή είναι ότι σαν ένα απλό κόμικ δράσης υπάρχουν λίγα πραγματικά στοιχεία και όχι όλες οι ενδιαφέρουσες πτυχές του αρχαίου ελληνικού (και περσικού) πολιτισμού. Εάν μόνο είχε ερευνήσει ο Miller πιο βαθιά στην καθημερινή ζωή θα το είχε πετύχει. Σαφώς και ένα κόμικ δεν μπορεί να αναλύσει τόσο σε βάθος όσο ένα βιβλίο όπως Οι πύλες της φωτιάς του Στίβεν Πρέσσφιλντ ο οποίος με αφορμή μια απλή επιγραφή σε επιτύμβια στήλη, που δείχνει το μέρος όπου είναι θαμμένοι οι τριακόσιοι επίλεκτοι Σπαρτιάτες, έχει συνδυάσει με υπέροχο τρόπο τη γνώση με τη φαντασία. Οι Πύλες της φωτιάς, όπου ο αφηγητής είναι ο μόνος επιζών της επικής εκείνης μάχης, ένας βοηθητικός του σπαρτιατικού πεζικού που βρέθηκε ημιθανής κάτω από ένα άρμα και πιάστηκε αιχμάλωτος, είναι μια εξαίσια περιγραφή της μύησης ενός ανθρώπου στο σπαρτιάτικο τρόπο ζωής και θανάτου και των μυθικών αντρών και γυναικών που χάρισαν στον πολιτισμό αυτό την αθανασία. Με αποκορύφωμα την επική μάχη, Οι πύλες της φωτιάς υφαίνουν ιστορία, μυστήρια και τραγικό έρωτα σε ένα λογοτεχνικό έργο που φέρνει την ομηρική παράδοση στον 21ο αιώνα.

Βεβαίως και έτσι ο Frank Miller εκπληρώνει το στόχο του και με το παραπάνω. Ας μην ξεχνάμε ότι για τους περισσότερους φανατικούς των κόμικ, και ιδιαίτερα τους φανατικούς του Miller (και ίσως για τον Miller τον ίδιο), όλα αυτά μπορεί να κάνουν την ιστορία βαρετή. Ας είναι! Ούτως ή άλλως ο πόλεμος είναι κόλαση! Και το 300 είναι ένας κόμικ πόλεμος. Το οποίο προφανώς ο Frank Miller το θέλησε για να είναι έτσι.
Και από ότι φαίνεται στο τρέιλερ της ταινίας η δύναμη και το πάθος του Frank Miller δεν χάνει καθόλου. Για την αλήθεια δείχνει πολύ καλύτερο. Πιστεύω ότι θα γράψει ιστορία στις σελίδες του κινηματογράφου.

Περισσότερα θα δείτε στο επίσημο blog της ταινίας
http://300themovie.warnerbros.com/

Και για να μην ξεχνιόμαστε, το Sin City no2 έρχεται σύντομα!

... _ . _ ... _ . _ ... _ . _ ... _ . _ ... _ . _ ... _ . _ ...

300themovie.warnerbros.com / All rights reserved, Frank Miller, Inc. 1998

A Scanner Darkly

Ποια είναι η πραγματικότητα και πόσα πράγματα, που δεν έχει ποτέ διανοηθεί, μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος;

Απαντήσεις με μεταφυσικές διαστάσεις από τον Philip K. Dick. Η ταινία «A Scanner Darkly» βασίζεται σε μια από τις καλύτερες δουλειές του. Έχοντας την εμπειρία της drug culture στην Καλιφόρνια τέλη του’70, ο Philip K. Dick δίνει μια αυτοβιογραφική αφήγηση. Ας μην ξεχνάμε ότι ταινίες όπως το «Blade Runner», «Minority Report» και «Total Recall» έχουν στοιχεία από την δουλειά του. Δουλειά πάντα με μοναδική αίσθηση μαύρου χιούμορ παρά το ψυχρό περιεχόμενο.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Richard Linklater - Dazed and Confused (1993), Before Sunrise (1995), Waking Life (2001), Before Sunset (2004) - καθώς και η καλή πρωτότυπη δουλειά στο animation δίνουν ένα δυνατό αποτέλεσμα. Σίγουρα δεν είναι «εύπεπτη» ταινία, ούτε θα πας εκεί για να περάσεις δυο ώρες απροβλημάτιστα, αν και σε πολλές στιγμές βγάζει αυθόρμητο γέλιο. Σαφώς και δεν της αξίζει ο χαρακτηρισμός «κινούμενα σχέδια» όπως αυτός εννοείται. Η τεχνική rotoscoping που χρησιμοποιεί και πάλι ο Richard Linklater, μετά το Waking Life, μπορεί να ξαφνιάσει τους ανυποψίαστους.

Από την άλλη πλευρά όλοι οι ηθοποιοί - Κιάνου Ριβς, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Γούντι Χάρελσον, Γουινόνα Ράινερ (αγαπημένη έστω και σαν σκίτσο!) -, αν και εμφανίζονται σαν animated ήρωες, μου άρεσαν. Σημαντικό ρόλο παίζει και η προσοχή που δίνεται στις εκφράσεις τους με την απλοποίηση του περιβάλλοντος σκηνικού. Όπως διάβασα, ακόμη, η σχέση του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ με τα ναρκωτικά κάνει την ταινία αυτοβιογραφική γι’ αυτόν. Έδωσε δε ένα μοναδικό ρεσιτάλ ερμηνείας.

Η ταινία έχει μια νέα προσέγγιση, που συνήθως δεν ρισκάρει το σύστημα να υιοθετήσει και γι’ αυτό την βρήκα ενδιαφέρουσα. Σαφώς και δεν θα γίνει επιτυχία σαν το «Matrix» αλλά ειδικά για όσους αρέσει η δουλειά του Philip K. Dick είναι πολύ καλή και ίσως από τις λίγες που αγγίζουν τον πραγματικό, ζοφερό και σκοτεινό κόσμο του. Θα μπορούσε να είναι πιο δυναμική και να αποτελέσει άλλη μια δυνατή φωνή καταγγελίας ενάντια στην εκμετάλλευση των ναρκωτικών ουσιών από τους κυβερνώντες όλου του κόσμου αλλά όποιος προσέξει θα δει πολλά.

... ... ... ... ... ... ... ...

Το κείμενο αυτό γράφτηκε ακούγοντας το Michael Nyman-The Piano Sings που ανέβασε ο Αθήναιος στο R U Sirius.
Οι εικόνες που τριγύριζαν στο μυαλό μου είναι από το ART-e-STREET της Tamara de Lempicka.

Ευχαριστώ.

Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me

Last night I dreamt
That somebody loved me
No hope, no harm
Just another false alarm

Last night I felt
Real arms around me
No hope, no harm
Just another false alarm

So, tell me how long
Before the last one ?
And tell me how long
Before the right one ?

The story is old - I KNOW
But it goes on
The story is old - I KNOW
But it goes on

Oh, GOES ON
And on
Oh, goes on
And on

Όπως πληροφορήθηκα από την αγαπητή weirdo ο μοναδικός Morrissey θα καταφθάσει και θα παίξει για μας το Σάββατο 25 Νοεμβρίου στο Ολυμπιακό κλειστό γυμναστήριο Φαλήρου (ΤAE KBO NTO) στην Αθήνα. Δευτέρα 27 θα ανέβει στην Θεσσαλονίκη στην Πύλη Αξιού.

The Smiths, η σημαντικότερη μπάντα της δεκαετίας του '80, και του '90, και...και! Όταν ο Johnny Marr συνάντησε το Morrissey τι ήταν αυτός; Ένας απλός κιθαρίστας που έπαιζε με ασήμαντες μπάντες του Manchester. Έτσι σχηματίζεται η μπάντα στα 1982. Στο μπάσο ένας παλιός συμμαθητής ο Andy Rourke, ένας ντράμερ ο Mike Joyce. Το «Hand In Glove» -στη Rough Trade- δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο, το live performance του Morrissey δε μπορεί παρά να τραβήξει τα βλέμματα. Μέχρι να κυκλοφορήσει το «The Smiths» είχαν ήδη γίνει η καλύτερη μπάντα στην Αγγλία!

Όταν μιλάς για τους Smiths πρέπει να μιλάς με τα τραγούδια τους ή μήπως με τις ειρωνικές δηλώσεις του Morrissey;

Smiths και Morrissey είναι ιστορία που θα κατατρέχει όλα τα νέα κιθαριστικά συγκροτήματα και όχι μόνο.

Όσο για το Morrissey,
απλά κάποια φώτα λάμπουν πάντα!

Μικρός βωμός στα 80s...

Πριν από λίγες μέρες ανέφερα σε κάποιο σχόλιό μου το όνομα ενός παιδικού μου ήρωα. Ήταν αυτό του Καριμπού. Του μικρού ινδιάνου με το δυνατό κεφάλι που όλα τα νικούσε ρίχνοντας μερικές καλές κεφαλιές. Κυκλοφορούσαν οι ιστορίες του σε κάποιο από τα παλιά εκείνα περιοδικά κόμικ που ήταν το ένα σαλόνι ασπρόμαυρο και το επόμενο δίχρωμο. Για έγχρωμο ούτε κουβέντα εκείνη την εποχή. Τιμή τεύχους μισή δραχμή ή αλλιώς ένα πενηνταράκι! Θυμίζω ότι μιλάμε για τέλη της δεκαετίας του 70!
Αποφάσισα λοιπόν να ψάξω μήπως και βρω κάπου έστω κάποια εικόνα του Καριμπού. Επόμενη κίνηση, ψάξιμο στα στενά υπόγεια στο Μοναστηράκι. Δυστυχώς εικόνα του Καριμπού δεν βρέθηκε. Αυτό όμως που βρήκα ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μένα και μια αφορμή να ξεθάψω μνήμες θαμμένες στα βαθιά μέρη του μυαλού μου. Ένα κείμενο λίστα με πράγματα που χαρακτήρισαν μια ολόκληρη δεκαετία, αυτή του ’80. Πολλά από αυτά έρχονται από τα τέλη του ’70 και είναι αυτά που έχω μεγαλώσει μαζί τους. Έχει γραφτεί από τον Nikos Tsekhs (ntsek_at_freemail.gr) και έχει ως εξής:

Τα 80s ήταν σαφώς η εποχή μας. Εδώ που τα λέμε, ακόμα 80s μάλλον είμαστε. Πολλοί λοιπόν έχουν μια συλλογή: Γραμματόσημα, συσκευασίες ζάχαρης, κιθάρες, παλιά αντικείμενα, νομίσματα, βουκολικά είδη κλπ. Το θέμα λοιπόν με τις συλλογές και το πρόβλημα τους είναι ακριβώς το ότι μοιάζουν με συλλογές. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει από το στήσιμο της συλλογής και από το απίθανο της χρήσης των αντικείμενων της ότι πρόκειται για συλλογή. Θέλω να πω, 10 άλμπουμ με γραμματόσημα και δυο τσιμπίδες και ένας φακός κάνουν μπαμ: «Είμαστε συλλογή». Έτσι και εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε μια συλλογή που α) θα είναι αντιπροσωπευτική της εποχής μας β) θα αποτελείται από είδη που χρησιμοποιήσαμε εμείς ή είχαμε και τα πετάξαμε κάποτε γ) θα είναι στα όρια του κιτς. Και λέω στα όρια του κιτς γιατί μια συλλογή που κάνει μπαμ ότι είναι συλλογή δεν είναι κιτς, είναι απλά συλλογή. Μια συλλογή όμως ετερόκλητων αντικειμένων 80s που πολλοί χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα σπίτι τους ή άλλοι μόλις πέταξαν γιατί δεν τα μπορούσαν άλλο, ενταγμένη μέσα στο υπόλοιπο σπίτι δεν είναι ακριβώς συλλογή. Είναι κάτι το κιτσάτο. Δηλαδή σίγουρα 80ς. Δηλαδή διπλά επιτυχημένη. Φυσικά και έχουμε ελλείψεις.
Και φυσικά και θέλουμε βοήθεια. Και το εννοούμε...
Και έχουμε και λέμε, τι αναζητούμε:
> Κίτρινο στυλό Bic με το μπλε καπάκι
> Γιο γιο (7UP, Pepsi, Coca Cola, ΗΒΗ, Fanta)
> Χούλα Χουπ
> Κουμπαράς Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μεταλλικός με κλειδί
> Αναβάτες πλαστικοί (δώρο σε γαριδάκια με τα στρογγυλά κεφάλια)
> Συσκευασία περιτυλίγματος ΜΙΝΙΟΝ (το μεγαλύτερο μεγάλο κατάστημα)
> Ηλεκτρονικό παιχνίδι arcade χειρός με τις μικρές στρογγυλές μπαταριούλες, ασπρόμαυρο
> Μπρελόκ σπιράλ μακρουλό με διάφορα ζούδια κρεμασμένα πάνω του
> Πάτυ, Μανίνα, Κατερίνα με αφίσες σιδερότυπα από την Φάρα Φόσετ, Back to the Future, Europe (the final countdown), Modern Talking και τα κοριτσάκια που τα ντύνεις (χαρτοκοπτική)
> Σοκολάτα οικογενειακό μέγεθος που έφερναν δώρο οι θείες με την χαρτονένια λουρίδα που την τραβάς μέσα έξω και αλλάζουν ρούχα τα κεφάλια και τα σώματα που βρίσκονται εκατέρωθεν
> Εξωτερικό modem Ηuyndai 1200 bps γκρι
> Εξωτερικό modem με coupler που κομπλάρει πάνω στο κλασικό γκρι τηλέφωνο του ΟΤΕ, αυτό με το καντράν τουκου τουκου τόκου
> Παγουρίνο
> Το ποτηράκι ακορντεόν που πάντα έσταζε, διαφανές
> Το αυτοκόλλητο με τις πολύχρωμες λωρίδες που κόλλαγες σε ασπρόμαυρες τηλεοράσεις για να τις κάνεις έγχρωμες
> Καμπάνα marvel comics στην μεγάλη τους έκδοση, μια έγχρωμη, μια σέπια ασπρόμαυρη (οποιοσδήποτε ήρωας: Μυρμηγκάνθρωπος, Εκδικητές, 4 Φανταστικοί, Τζων Φιούρι, Μπουμ Μπουμ Ντούγκαν και οργάνωση Ασπίδα, Μάστερ οφ Κουνγκ Φου, Πάνθηρας, Κάπταιν Αμέρικα εναντίον Κόκκινου Κρανίου, Γερακομάτης, Άιρον Μαν, ΝτεαρΝτέβιλ, Θορ, Σπάιντερμαν, Χουλκ - και οχι Χαλκ, 80s είμαστε-, Λυκάνθρωπος, κλπ...)
> DC Comics (MONO Superman, τα αρχικά, π.χ. Superman εναντίον Παράσιτου κλπ.)
> Γνήσια παλιά Κλασσικά Εικονογραφημένα
> Playmobil με το παλιό κόψιμο, τα παλιά μαλλιά, τις παλιές διαστάσεις ποδιών και την παλιά ένωση ποδιών με μέση
> Εκείνα τα γραβατοειδή που είχαν ένα μεταλλικό στρογγυλό και από κάτω 2 σκοινάκια - πέτσινα που τις φοράγαν συνήθως τα κορίτσια
> Σπιρτούληδες και ευχούληδες με συνθήματα τύπου «Μωρό μου είσαι για καφέ;»
> Καραμέλες ΜΕΖ σε συσκευασίες καρτούν που πιέζεις το κεφάλι και βγάζει μια άσπρη παστίλια
> Σεραφίνο
> Τιραμόλα
> Καριμπού
> Μπλεκ
> Τρουένο
> Αγόρι
> Ρομάντζο
> Ρέμο Ουίλιαμς ο Εξολοθρευτής
> Σεξομετρητής (συσκευή που την κρατάς από κάτω και κοχλάζει το υγρό μέσα της και ανεβαίνει)
> Μηχανή προβολής Slides
> Μηχανή προβολής 3.5 mm
> Φωτογραφική με δίοπτρα από πάνω
> Πιεσόμετρο της γιαγιάς με τη φούσκα και όλα του τα καλαμπαλίκια
Δεν ενδιαφερόμαστε για:
> Τηλέφωνο ΟΤΕ κλασικό γκρι ελληνικής κατασκευής με στρογγυλό αριθμοκαντράν
> ZX 81, ZX Spectrum 48Κ με γομολάστιχες, θερμικούς εκτυπωτές, interface I, II, Microdrives κλπ
> Γνήσιο Sony Walkman
> Δισκέτες 8 1/2, 5 1/4, 3 ½
> Γραφομηχανές (ηλεκτρικές η μη)
> Pickup (σταθερό ή βαλιτσάκι)
> Μονοοπτική μηχανή, φακούς, φλας, τρίποδο
> Εκτυπωτή Α/Μ φωτογραφιών τύπου Globs
> Ραδιόφωνο με μεγάλα κοκάλινα κουμπιά και ρελέδες
> Πομπινόφωνα (σταθερά ή βαλιτσάκι)
> Τεύχη Βαβούρα
> Μικρό Ήρωα
> Μικρό Σερίφη
> Γκαούρ Ταρζάν
> Ρολόγια ηλεκτρονικά SEIKO ή TIMEX (αθάνατε Sir Clive) με τα μεταλλικά μπουτόν δεξιά αριστερά και τα μεγάλα ψηφία
> Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος, Δομή, Υδρία κλπ.
> Κασετόφωνα και κασέτες (Χάρυ Κλυν, Κηλαηδόνη....)
και μερικά άλλα staples:
> παιχνίδι Pong που συνδέονταν με την τηλεόραση
> ραλάκι χειρός με αέναη ταινία για πίστα
> κουβάρια κορδόνια (μόδα για τον καρπό που εισήγαγαν οι A-ha)
> συλλεκτικά αυτοκόλλητα χαρτάκια Panini
> τράπουλες Σούπερ Ατού (αεροπλάνα, αυτοκίνητα V8 κλπ)
> κουρδιστά αυτοκινητάκια Darda
> το Μαγικό Ραβδί του Μάικ Λαμάρ
> μπουκάλι από μουρουνόλαδο
> κολόνια "Μυρτώ"
> αυτοκινητάκια Mazorette
> χοντρά αυτοκόλλητα "ολογράμματα"
> εκείνα τα βρομερά σπίρτα που άναβαν με τρίψιμο
> διαφημίσεις "ξύσε και μύρισε"
Στην συλλογή με τον ευρύτερο γενικό τίτλο 'Παιχνίδια':
> Αυτό το ελατήριο που το έβαζες με μια μικρή ώ8ηση, και κατέβαινε σκαλιά, χωρίς μπαταρίες, χωρίς κουρδιστήρι, ένα θαύμα των κανόνων της φυσικής
> Εκείνα τα διαολάκια μασελίτσες,παπουτσάκια με το μικρό άσπρο κουρδιστήρι, αλλά ολόκληρη την συλλογή, όχι ένα, δύο μόνο
> Lego, οι παλιές σειρές, ειδικά τα διαστημικά, τζιπάκια, φορτηγάκια, όχι κατ' ανάγκη τα μεγάλα και ακριβά
> Αυτοκινητόδρομος Mister P, με ανταλλακτικά και έξτρα αυτοκινητάκια
> Μιας και είπες γιο-γιο, ασορτί πάνε και τα καπάκια από τα μπουκάλια κόκα κόλα που είχανε από κάτω φιγούρες-κόλπα με γιο-γιο
> Εξελιγμένη γενιά γιο γιο, αυτά με το φωτάκι που άναβε όταν έφτανε κάτω, αλλά χαλάγανε εύκολα
> Για όσους ζούσανε στην φτώχεια, 'τηλεκατευθυνόμενο' με το καλώδιο, να προχωράς κι εσύ από πίσω του
> Για όσους ζούσανε στα πλούτη, τηλεκατευθυνόμενο χωρίς καλώδιο
> Εκείνος ο κίτρινος-πορτοκαλί γερανός που δεν θυμάμαι αν τον έβγαζε η Lyyyyyraa (τραγουδιστά προφέρεται αυτό), ή η El Greco. Νομίζω ήταν η Lyyyyeraa
Κατηγορία 'Έντυπα-αφίσες:
> Τεύχη Pixel, με τις σελίδες των listings σε διαφορετικό χαρτί
> Αφίσα ΚΟΥΚΟΥΡΟΥΚΟΥ όταν πετύχαινες το αυτοκόλλητο με το νούμερο 80 (έδειχνε τον Ντόναλντ, Μίκι και λοιπούς μέσα σε ένα σαράβαλο που το τραβούσε ένα γαϊδουράκι)
> Αφίσα FERRARI TESTAROSSA, λίγο πιο μετά F-40
> Αν και δεν θα θέλει κανείς να τα αποχωριστεί (είναι και καστομάιζντ-περσοναλάιζντ), «Ενδεικτικά» δημοτικού, εκείνα με τον βαθμό όμως
Συλλογή Φαγώσιμα:
> Από καραμελίτσες εκείνες τις πολύ μικρούλες, (κάτι κίτρινες, σαν τρουφάκια;), σε φακελάκια, που όταν τις έβαζες στην γλώσσα σου έσκαγαν κι έκαναν φλιτς, μπουμ, κρατς
> Κάτι κουτάκια-σκουπιδοντενεκέδες με σκουπάκι, που είχαν μέσα βανίλια-υποβρύχιο.

Πολλές αναμνήσεις ξύπνησαν, γλύκες αναμνήσεις που χαίρεσαι ότι υπάρχουν. Μια εποχή που ξεχάστηκε αλλά δεν σβήστηκε από την μνήμη, σε αντίθεση με τις αγωνίες και τις σκέψεις του χτες που ήδη δεν υπάρχουν. Ζήσαμε ωραία εκείνα τα χρόνια. Κάθε τι ήταν και μια κατάκτηση και όχι απλά απόκτηση. Γι’ αυτό και ζει ακόμη. Γιατί είναι δικό μας κομμάτι. Να καταθέσω ότι στην κατηγορία Έντυπα-αφίσες σκίζω γιατί έχω το ενδεικτικό-απολυτήριο του νηπιαγωγού! Νά είσαι καλά φίλε Nikos Tsekhs που μάζεψες όλες αυτές τις αναμνήσεις μια ολόκληρης εποχής, της δικής μου εποχής!

Wonderful Tonight...

It's late in the evening; she's wondering what clothes to wear.
She puts on her make-up and brushes her long blonde hair.
And then she asks me, "Do I look all right?"
And I say, "Yes, you look wonderful tonight."

Δεν απαντάς, άφωνο το τηλέφωνο,
λείπεις, απουσιάζεις,
μόνο κενό, διαστέλλεται και καταλαμβάνει όλο τον χώρο,
κενό βαρύ, με βαριά χρώματα, με δίχως ονόματα,
και η απουσία σου ακόμη πιο βαριά...

We go to a party and everyone turns to see
This beautiful lady that's walking around with me.
And then she asks me, "Do you feel all right?"
And I say, "Yes, I feel wonderful tonight."

Άδειος, αισθάνομαι τόσο άδειος,
χιλιάδες λέξεις που ταξίδεψαν μέσα στην μέρα,
μετά από δεκάδες σκέψεις που παιδευτήκανε να γίνουν κάτι,
ταξιδεύοντας χιλιόμετρα στο δρόμο,
κοιτώντας πρόσωπα, πολλά πρόσωπα...

I feel wonderful because I see
The love light in your eyes.
And the wonder of it all
Is that you just don't realize how much I love you.

Χάδι, χαμόγελο, χαρά, χαζόλογα,
χαζός, χαλασμένος, χαμηλά, πόσο χαμηλά,
δεν αισθάνομαι, δεν θέλω να νιώθω, δεν πονάω,
να παραδεχτώ το κενό, να το γνωρίσω,
να το σεβαστώ, να το αγαπήσω...

It's time to go home now and I've got an aching head,
So I give her the car keys and she helps me to bed.
And then I tell her, as I turn out the light,
I say, "My darling, you were wonderful tonight.
Oh my darling, you were wonderful tonight."

Δεν θέλω να κάνουμε έρωτα,
βρέχει έξω, μυρίζει η γη, καλεί ο αέρας,
θέλω να αγκαλιάσω, να μην μιλήσω,
να ταξιδέψω στον ορίζοντα, να βγω έξω, να ανέβω ψηλά μαζί σου,
την απουσία σου να συνηθίσω, να σε αγαπήσω...

... _ ... _ ... _ ...

Wonderful Tonight by Eric Clapton

Κάθε πράγμα στον καιρό του…

Πάλι μπερδευτήκαμε!
Πάλι θέλουμε να τα κάνουμε όλα μαζί!
Ναπολέοντες που παίζουμε πολλαπλές παρτίδες σκάκι ταυτόχρονα…
Πότε θα αποφασίσουμε επιτέλους να διαχωρίσουμε τις δουλειές μας, να βάλουμε προτεραιότητες και να πάψουμε να μπερδευόμαστε;

Σκέψου για παράδειγμα το φαγητό και το πως σου βγαίνει ξινό. Μια απλή καθημερινή ανάγκη που απαιτεί τουλάχιστον ηρεμία. To λένε όλοι οι γιατροί,σε όλο τον κόσμο. Επιστρέφεις στο σπίτι σου λοιπόν, κουρασμένος και φυσικά πεινασμένος. Κάθεσαι να απολαύσεις αυτό που ο Θεός, μεγάλη η χάρη Του, σου πρόσφερε απλόχερα. Την τροφή! Και τι γίνεται λοιπόν; Όλος ο οικογενειακός προγραμματισμός και ισολογισμός, το γραφείο παραπόνων καθώς και αυτό των διεθνών και τοπικών οικογενειακών και συγγενικών σχέσεων, σου καταθέτουν τόσες επερωτήσεις και αιτήματα, που είσαι έτοιμος να καταλύσεις κάθε εξουσία και να γεμίσεις όλα τα ξερονήσια με τα εξόριστα μέλη της οικογένειάς σου. Πριν πάθεις ανακοπή από την μπουκιά που θα σου κάτσει στο λαιμό!

Άφησε το λοιπόν το σπίτι. Έξοδος σε ταβέρνοεστιατόριο. Σε ουδέτερο έδαφος. Ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Γιατί; Γιατί εδώ πληρώνεις κιόλας και δεν έχεις τρόπο να ξεφύγεις! Περίπτωση παρέας. Χαλαρή κουβεντούλα, ωραία μεζεδάκια, ψιλοτσιμπάμε και χαζολογάμε για να διατηρήσουμε την ανοιχτή μας όρεξη σε ψηλά επίπεδα. Όπου έρχονται τα κυρίως πιάτα και οι συνήθεις καθυστερημένοι, από την κίνηση πάντα, φίλοι. Ετοιμάζεσαι να εξαφανίσεις το φαγητό από τραπέζι σαν τον Κόπερφιλντ, γι’ αυτό έχεις έρθει άλλωστε, όταν αρχίζει μια σοβαρότατη συζήτηση. Μετά τα πρώτα κρασάκια λύνονται τα στόματα και αρχίζουν οι αγορεύσεις. Κι εσύ βρίσκεσαι ανάμεσά τους. Κάθε σου κίνηση με στόχο να φας την μπουκίτσα σου αισθάνεσαι ότι διακόπτει την έντονη ανταλλαγή απόψεων, και ιπτάμενων σάλιων (μπλιαχ), των εκατέρωθεν από εσένα φίλων. Μένεις κάγκελο και περιμένεις διάλειμμα για διαφημίσεις μπας και φας. Το φαγητό όμως κρυώνει. Γιατί ως γνωστόν το ζεσταμένο στο microwave φαγητό κρυώνει γρήγορα. Εκτός αν πιστεύεις ότι όλα ψήνονται εκείνη την ώρα, άλλο θέμα όμως αυτό.

Περίπτωση ζευγαριού και φαγητού, είτε σε σπίτι είτε σε ταβέρνοεστιατόριο. Τα ίδια και χειρότερα! δεν έχει υπάρξει άλλη μεγαλύτερη βλακεία από την χρήση της ιεροτελεστίας του φαγητού ως πρόφαση για να συζητήσεις όλα τα σοβαρά θέματα της ζωής σας. Από πρόταση γάμου ή πήδου μέχρι αίτηση διαζυγίου. Να θέλεις να απολαύσεις την μπουκίτσα σου και να σου λέει «Δεν με προσέχεις... Το νου σου όλο στο φαγητό τον έχεις...». Μα γλυκιά μου, για φαγητό είμαστε εδώ. Μήπως θέλεις να συζητήσουμε για συνταγές και να ανταλλάξουμε απόψεις για το πόση ώρα πρέπει να σωτάρεις το κρεμμύδι, που έχεις να μαγειρέψεις κάτι εδώ και χρόνια.

Ας αφήσουμε το φαγητό κι ας πάμε στο ποτό. Και ιδιαίτερα το ποτό στο μπαράκι. Γιατί βγαίνεις από το σπίτι σου και τρέχεις στα μπαράκια; Για να περάσεις καλά, να απολαύσεις το ωραίο αρτιφισιέλ ή κλασικό περιβάλλον, να ακούσεις ενίοτε ωραία μουσική. Επιλέγεις δε είτε να εκτονωθείς κουνώντας το κορμί σου ή να χαλαρώσεις μη κουνώντας δάχτυλο. Είσαι λοιπόν στην ωραία σου τη φάση, σκανάρεις το περιβάλλον για ενδιαφέροντα πρόσωπα όταν αρχίζει ο άλλος την ανάλυση. Από το πρότζεκτ της ζωής του, της δουλειάς του, της βλακείας του μέχρι πολιτική ανάλυση. Αισθάνεσαι ότι τον κοιτάς στα μάτια σαν χάνος. Τον κοιτάς στο στόμα μήπως και καταλάβεις τι λέει, γιατί εν ακούς τίποτα από την δυνατή μουσική. Ως γνωστόν όταν το μυαλό σου δε, έχει νετάρει πάνω στη μουσική μόνο αυτήν ακούς και τίποτε άλλο. Θέμα προτεραιοτήτων. Και στο φινάλε δεν γουστάρεις να ακούς μαλακίες εκείνη την ώρα. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα, κουνάς καταφατικά το κεφάλι σου και εύχεσαι να μην συμφωνείς εκείνη τη στιγμή με κάτι που θα κατατρέχει την υπόλοιπη ζωή σου.

Σε θέματα όπως σεξ ή επαγγελματικά δεν θέλω να ασχοληθώ τώρα. Αν και αυτά τα δύο έχουν ιδιαίτερα κοινά στοιχεία και ότι ισχύει στο ένα έχει απόλυτη εφαρμογή και στο άλλο. Να αναφέρω μόνο την έννοια πρωτοβουλία, στο σεξ και στη δουλειά, καθώς και τη συμμετοχή, στο σεξ και στη δουλειά πάλι. Και υπό το πρίσμα ότι όλα δεν γίνονται μαζί! Κάντε την αναγωγή και θα καταλάβατε τι εννοώ.

Καιρός όμως να ξεμπλέξουμε, αν γίνεται, τα μπούτια μας και να οργανωθούμε για να μην καταλήγουμε κάθε φορά σαν το ανέκδοτο!

Inscrutable, Impossible, but Always Glamorous

Παρασκευή βράδυ, μάλλον πρώτες ώρες Σαββάτου η ΕΤ1 προέβαλλε την ταινία του Λιούμπιτς με τίτλο «ANGEL». Η ταινία δεν είναι από τις καλύτερες της εποχής της, αν και για μένα, παραμένει από τις ωραιότερες. Το μεγάλο της ατού είναι η πρωταγωνίστρια της, η μοναδική Μάρλεν Ντίτριχ (Marlene Dietrich).

Η ατμόσφαιρα της ταινίας του ’37 είναι πραγματικά ονειρική με μοναδικό ύφος, εκπληκτική φωτογραφία, απλό μεν αλλά σφιχτό σενάριο. Η Μάρλεν υποδύεται σε έναν διπλό ρόλο μια μυστηριώδη γυναίκα η οποία ζει διπλή ζωή μεταξύ Παρισιού και Λονδίνου. Αισθησιακή στο Παρίσι, αριστοκράτισσα στο Λονδίνο. Ο ρόλος είναι από τους καλύτερους που την έχω δει. Σε ένα Παρισινό σπίτι, μια παράνομη χαρτοπαιχτική λέσχη και όχι μόνο, ο Χάλτον γνωρίζει μια μυστηριώδη γυναίκα, με την οποία περνάει το βράδυ. Παράφορα ερωτευμένος μαζί της από την πρώτη στιγμή της ζητάει να μείνει μαζί του. Στο εστιατόριο όπου δειπνούν ο πρώτος βιολιστής της ορχήστρας κατευθύνεται προς το μέρος τους και τους αφιερώνει μια μοναδική μελωδία. Στην ερώτηση της Μάρλεν «Ποιό ήταν αυτό το τόσο όμορφο τραγούδι...» ο βιολιστής της αποκρίνεται «Δεν είναι γνωστό τραγούδι. Τώρα το συνέθεσα για σας!». Στο τέλος όμως της βραδιάς, αυτή εξαφανίζεται. Αργότερα θα την ξανασυναντήσει στο Λονδίνο ως σύζυγο ενός πολιτικού και θα προσπαθήσει να την κάνει δική του.

Βλέποντας τις ταινίες αυτής της εποχής και το πως κινούνται οι ηθοποιοί, ιδιαίτερα σαν την Μάρλεν, αισθάνεσαι την ανεξιχνίαστα αινιγματική, αλλά πάντα γοητευτική περίοδο.
Υπήρξε ποτέ κάποια τόσο γοητευτική όσο η Μάρλεν Ντίτριχ;
Η ίδια η λέξη που θα την περιγράφει δεν είχε εφευρεθεί. Ίσως δεν ήταν πραγματικά τίποτα περισσότερο από αποκύημα της φαντασίας, ένα αδύνατο πλάσμα με μια γεροδεμένη φωνή, μυθικά πόδια, καταπληκτικά φρύδια, και με ένα τρόπο που θα μπορούσε να κάνει ένα τσιγάρο να φανεί πραγματικά δελεαστικό.

Γράφηκε γι’ αυτήν, «Η Μάρλεν Ντίτριχ δεν ήταν καθόλου πραγματικό πρόσωπο, αλλά ένα ισόβιο έργο της τέχνης που καλλιεργήθηκε από μια Μαρία Μαγδαληνή Ντίτριχ, γεννημένη στο Βερολίνο τον Δεκέμβριο του 1901, το οποίο διατήρησε έτσι ακριβώς μέχρι το θάνατό της το Μάιος του 1992. Δεν θαυμάζουμε το πρόσωπο που ήταν, αλλά την παραίσθηση που δημιούργησε».