Για πρώτη φορά...

Φοβάμαι περισσότερο από σένα.
Φοβάμαι για μένα, όχι για σένα.
Κάθε στιγμή τρομάζω και ιδρώνω σαν να ξύπνησα από έναν εφιάλτη.
Έχω κλείσει περισσότερα παράθυρα και έχω διπλωθεί στα δύο κουλουριασμένος στο πάτωμα πίσω από άπειρες πόρτες. Όταν σου μίλησα για κλειστό στρείδι αυτό εννοούσα. Πάντα κρατούσα στην απ' έξω το σημαντικότερο κομμάτι από τη ψυχή μου από φόβο μην πληγωθώ. Κατάφερα να μην πληγωθώ ποτέ. Ακόμη προσπαθώ να μετρήσω το κόστος.
Θέλω να δώσω, θέλω να ζήσω.

Φοβάμαι γιατί έχω ξεχάσει πως γίνεται.

Οι προβολές μας αλλοιώνουν τα αισθήματα και οι ανάγκες παραποιούνται και αλλάζουν χρώματα. Είναι δύσκολο και παρακινδυνευμένο να συνδεθούν δύο καταστάσεις τόσο έντονες. Το ξεκίνημα μιας ζωής και το ξεκίνημα μιας αγάπης. Ίσως πράγματι να είναι έτσι.

Αισθάνομαι τόσο έντονα όσο ποτέ άλλοτε.

Η φόρτιση είναι μεγάλη και σίγουρα θολώνει η σκέψη.
Θα γίνουν και βλακείες, θα περάσουμε και άσχημες στιγμές.

Η αλήθεια είναι η μόνη διέξοδος.

Πονάω και μου λείπεις τώρα.
Όταν σε σκέφτομαι δεν μου λείπεις κι ας είμαστε χιλιόμετρα μακριά.
Υπάρχεις έστω και σαν απουσία. Πονάω αλλά ξέρω ότι πονάω για σένα.
Λείπεις, αλλά υπάρχεις και θα βρεθούμε.

Μόλις ξυπνήσω το πρωί είσαι η πρώτη μου σκέψη.
Πριν κοιμηθώ η τελευταία.

Σε θέλω τώρα. Είναι εγωιστικό ή γλυκό;
Δεν μπορώ και δεν θέλω να το διαχωρίσω.

Για πρώτη μου φορά φοβάμαι να μην χάσω κάτι...
Για πρώτη μου φορά ονειρεύτηκα και θυμάμαι το όνειρό μου...
Για πρώτη φορά θα μείνω και θα επιμείνω...

Μοναδικές καταστάσεις, συγκινήσεις, εκπλήξεις!
Κι όλα αυτά γύρω από σένα... Μ' αρέσει αυτό!
Δεν θα σου πω ποτέ ξανά ότι μου λείπεις.

Όταν είμαι πολύ κάτω ακούω Enigma...
Δεν σου το είχα πει, το είχα ξεχάσει γιατί ήμουν πάνω, πολύ πάνω...
Κι εκεί θέλω να ξαναβρεθώ μαζί σου...

Συναίσθημα!

Ένα βράδυ την περασμένη βδομάδα το κορίτσι φίλου κι ο φίλος πήγαν κανονικά στο κρεβάτι τους.
Είχε αρχίσει να δημιουργείται ένα πάθος όταν εκείνη είπε:
«Δεν έχω διάθεση. Θα ‘θελα να με κρατήσεις λίγο στην αγκαλιά σου».
«ΕΕΕΕΕΕ;;;» είπε εκείνος «Τι λες τώρα;».
Και τότε αυτή του είπε τα λόγια που τρομάζουν ότι θ' ακούσουν όλοι οι άντρες του πλανήτη:
«Οι συναισθηματικές μου ανάγκες ως γυναίκα φαίνεται ότι δεν είναι αρκετές για να ικανοποιήσουν τις φυσικές σου ανάγκες ως άντρα» κι όταν γύρισε και την κοίταξε με ερωτηματικά στα μάτια, συνέχισε «Δεν μπορείς να μ' αγαπάς γι' αυτό που είμαι κι όχι γι' αυτό που μπορώ να κάνω για σένα στο κρεβάτι;»
Αποφάσισε ότι το μόνο που του απέμενε ήταν ο ύπνος.

Την επόμενη μέρα δεν πήγε στη δουλειά για να ‘χει λίγο χρόνο να μείνει μαζί της.
Βγήκανε για βόλτα και καφέ, φάγανε κι ένα υπέροχο μεσημεριανό στο αγαπημένο της κινέζικο και μετά πήγανε για ψώνια σ' ένα από κείνα τα μεγάλα πολυκαταστήματα.
Τριγύριζε μαζί της ενώ δοκίμαζε διάφορα πολύ ακριβά φορέματα. Δεν μπορούσε ν' αποφασίσει ποιο να πάρει.
«Πάρτα όλα» της είπε.
Ήθελε καινούρια παπούτσια και της είπε να πάρει ένα ζευγάρι για κάθε φόρεμα που είχε αγοράσει. Μετά πήγανε στο κοσμηματοπωλείο και πραγματικά ενθουσιάστηκε μ' ένα ζευγάρι διαμαντένια σκουλαρίκια. Ενθουσιάστηκε ακόμη περισσότερο όταν της είπε να τα πάρει.

Σκέφτηκε προφανώς να τον δοκιμάσει γιατί του ζήτησε και παπούτσια του τένις, ενώ από τένις δεν έχει ιδέα. Προφανώς το βλέμμα του της απάντησε γιατί γύρισε και του είπε «Εντάξει, αγάπη μου, εντάξει!».
Είχε φουντώσει από χαρά κι ενθουσιασμό, το πρόσωπό της ήταν γεμάτο χαμόγελο και φλόγα και θαρρείς κόντευε στην σεξουαλική ολοκλήρωση απ' όλο αυτό το συναίσθημα όταν του είπε:
«Νομίζω τελειώσαμε, καρδιά μου. Ας πάμε στο ταμείο...»

Δεν ήταν καθόλου ο εαυτός του όταν της πέταξε:
«Όχι, γλυκιά μου, δεν έχω διάθεση.»

Το πρόσωπό της άσπρισε και το στόμα της έμεινε ανοιχτό μ' ένα τεράστιο «ΤΙΙΙΙΙΙ;;;»

Και τότε είπε:
«Κορίτσι μου, θέλω απλώς να ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ αυτά τα πράγματα για λίγο. Οι οικονομικές μου ανάγκες ως άντρα δεν είναι δυνατό να καλύψουν τις αγοραστικές σου ανάγκες ως γυναίκα» και την στιγμή που φαινόταν έτοιμη να τον σκοτώσει, συμπλήρωσε
«Γιατί δεν μπορείς να μ' αγαπάς γι' αυτό που είμαι κι όχι για αυτά που μπορώ να σου αγοράσω;».


Η ιστορία και οι πρωταγωνιστές είναι από έναν φανταστικό κόσμο, δύο τετράγωνα πιο κάτω απ' όπου και έφτασε στο mailbox!

The Harder They Come

Ooh… / The harder they come

Maybe love is not for me / Maybe lovers dream things that I don’t dream / Maybe oh, maybe

Maybe you are just a little boy / Ask again you want a pride and joy / Maybe I should set you free

The harder they come / The harder they fall / Baby, maybe I would rather not go there at all / The harder they come / The harder they fall / Maybe I would rather not come here at all

See what comes 'round / The harder they come

The harder they come / The harder they fall / Baby, maybe I would rather not go there at all / The harder they come / The harder they fall

The harder they come

Come here at all…

The Harder They Come

Written by Oakenfold, Gray, Furtado Thaws Vocals: Nelly Furtado Tricky

Milenio Newspaper

"Such a complex world needs a good explanation.
Milenio Newspaper, Mexico."

Agency: Olabuenaga Chemistri, Mexico

Νo U turn

It starts in my belly

Then up to my heart

Into my mouth i can

Do you recognize the smell

Is that how you tell

Us apart

I fool myself

To sleep and dream

Nobody

No-one but me

So cool

You

Why can

Frankenstein would want your mind

Your lovely head

Your lovely head

Goldfrapp / Lovely Head

They wont love you, like I do

Are You Trying to Fall In Love Again

My my, it doesn't matter what you say

From the start, I hang off every word you say
Oh, tonight, are you trying to fall in love again?
Does it make it all right?
Are you trying to fall in love again?
Now, I'm a hard man gone soft
The lines were so clear then
How did I ever get by?
There was a time I hang off every word you say

Every breath you blew, I was running to inhale
Oh, tonight, are you trying to fall in love again?
Does it make it all right?
Are you trying to fall in love again?

My my, there will be other days

It comes and goes, you know it never stays
Oh, tonight, are you trying to fall in love again?
Oh, tonight, are you trying to fall in love again?
Does it make it all right?
Are you trying to fall in love again?

Does it make it all right?

You're trying to fall in love again

(Tonight) Are You Trying to Fall In Love Again / Tindersticks

To αγαπημένο μου!
Πόσα βράδια στο σπίτι και πόσες ώρες στο γραφείο έχω περάσει ακούγοντάς το! Στο μυαλό μου πάντα διαγράφονταν μια εικόνα, θολή εικόνα, αυτής;!
Πρέπει να το ξανακατεβάσω γιατί κάνει κάποια κόλπα στην αρχή αλλά δεν με πειράζει πλέον. Το ακούω βιωματικά και δεν με ενοχλεί.
Η στιγμή που μπαίνουν τα βιολιά με αδειάζει πάντα...
Η φωνή του όταν λέει το «Tonight» με λιώνει...
Με ανεβάζει τόσο ψηλά που φοβάμαι ότι θα αρχίσει η περιδίνηση και θα πέσω κάτω!

Το ακούω τώρα και μετά ακολουθούν τα δικά σου...
Γιατί πιστεύω ότι μόλις βγω από την πόρτα θα σε δω;
Γιατί αισθάνομαι την παρουσία σου εδώ, τώρα;

Ένας καλός μου φίλος, μου είπε πολλά σήμερα.
Πολλά και σωστά με πρώτο ότι πρέπει να σταματήσω να ψάχνω ανώδυνο τρόπο για να προχωρήσω.

Ότι θα πρέπει να το πάρω απόφαση και να ζοριστώ αλλά να προχωρήσω ότι κι αν στοιχίσει σε όλους. Είναι μεγαλύτερη η πληγή που ανοίγει αργά και βασανιστικά από το ξαφνικό τραύμα. Μου είπε ακόμα να ερωτευτώ ΤΩΡΑ!

Απίθανος τύπος!!!

In A Manner Of Speaking

Το τραγούδι σου παίζει συνέχεια το ίδιο, ξανά και ξανά
Βασανιστική επανάληψη.
Είναι εσύ, είναι η εικόνα σου με ήχους...
Είναι η κίνηση από το σώμα σου, τα χέρια σου...
Τα δάχτυλά σου που δίνουν ρυθμό, ζωή...
Φιλάω τα δάκτυλά σου, χαϊδεύω τους ώμους σου...
Το κεφάλι σου γέρνει, μισόκλειστα μάτια...
Δεν θέλω να κλείνουν, θέλω να τα κοιτάω...
Μυρίζω την ψυχή σου, σε κρατάω σφιχτά...
Στροφή, ξανά στροφή, άλλη μια και θα πετάξουμε...
Νεραϊδόσκονη παντού...
Ευτυχισμένες στιγμές, χαρούμενες σκέψεις...
Πολύ μου αρέσει!

Ενάντια στη βαρύτητα

Σε συνέχεια από την «τρελή σοφία» και σε απάντηση στην πολυκατάθλιψη που κυκλοφορεί με τα μοντελάκια χειμώνας-άνοιξη 2007. Φυσικά και είναι απόσπασμα από τον βιβλίο του Τομ Ρόμπινς «Αγριόπαπιες ΠΕΤΟΥΝ ΑΝΑΣΤΡΟΦΑ»!

… Πότε θα εξελιχθούν αρκετά οι διανοούμενοί μας ώστε να αποδώσουν στο κέφι και την ευθυμία έστω ένα μικρό κλάσμα του σεβασμού που αποδίδουν τόσο πλουσιοπάροχα στη βαρύτητα, τη σοβαρότητα και την κακοτυχία;

.... Η κωμωδία θεωρείται κατώτερη από την τραγωδία κυρίως λόγω της κοινωνικής επικράτησης μιας ναρκισσιστικής παθολογίας. Με άλλα λόγια, εκείνοι που θεωρούν πολύ σπουδαίο τον εαυτό τους για να γελάσουν με την ίδια τους τη συχνά γελοία συμπεριφορά επενδύουν στη σοβαρότητα επειδή υποστηρίζει τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου με τις οποίες ζουν. Πολλοί δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τέτοιες ψευδαισθήσεις.

... «Ο καπιταλισμός», έγραψε ο Κούσπιτ, «ενθαρρύνει τον παθολογικά μεγαλομανή εαυτό, επειδή ενθαρρύνει την επιδεικτική κατανάλωση αποκτημάτων που συμβολίζουν τη μεγαλομανία του». Θα πρόσθετα ότι η άκαμπτη τυφλή αφοσίωση σε μια συγκεκριμένη θρησκευτική ή πολιτική παράταξη είναι με τον ίδιο τρόπο σύμπτωμα παθολογίας.
Η ειρωνεία εδώ είναι ότι ο ίδιος κακοήθης ναρκισσισμός που αποκαλύπτεται μέσα από την μεμψιμοιρία, την αλαζονεία, την πλεονεξία, τη μνησικακία, το άγχος, την αυστηρότητα, τον αμυντικό κυνισμό και την επιθετική φιλοδοξία, κρατά τελικά τους ματαιόδοξους έξω από τον παράδεισό τους. Ανάμεσα στους εγωκεντρικούς κλαψιάρηδες, η απελπισία είναι εθιστική σαν την ηρωίνη και πιο δημοφιλής από το σεξ, για τον απλό λόγο πως όταν κάποιος είναι δυστυχισμένος έχει τη δικαιολογία να ασχολείται συνέχεια με τον εαυτό του. Η μιζέρια γίνεται ένα είδος συναισθηματικού αυνανισμού. Η κατάθλιψη, όταν εκτονώνεται στους άλλους, γίνεται όπλο. Για κείνους που είναι διατεθειμένοι να μειώσουν και να διαμορφώσουν το εγώ τους, να το υποτάξουν γελώντας, ο επίγειος παράδεισος είναι μια σαφής δυνατότητα.

Φως

Δεν χρειάστηκε καμιά προσπάθεια για να ξυπνήσει. Δεν κοιμόταν καν. Εδώ και πολλά χρόνια είχε ξεχάσει πως είναι να κοιμάσαι. Πως είναι να κλείνεις τα μάτια αφήνοντας ένα στεναγμό ανακούφισης περνώντας από τον ένα κόσμο στον άλλο. Να στριφογυρνάς το σώμα σου μέχρι να βρει την σωστή θέση. Πως να αγκαλιάζεις με άλλο ένα σώμα και μαζί να ονειρεύεστε. Το μόνο που έκανε, και ήταν πολύ καλός σε αυτό, ήταν να ελέγχει το σώμα του απόλυτα. Μπορούσε να σταματήσει σχεδόν τους χτύπους της καρδιάς του. Έμπαινε σε ένα κενό κόσμο, λευκό, απόλυτα λευκό. Δεν σκέφτονταν, δεν ονειρεύονταν, δεν υπήρχε, δεν ζούσε. Όνειρα είχε σταματήσει να βλέπει από μικρό παιδί. Τα θεωρούσε πλάνες σκέψεις, πνευματικές ρεύσεις. Ζούσε μόνο μέσα από την πραγματικότητα. Ότι έπιανε, ότι αισθανότανε, ότι έβλεπε, μόνο αυτά μετρούσαν και είχαν αξία πραγματική. Όσο περνούσαν τα χρόνια περιορίζονταν στα απολύτως απαραίτητα. Δεν είχε καμιά διάθεση για αναζητήσεις. Όσα λιγότερα τόσο το καλύτερο. Όσο λιγότερο ζούσε ακόμη καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα σταματούσε κι αυτή του η ζωή.

Αισθάνθηκε κάτι. Αν και είχε ξεχάσει κι αυτές τις αισθήσεις του ακόμα. Να ανοίξει τα μάτια του. Γιατί όμως να το κάνει; Τι διαφορετικό θα έβλεπε σήμερα; Θα τ’ άνοιγε αργότερα. Κι αυτή η σκέψη χάθηκε τόσο εύκολα όπως όλες τους. Τουλάχιστον να άλλαζε στάση. Καθώς ξεκίνησε την κίνηση αλλαγής στάσης σταμάτησε αμέσως. Πανικοβλήθηκε και από τρόμο δεν άνοιξε τα μάτια. Φοβήθηκε. Με αργή κίνηση πλησίασε το ένα χέρι το άλλο. Δεν ήταν εκεί. Πως έγινε; Πότε; Αναψηλάφησε με τρόμο και με την ελπίδα ότι είχε καταλάβει λάθος. Τα μάτια του ερμητικά κλειστά. Ήταν αλήθεια. Έλειπαν.

Έπρεπε να σηκωθεί. Άνοιξε τα μάτια του και τα έκλεισε αμέσως. Κι άλλη έκπληξη τον περίμενε. Υπήρχε φως, ένα έντονο φως. Έφερε το χέρι του μπροστά στα μάτια για να τα προστατέψει. Διστακτικά τ΄ άνοιξε. Το έντονο φως τον πονούσε. Μόλις συνήθισε κάπως είδε ότι έμπαινε από μια πόρτα στο βάθος του δωματίου. Μα υπήρχε πόρτα; Ήταν σίγουρος ότι είχε πετάξει και την πόρτα μαζί με τα παράθυρα. Δεν τα χρειαζόταν. Κοίταξε τα χέρια του. Έλειπαν οι αλυσίδες. Δεν υπήρχε κανένα ίχνος τους. Κι όμως ήταν σίγουρος, αυτός ο ίδιος τις είχε φορέσει. Τότε που αποφάσισε ότι δεν χρειάζονταν ούτε την ελευθερία.

Περπάτησε με συρτά βήματα προς την πόρτα. Κάθε βήμα που έκανε πονούσε λιγότερο. Κάθε λεπτό που έμενε εκτεθειμένος στο φως άλλαζε στάση το σώμα του. Ψήλωνε, ίσιωνε, δυνάμωνε! Όταν έφτασε στην πόρτα ήταν άλλος άνθρωπος. Ήταν πεσμένη κάτω. Την σήκωσε και προσπάθησε να την βάλει στους μεντεσέδες. Τα κατάφερε. Επιτέλους τα πράγματα ήταν στη θέση τους. Όπως έπρεπε, όπως ήταν πάντα. Σίγουρα.

Σίγουρος και ασφαλής γύρισε την πλάτη του στην πόρτα και ξεκίνησε. Αυτός και η ελευθερία του ξανά μαζί!

Θέλω να ευχαριστήσω

...όλους όσοι μου έστειλαν e-mail, γιατί:

1. Σταμάτησα να πίνω Coca Cola, αφού έμαθα ότι χρησιμοποιείται για να καθαρίζουν τους λεκέδες στα WC.

2. Δεν πάω πλέον κινηματογράφο, για να μην κάτσω σε κάθισμα που ίσως να έχει καρφίτσα που φέρει τον ιό του AIDS.

3. Μυρίζω άσχημα, αφού δεν βάζω πλέον αποσμητικό διότι ίσως μου προκαλέσει καρκίνο.

4. Δεν παρκάρω πλέον το αυτοκίνητό μου στα supermarkets, διότι ίσως κάποιος μου δώσει να δοκιμάσω κάποιο άρωμα για να με ληστέψει αργότερα.

5. Δεν απαντώ το κινητό μου, διότι ίσως μετά μου πουν να πάρω σε κανένα παράξενο νούμερο και μου έρθει μετά ο λογαριασμός με κλήσεις σε Ουγκάντα, Σιγκαπούρη ή Τόκιο.

6. Δεν πίνω πλέον ποτά από τενεκεδάκι, διότι φοβάμαι ότι ίσως μου προκαλέσουν κάποια ασθένεια.

7. Όταν βγαίνω έξω σε κάποιο κλαμπ, δεν κοιτάζω καμία, ακόμα και αν είναι ωραία, διότι ίσως μετά μου δώσει ναρκωτικά, με πάρει σε κάποιο ξενοδοχείο και μου βγάλει το συκώτι για να το πουλήσει στη μαύρη αγορά.

8. Κατέθεσα όλες τις οικονομίες μου στον λογαριασμό της Αmy Bruce, που είναι άρρωστη στο νοσοκομείο, 7.000 περίπου φορές. Είναι αξιοθαύμαστο, αυτό το παιδί είναι 8 χρόνων από το 1995.

9. Έγραψα το όνομά μου περίπου 3.000 φορές σε μια λίστα για να σώσω ένα σπάνιο είδος σκίουρου.

10. Έχω μαζέψει περίπου 3.000 χρόνια με καλή τύχη και έχω πεθάνει 67 φορές από τα chain letters που μου έστειλαν.

Υ.Γ. ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ Ε-ΜΑΙL ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΣΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 8.500.000 ΑΤΟΜΑ, ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΕΝΑΣ ΜΠΛΕ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 17:30!!!

Kαι όπως καταλαβαίνετε το πιο πάνω κείμενο μου ήρθε με mail!

Low Morale

To παρουσιάζει ο crazymonkey και είναι εκπληκτική δουλειά!

Απολαύστε την εδώ... με προσοχή!

All I've Got To Do

Oι καλύτερες στιγμές της ζωής μας είναι συνέχεια δίπλα μας και περιμένουν να στρέψουμε το ακατάδεχτο βλέμμα μας επάνω τους. Περιμένουν καρτερικά στο παρασκήνιο το σήμα να ανέβουν στην σκηνή και να πρωταγωνιστήσουν για λίγα λεπτά! Να δώσουν ενέργεια και να γίνουν αναμνήσεις στο τέλος τους. Γιατί υπάρχει τέλος. Είναι μικρές αλλά πολλές. Πρέπει κάθε φορά να αναζητάς κι άλλη. Δεν κρατάς μια για πάντα! Έτσι παίζεται το παιχνίδι της ζωής μας!

Whenever I want you around / All I gotta do
Is call you on the phone / And you'll come running home
Yaeh that's all I gotta do

Σ’ ευχαριστώ για την υπέροχη βραδιά!

And when I, I wanna kiss you / All I gotta do
Is whisper in your ear / The words you long to hear
And I'll be kissing you

Σ’ ευχαριστώ γιατί υπάρχεις και με κρατάς δίπλα σου!

And the same goes for me
Whenever you want me at all / I'll be here yes I will
Whenever you call
You just gotta call on me

Σ’ ευχαριστώ γιατί μου δίνεις πνοή απ’ την πνοή σου!

And when I, I wanna kiss you, / All I got to do
Is call you on the phone / And you'll come running how
Yeah, that's all I gotta do

Σ’ ευχαριστώ γιατί μου σφίγγεις το χέρι και με οδηγείς!
Σ’ ευχαριστώ για το φιλί, την αγκαλιά, το βλέμμα!

And the same goes for me
Whenever you want me at all / I'll be here yes I will
Whenever you call
You just gotta call on me

THE BEATLES (Lennon/McCartney) - All I've Got To Do

Υποκρισία!

Την ώρα που όλοι, ΟΛΟΙ, ασχολούνται με την έκρηξη στην πρεσβεία και για τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, ομάδες ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ (αυτοί ΔΕΝ είναι τρομοκράτες!) έσπαγαν αυτοκίνητα και κατέστρεφαν περιουσίες κινδυνεύοντας ζωές (ακόμη και οι δικές τους) στο όνομα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.

Δυστυχώς πέρασε στα ψιλά το θέμα και κανείς δεν ζορίστηκε αν κάποιες κάμερες κατέγραψαν τους χούλιγκαν. Μην χαλάσουμε και την εικόνα του ποδοσφαίρου!

Από την άλλη πλευρά βρέθηκε η ευκαιρία να μπουζουριάσουν κόσμο στην Ασφάλεια λόγω της πρεσβείας ενώ όταν σκοτώνονται στα γήπεδα ΔΕΝ ξέρει κανείς τίποτα και δεν τρέχει θέμα μπουζουριάσματος! Κι ας μην μιλήσουμε για κάμερες και δεδομένα γιατί σε κάθε τηλεόραση παρελαύνουν καμαρωτά με σίδερα, τσιμέντα και φωτοβολίδες οι λεβέντες «φίλαθλοί» μας!

Τι να πω, υποκρισία και αηδία...

........................................................................

Το κείμενο αυτό γράφτηκε σαν σχόλιο σε ένα ποστ του φίλου μου Σεξ+πυρ

Επίκαιρα!

- Tι εμποδίζει την ειρήνη;
- Το ίδιο πράγμα που την εμποδίζει πάντα. Η υπερηφάνεια.
Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος που θα επιτρέψει σε όλες τις πλευρές να ισχυριστούν ότι νίκησαν. Για τους ηγέτες είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Δεν θα επιζήσουν από την οργή των ανθρώπων τους αν θεωρηθεί ότι είναι υπαίτιοι της ήττας. Η καχυποψία επίσης που επικρατεί εμποδίζει την περαιτέρω διαδικασία. Κάθε ηγεμόνας φοβάται ότι θα χάσει δύναμη μετά τον πόλεμο. Δε θα συνυπογράψει σε καμμιά διευκόλυνση μέχρι να μάθει που βρίσκεται ο ίδιος -και οι αντίπαλοί του- στο νέο σχήμα μετά τον πόλεμο. Κανείς δεν θέλει να συνεχίσει τον πόλεμο.

Τοποθετήστε όποιο όνομα θέλετε εσείς σαν ηγέτες. Οποιοδήποτε κράτος ή κράτη ή έθνη. Και σαφώς οποιαδήποτε χρονολογία από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας!

H τρελή σοφία

H τρελή σοφία, είναι το αντίθετο της συμβατικής σοφίας.
Είναι σοφία που σκόπιμα κολυμπά κόντρα στο ρεύμα για να μην παρασυρθεί από το αναισθητικό κύμα του μπουρζουάδικου συμβιβασμού, σοφία που χλευάζει τα ταμπού για να υπονομεύσει τη δύναμή τους. Σοφία που εξελίσσεται όταν ο άνθρωπος, ενώ αρνείται να εκτρέψει το βλέμμα του από τα δεινά και τις αδικίες του κόσμου, επιμένει να επιλέγει τη χαρά ό,τι κι αν συμβαίνει. Σοφία που αγκαλιάζει το ρίσκο και αποφεύγει την ασφάλεια, σοφία που αποφεύγει την νεύρωση διακωμωδώντας την, σοφία εκείνων που ούτε επιδιώκουν την εξουσία ούτε υποτάσσονται πρόθυμα σ’ αυτήν.

Τα μικρά κείμενα του ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ / Αγριόπαπιες ΠΕΤΟΥΝ ΑΝΑΣΤΡΟΦΑ, εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ

Γενέθλιο

Τέτοια ώρα φτάναμε στο μαιευτήριο παρέα με την αγωνία, την αμηχανία, την προσμονή, τον φόβο. Δύο νέοι μέλλοντες γονείς. Το πρώτο μας παιδί! Πέρασαν οχτώ ώρες αναμονής, κοντέψαμε να τρελαθούμε από την αγωνία. Οπότε αποφάσισε ο νέος να κάνει την μεγαλοπρεπή του εμφάνιση. Τρία κιλά και κάτι, πρησμένος και ταλαιπωρημένος μετά από τόση ώρα που έσπρωχνε για να βγει.
Το ομορφότερο μωρό του κόσμου!
Πέρασαν από εκείνη την νύχτα 16 χρόνια. Το μωρό, που δεν είναι πια μωρό, έχει σήμερα τα γενέθλιά του! Η καλύτερη και ομορφότερη στιγμή της ζωής του. Η ηλικία που μπορείς ακόμη να χαίρεσαι σαν παιδί και να κινείσαι σαν μεγάλος. Με το ένα πόδι στην παιδικότητα και το άλλο στην εφηβεία. Τι ωραία που είναι!
Το μόνο που θέλω να έχει στην ζωή του είναι υγεία και καθαρή προσωπικότητα!
Τον δρόμο από εδώ και πέρα θα τον βρει μόνος του, έτσι πρέπει. Αν χρειαστεί κάτι να ξέρει ότι μπορεί να το ζητήσει κι αν πρέπει θα το έχει.
Να είναι πάντα καλά!

Ατάκες

Πολλές φορές διαβάζεις ένα κείμενο και πιστεύεις ότι γράφτηκε για σένα. Εκφράζει ότι αισθάνεσαι κι ότι πιστεύεις εκείνη τη στιγμή της ζωής σου. Είναι καλύτερα διατυπωμένο από την ίδια σου την σκέψη.

Βλέποντας ξανά την ταινία V for Vendetta κράτησα μερικές ατάκες που θα ήθελα να τις είχα πει εγώ.

>>>

Vi veri veniversum vivus vici.

By the power of Truth, I, while living, have conquered the universe

>>>

Happiness is the most insidious prison of all.

>>>

That's because you're afraid.

You're afraid because you can feel freedom closing in on you.

You're afraid because freedom is terrifying.

>>>

The door of the cage is open.
All that you feel is the wind from outside.
Don't be afraid.

Σκοτώνουμε το μέλλον

Για άλλη μια φορά κυριαρχούν στη ζωή μας εικόνες και λέξεις που σκοτώνουν. Παιδιά κακοποιημένα, παιδιά που δεν θα είναι ποτέ ξανά παιδιά, παιδιά που τους κατάστρεψαν τη ζωή στην καλύτερη ηλικία.

Πάντα ένα «Δεν μπορεί να συμβαίνει...» ή «Αυτοί είναι άρρωστοι, όχι εμείς...» ή « Δεν μπορεί να συμβεί σε μας, στην δική μας κοινωνία...» ακούγεται ψιθυριστά.

ΛΑΘΟΣ! Συμβαίνει δίπλα μας, μέσα μας και έχουμε όλοι τις ευθύνες μας. Από το παράθυρο που κλείνουμε στο παιδί των φαναριών συνεχίζοντας το δρόμο μας σαν να μην υπάρχει, από την φιλική μας οικογένεια που θα έπρεπε να καταγγείλουμε κι όχι να κάνουμε παρέα μαζί τους, από το περιβάλλον «πειθαρχίας» που θέλουμε να εκπαιδεύονται τα παιδιά μας για να μην «ενοχλούν».

Αφιερώστε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας και περιηγηθείτε στο site της μη κυβερνητικής οργάνωσης SIRE με θέμα την παιδική κακοποίηση στην Ολλανδία. Μην βιαστείτε να πείτε ότι αυτά συμβαίνουν στην Ολλανδία μόνο.

http://www.ikzieikziewatjijnietziet.nl/index_en.asp

Αναγέννηση

Σταμάτησα. Δεν μπορούσα να κάνω ούτε μία κίνηση. Οι στίχοι του τραγουδιού, ο ρυθμός, η φωνή έπαιζαν με τους χτύπους της καρδιάς μου. Το μικρό ραδιόφωνο πήρε ζωή και έπαιρνε και την δική μου στα χέρια του. Καθηλωμένος άκουγα...

When your day is long and the night, the night is yours alone,
When you're sure you've had enough of this life, well hang on
Don't let yourself go, 'cause everybody cries n everybody hurts sometimes

Σήμερα έπρεπε να ειπωθούν πράγματα που θα πλήγωναν. Αλήθειες πατημένες βαθιά χρόνια τώρα για να μην χαλάνε την εικόνα. Την ψεύτικη εικόνα, την σαθρή εικόνα που θέλει να βλέπει το περιβάλλον. Ποιό περιβάλλον; Αυτό που εμείς αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε και να το ανεχτούμε. Να ζήσουμε μέσα του, να ακολουθήσουμε τους κανόνες σήψης και ψέματος.

Sometimes everything is wrong. Now it's time to sing along
When your day is night alone, (hold on, hold on)
If you feel like letting go, (hold on)
If you think you've had too much of this life, well hang on

Βασανιστικά συνέχιζε ο τραγουδιστής να καθαρίζει τα ξερά φύλλα της ψυχής μου. Κάθε στρώση, κάθε στιβάδα που έφευγε πονούσε. Και όσο μεγάλωνε ο πόνος, φως πλημμύριζε και τρύπωνε στις ρωγμές που άνοιγαν παντού. Και όταν έφτασε η ώρα της αλήθειας όλα ήταν ευκολότερα, φωτεινά, καθαρά!

'Cause everybody hurts. Take comfort in your friends
Everybody hurts. Don't throw your hand. Oh, no. Don't throw your hand
If you feel like you're alone, no, no, no, you are not alone

Το κλείσιμο ενός μεγάλου κεφάλαιου. Μιας ζωής μετά από 19 χρόνια. Κλείνει ποτέ; Και αν ναι, πώς; Με ξαφνικό θάνατο.
Οργή στην αρχή, πρώτης αντίδραση συνέπεια. Εμάς δεν μας σκέφτηκες; Μα εσάς σκέφτηκα. Για να ζήσετε στην αλήθεια και όχι στο ψέμα και την υποκρισία.
Άρνηση στη συνέχεια. Δεν μπορεί να συμβαίνει σε μας. Γιατί όχι σε κάποιους άλλους; Γιατί οι άλλοι ζουν καλύτερα;
Διαπραγμάτευση και πρώτη προσπάθεια συμβιβασμού. Να προσπαθήσουμε πάλι. Να κάνουμε ξανά μια νέα αρχή. Για που, και πως; Ξέρει κανείς; Να περιμένουμε μερικά χρόνια ακόμη, δεν γίνεται;
Κατάθλιψη και τύψεις. Μήπως φταίω εγώ ή εγώ ή εμείς; Τι θα κάνουμε από δω και πέρα; Δεν θα τα καταφέρουμε...
Αποδοχή μετά από μερικές ώρες. Μήπως είναι καλύτερα τελικά; Φαινότανε εδώ και χρόνια ότι θα γίνει. Τι τώρα, τι μετά από ένα ή δύο χρόνια.

If you're on your own in this life, the days and nights are long,
When you think you've had too much of this life so hang on

Ανακούφιση. Τελικά ήταν δύσκολο αλλά άξιζε! Λες την αλήθεια, τι αισθάνεσαι, τι πιστεύεις, τι θέλεις και ξαφνικά ελαφραίνεις. Με κάθε τι που λες φεύγει ένα βάρος. Κοιτάς στα μάτια και βλέπεις την ψυχή του καθενός. Τι αισθάνεται και τι θέλει. Μπορεί εκείνος να μην μπορεί, να μην το ξέρει. Το ξέρεις όμως εσύ και είσαι σίγουρος!

Well, everybody hurts sometimes,
Everybody cries. And everybody hurts sometimes
And everybody hurts sometimes. So, hold on, hold on
Hold on, hold on, hold on, hold on, hold on, hold on
Everybody hurts. You are not alone

Σαν τον μυθικό Φοίνικα αναγεννιέσαι μέσα από τις στάχτες σου. Εκεί που πιστεύεις ότι όλα θα καταστραφούν συνειδητοποιείς ότι αναγεννιέται η ίδια η ζωή. Καταλαβαίνεις ότι άδικα καθυστερούσες τόσα χρόνια. Ότι ματαιοπονούσες περιμένοντας κάτι που ήξερες ότι δεν θα ερχόταν ποτέ.

Η μέρα ξημέρωσε με το φως του ήλιου να λούζει τα πάντα. Ένας λαμπρός χειμωνιάτικος ήλιος που σταμάτησε να απολαύσει την αναγέννηση μιας ζωής!

R.E.M. / Everybody Hurts (Berry/Buck/Mills/Stipe)

>>> Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο φοίνικας, το αιγυπτιακό πουλί είχε το μέγεθος αετού, χρυσοκόκκινο χρώμα και κάθε πεντακόσια χρόνια ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη για να ενταφιάσει στο ιερό του Ηλίου τη σορό του πατέρα του. Παρεμφερής είναι και η εκδοχή που αναφέρει ο Πλίνιος: ο φοίνικας είναι ένα και μοναδικό πουλί που ελάχιστοι είχαν την τύχη να αντικρίσουν. Έχει χρυσά φτερά στο λαιμό και πορφυρά στο υπόλοιπο σώμα, ουρά γαλάζια με ρόδινες ανταύγειες και λοφίο στο κεφάλι. Όταν γεράσει, κατασκευάζει με αρωματικά κλαδιά τη φωλιά του και καίγεται μαζί της, ενώ από την τέφρα του γεννιέται ένα σκουλήκι που μεταμορφώνεται αμέσως σε φοίνικα και μεταφέρει στην Ηλιούπολη το λείψανο της προηγούμενης ύπαρξης. Υπάρχει και μια τρίτη παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο φοίνικας καίγεται αφού βάλει ο ίδιος φωτιά στην αρωματική φωλιά του, από την οποία αναγεννάται ένα νέο πουλί.
Κυκλική αναγέννηση, ανάσταση και αθανασία: το μυθικό πτηνό, το μπενού της αρχαίας Αιγύπτου, συνδέθηκε με τον ημερήσιο κύκλο του ήλιου και με την ετήσια ροή των νερών του Νείλου, τοποθετήθηκε από τους Αραβες στο όρος Καφ που βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου και επιλέχθηκε από τους Κινέζους ως σύμβολο ευτυχίας και αιωνιότητας. Κατά τον αιγυπτιακό θρύλο, το πανέμορφο πουλί ανοίγει κάθε χάραμα τα φτερά του πάνω από το Νείλο και χάνεται μαζί με τον ήλιο το σούρουπο, για να ξαναγεννηθεί την αυγή. Με τις διαφορετικές πάντως εκδοχές της, η παράδοση του φοίνικα -που εμφανίζει κάποιες ομοιότητες με τον ορφικό μύθο- υπήρξε από τις σημαντικότερες της αρχαιότητας.

Το άρωμα του αρώματος!

Διάβασα το βιβλίο με τον τίτλο Το άρωμα του Πάτρικ Ζίσκιντ το 1987. Ήταν η όγδοη έκδοσή του και κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του. Μιλάμε για μεγάλη επιτυχία. Όταν το 1986 κυκλοφόρησε η πρώτη αγγλική έκδοση του Αρώματος, οι αναγνώστες ξετρελάθηκαν και πολλοί τοποθέτησαν το βιβλίο ανάμεσα στα καλύτερα που είχαν διαβάσει ποτέ. Ακόμη θυμάμαι τις συζητήσεις που πιάναμε γι’ αυτό. Πολλοί το θεώρησαν σκληρό θρίλερ, κάποιοι απλά παραμύθι αλλά οι περισσότεροι μιλούσαμε για μια ερωτική φαντασία ποτισμένη με το άρωμα της αγωνίας της ανθρώπινης ύπαρξης.

Πέρασαν είκοσι χρόνια και έχουμε πλέον και την ταινία Το άρωμα: Το πορτρέτο ενός δολοφόνου. Προστέθηκε κατ’ αρχάς στον τίτλο και ένας «δολοφόνος», σαν πρώτη επέμβαση της κινηματογραφικής παραγωγής ίσως γιατί έμοιαζε φτωχό το σκέτο «Το άρωμα».

Την ταινία θα χαρακτήριζα σαν πρώτη αίσθηση μια εκπληκτική οπτικοποίηση του βιβλίου όπως στα ιστορικά ντοκιμαντέρ του BBC. Αυτό λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου όπου η ταινία τρέχει με την αφήγηση του Τζον Χαρτ, πράγμα που δείχνει ότι σε πολλά σημεία του βιβλίου ο σκηνοθέτης της ταινίας Τομ Τίκβερ δεν βρήκε την εικόνα του λόγου. Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο βιβλίο ίσως να είναι και το δυσκολότερο για να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Πως να κινηματογραφήσεις την οσμή, πως να μεταφέρεις την αίσθηση και τα αρώματα σε απλό ήχο και εικόνα; Υπό αυτό το πρίσμα ο Τομ Τίκβερ τα κατάφερε, αλλά σε έναν μόνο βαθμό. Η μεταφορά της ιστορίας ακολουθεί πιστά το βιβλίο, είναι άρτια παραγωγή με εκπληκτική φωτογραφία και μοναδική καθηλωτική μουσική. Η σέπια, «βρώμικη» φωτογραφία και το στακάτο μοντάζ τονίζουν τη σήψη, ενώ ο ταχύτατος ρυθμός της ταινίας δεν σου επιτρέπει να πάρεις ανάσα. Στο τέλος δεν καταλαβαίνεις πώς έχουν περάσει δυόμισι ώρες.

Η υπερβολική όμως πιστότητα αφαιρεί την ελευθερία της πραγματικής απόδοσης του βιβλίου σαν ταινία. Δεν μιλάμε για ανεξέλεγκτη ελευθερία όπου αλλοιώνεται τελείως η ιδέα του συγγραφέα αλλά για αναπνοή του έργου πάνω στο πανί της κινηματογραφικής οθόνης.

Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της ταινίας ο Ζαν Μπατίστ Γκρενούιγ, εκπληκτική ερμηνεία, παραμένει ένας δολοφόνος. Δεν αποκαλύπτει την συναισθηματική του ανασφάλεια και την πραγματική του αδυναμία να αγαπήσει. Γίνεται σίριαλ κίλερ μόνο για αποκτήσει τα συστατικά για το μοναδικό άρωμα. Ενώ είναι ένας καλλιτέχνης του αφαιρείται αυτή του η αγωνία της δημιουργίας και κινείται απλά σαν εκτελεστικό όργανο. Η σκηνή όπου μεθά για πρώτη φορά από το άρωμα μια νεαρής γυναίκας είναι μια από τις αναλαμπές της σκηνοθεσίας. Ακόμη εμπνευσμένη σκηνή όταν ο πρώτος που πείθεται από το ταλέντο του Γκρενούιγ είναι ένας ξεπερασμένος γέρος αρωματοποιός (Ντάστιν Χόφμαν). Μόλις ο αρωματοποιός μυρίζει το μπουκάλι, «μεταφέρεται» σε έναν επίγειο, ανθισμένο παράδεισο όπου η φαντασίωση μιας γυναίκας του ψιθυρίζει «σ' αγαπώ». Η παρουσία της πανέμορφης Ρέιτσελ Χαρντ-Γουντ μένει απλά σαν μια εικόνα.

Το «Άρωμα» λοιπόν «μυρίζει» περισσότερο σαν βιβλίο ενώ σαν ταινία, έχει μια εντυπωσιακή οσμή στην αρχή, το άρωμά της όμως εξατμίζεται γρήγορα.

Εικόνες

Χωρίς λόγια!

Philosophy of sex

I believe that sex is one of the most beautiful, natural, wholesome things that money can buy.
Tom Clancy

You know "that look" women get when they want sex? Me neither.
Steve Martin

Having sex is like playing bridge. If you don't have a good partner, you'd better have a good hand.
Woody Allen

There are a number of mechanical devices which increase sexual arousal, particularly in women. Chief among these is the Mercedes-Benz 380SL.
Lynn Lavner

Sex is one of the nine reasons for reincarnation. The other eight are unimportant.
George Burns

Women might be able to fake orgasms. But men can fake whole relationships.
Sharon Stone

My girlfriend always laughs during sex ---no matter what she's reading.
Steve Jobs

Women complain about premenstrual syndrome, but I think of it as the only time of the month that I can be myself.
Roseanne

Women need a reason to have sex. Men just need a place.
Billy Crystal

According to a new survey, women say they feel more comfortable undressing in front of men than they do undressing in front of other women. They say that women are too judgmental, where, of course, men are just grateful.
Robert De Niro

There's very little advice in men's magazines, because men think, I know what I'm doing. Just show me somebody naked.
Jerry Seinfeld

See, the problem is that God gives men a brain and a penis, and only enough blood to run one at a time.
Robin Williams

...

... λίγο κέφι
... αρκετή καλή διάθεση
... πολύ όρεξη
... επιθυμία βασανιστική
... απλή έμπνευση
... κάτι αληθινό
... κάτι πραγματικό
... κάτι να αξίζει να πεθάνεις γι’ αυτό
... μια αίσθηση κι όχι παραίσθηση
... αγάπη κι όχι συμπάθεια
... μίσος κι όχι οίκτος
... η λύτρωση
... ένα ταξίδι
... μια περιπλάνηση
... πόθος
... ένα σπίτι
...