Marius Nasta!

Agency: Saatchi & Saatchi, Bucharest
Creative Director: Nick Hine
Art Director: Arturo Vittorioso
Copywriter: Jorg Riommi
Illustrator: Mirco Brizi

info: adgoodness

Education and work

Η εφτάχρονη πιτσιρίκα που πουλάει τα γλυκά της στο δρόμο της Δαμασκού και ταυτόχρονα γράφει τα μαθήματά της δεν άφηνε με τίποτα τον Wasim Kheir Beik να την φωτογραφήσει.

Τελικά ο φωτογράφος του πρακτορείου SANA πήρε αυτό που ήθελε με φακό από 30 μέτρα απόσταση χαρίζοντας σε μας τη θαυμάσια εικόνα.

Πρώτο βραβείο για το 2007 από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων.

"Education and work" / "The Challenge"

The Union of Arab News Agencies granted its prize for the best photograph for 2007 to SANA the, the Syrian News Agency for a seven years old girl busy studying while sitting at a side walk in Damascus selling candies.

The young photographer Wasim Kheir Beik, 27 was able to snap the photo after many trials after the refusal of the girl to be photographed, and was covering her face with her small hands every time he tried to snap the photograph. Wasim said that he was able to snap the photo by using a zoom lens at a distance of 30 meters, while he was accidentally at her usual working and studying sitting place.

As for the message that he wanted to relay though the photo, Kheir Beik said, "I want to prove that a human being by will and toil can defeat poverty and divestment.

The Union called the photo "Education and work". Wasim called it: "Challenge". The value of the prize was us$ 1,000.

Translated by Adib S. Kawar, Tlaxcala
Source: Arabic Fun Page

Απορίες

1. Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;

2. Σε ποια ακριβώς περιοχή του ουράνιου θόλου βρίσκεται το σφοντύλι;

3. Ποιος και ποτέ ενημέρωσε τον Ταρζάν ότι τον λένε έτσι;

4. Γιατί ο Donald Duck όταν βγαίνει από το μπάνιο φοράει πετσέτα ενώ κυκλοφορεί τις υπόλοιπες ώρες χωρίς παντελόνι;

5. Τι σκ...ά σημαίνει επιτέλους Ζαβαρακατρανέμια;

6. Ποιος είναι επιτέλους ο ανιψιός του Μπάρμπα Μπεν και ποιος του Μπάρμπα Στάθη;

7. Η απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους εργασίας ισχύει και στις καπνοβιομηχανίες;

8. Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα, όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;

9. Μπορεί κάποιος να αποφασίσει οριστικά ότι είναι αναποφάσιστος;

10. Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;

11. Όταν κάποιος με μανία καταδιώξεως, καταδιώκεται πραγματικά, λέμε ότι θεραπεύτηκε;

12. Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;

13... Με ποια ακριβώς επιχειρήματα έπεισε ο Νώε τα ψάρια να αφήσουν το νερό και να μπουν στην κιβωτό;

14. Η λέξη «Αμφιλοχίας» κρύβει κάποιο σεξουαλικό υπονοούμενο;

15. Ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός αυτού του Αλέξη όταν κρυβόταν πίσω από τις λέξεις;

16. Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση «Γύρισες»;

17. Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;

18. Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμη πίθηκοι;

19. Πως πήρε το όνομά της η μακαρονάδα «πουτανέσκα»;

20. Τι σημαίνει κάθομαι όρθιος;

21. Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;

22. Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της Αναλήψεως;

23. Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;

24. Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;

25. Ο ΤΕΝ-ΤΕΝ δε θα έπρεπε να λέγεται TWENTY;

26. Γιατί λέγονται πολύ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;

27. Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;

28. Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κ...λος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί;

29. Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;

30. Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;

31. Δεν είναι σατανική σύμπτωση όποιος βρίσκεται στην τουαλέτα όταν χτυπάς να ονομάζεται «άλλος»;

32. Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους έχει τελικά στο γάμο του;

33. Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθής που δημιουργεί συστηματικά λάκκους στις φάβες;

34. Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν «τελευταία ειδοποίηση» για μια δόση, στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ξανασχολούνται μαζί μας ;

35. Τι βύσμα έχει τελικά αυτός ο ουδείς και όλοι τον θεωρούν αναντικατάστατο;

36. Στην Αφρική πως ονομάζεται το αράπικο φιστίκι;

37. Πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;

38.. Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;

39. Η τσαπα-τσούλα, είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;

40. Τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντόνατς;

41. Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο «γκρεμό» και στο «ρέμα» , έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;

42. Αυτός που γράφει το «ακόμα πιο νόστιμο» στις συσκευασίες των γατοτροφών, πώς είναι τόσο σίγουρος;

43. Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ;

44. Αυτό το «διαφανές - περιτύλιγμα - με - τις - φουσκάλες - που - κάνουν - τσούκου - τσούκου - και - κάθονται - όλοι - και - τις - σπάνε - σαν - υπνωτισμένοι», ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;

45. Γιατί οι αριθμοί στο κομπιουτεράκι είναι τοποθετημένοι ανάποδα σε σχέση με τους αριθμούς στα τηλέφωνα;

46. Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πως εξηγούν τις φάλαινες;

47. Οι επιγραφές που λένε πως «επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς», περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;

48. Τι εργαλεία έχουν πια αυτά τα «πράσα» και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;

49. Πόσα χρόνια διαρκεί ένα «ζαμάνι»;

50. Στην ερώτηση «θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων;» η απάντηση «πάρτε τα αρχ...ια μου», θεωρείται θετική;

Ήχοι της Μεσογείου για δύο κιθάρες

Ο Γιάννης Πετρίδης και η Αλεξάνδρα Χριστοδήμου θεωρούνται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα κιθαριστικά ντούο της γενιάς τους κι έχουν στο ενεργητικό τους δεκαεπτά και πλέον χρόνια επιτυχημένων ζωντανών και ραδιοτηλεοπτικών εμφανίσεων στην Eλλάδα και το εξωτερικό. Έχουν τιμηθεί με διακρίσεις σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς για την απαράμιλλη τεχνική αρτιότητα και την ευαισθησία των ερμηνειών τους.

Στο μοναδικό ρεσιτάλ τους, οι δύο κιθαριστές θα ξεναγήσουν το κοινό τους στους ήχους της Μεσογείου, μέσα από ένα απολαυστικό ταξίδι στην εργογραφία για δύο κιθάρες, στον εμπλουτισμό της οποίας έχουν συμβάλει οι Πετρίδης και Χριστοδήμου, αφού τη διεύρυναν με δικές τους μεταγραφές γνωστών έργων κλασικών και νεότερων συνθετών, μεταγραφές που έχουν ερμηνεύσει σε ζωντανές εμφανίσεις, αλλά και στο στούντιο. Βασικό μέλημα των βραβευμένων σολίστ είναι επίσης η προβολή της ελληνικής μουσικής μέσα από τις συναυλίες και τις ηχογραφήσεις τους, οι οποίες έχουν τύχει ιδιαίτερα ευνοϊκών σχολίων από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο.

«Ήχοι της Μεσογείου για δύο κιθάρες», ήχοι που γεμίζουν τις αισθήσεις με θάλασσα κι ουρανό, φως και σκοτάδι, λιακάδα και συννεφιά, χαμόγελο και μελαγχολία...

Διαδρομές του ονείρου με όχημα τις χορδές της κιθάρας τους, προτείνουν στους φίλους των νυκτών οργάνων οι πολυβραβευμένοι ερμηνευτές Αλεξάνδρα Χριστοδήμου και Γιάννης Πετρίδης για το βράδυ της Τετάρτης 20 Φεβρουαρίου (ώρα έναρξης: 8.30 μ.μ.).
Οι δύο δημοφιλείς κιθαριστές θα δώσουν ένα και μοναδικό ρεσιτάλ στο Μέγαρο Μουσικής στο πλαίσιο της Σειράς «Μουσικές βραδιές στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος».

Για το πρώτο μέρος της βραδιάς, οι δύο ταλαντούχοι κιθαριστές προτείνουν σύντομης διάρκειας συνθέσεις που καλύπτουν ένα χρονικό φάσμα τριών αιώνων με αφετηρία τέσσερις χορούς από την «Γαλλική σουίτα αρ. 5» του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750). Στη συνέχεια, θα ερμηνεύσουν τρία κιθαριστικά κομμάτια του σύγχρονου Έλληνα δημιουργού Κώστα Γρηγορέα (γεν. 1957) που ο συνθέτης έγραψε και αφιέρωσε στους δύο γνωστούς ερμηνευτές. Το πρόγραμμα θα συνεχιστεί με ένα χρονικό άλμα στον 19ο αιώνα και στη διασκευή από τον Μάουρο Τζιουλιάνι της κοσμαγάπητης εισαγωγής της όπερας «O κουρέας της Σεβίλλης» του Τζιοακκίνο Ροσσίνι«Ιταλική σουίτα» του Μάριο Γκάντζι (γεν. 1923). (1792-1868). Ακολουθεί η τριμερής

Το πρόγραμμα του δεύτερου μέρους επικεντρώνεται σε σύντομα έργα ή αποσπάσματα έργων Γάλλων και Ισπανών μουσουργών, αλλά και του αλησμόνητου Μάνου Χατζιδάκι (1925-1994), από την εργογραφία του οποίου το ντουέτο των Χριστοδήμου-Πετρίδη επέλεξε και μετέγραψε για κιθάρα πέντε χορούς από τη σύνθεση «Για μια μικρή λευκή αχιβάδα».

Το τοπίο συμπληρώνεται μουσικά με τη «Σερενάτα» του Αντρέ Ζολιβέ (1905-1974), το Adagio από το «Κοντσέρτο του Αράνχουεθ» του Χοακίν Ροντρίγκο (1901-1999) σε μεταγραφή για δύο κιθάρες από τους Χριστοδήμου και Πετρίδη, καθώς και δύο μελωδίες του Ισαάκ Αλμπένιθ (1860-1909) που τιτλοφορούνται «Κόρδοβα» και «Καστίλλη».

Chain mail, two choices!

Έφτασε στο mail μου σαν ένα από τα δεκάδες chain mail που στέλνονται για κάθε τι έξυπνο ή διαφορετικό κάθε μέρα. Ο Τίτλος του «Two Choices».

Ομολογώ ότι λόγω πανικού στην δουλειά δεν το διάβασα αμέσως. Παρόλα αυτά δεν το πέταξα αμέσως όπως κάνω συνήθως με τα chain mail. Λες γι’ αυτό να μην έχω κερδίσει μέχρι τώρα μερικά εκατομμύρια ευρώ; Σήμερα όμως, Δευτέρα πρωί, με τον ήλιο να λάμπει πάνω από την χιονισμένη Αθήνα, αποφάσισα να καθαρίσω το mailbox οπότε έφτασα και σ’ αυτό. Διαβάζω...

What would you do? you make the choice. Don't look for a punch line, there isn't one. Read it anyway. My question is: Would you have made the same choice?

At a fundraising dinner for a school that serves learning-disabled children, the father of one of the students delivered a speech that would never be forgotten by all who attended. After extolling the school and its dedicated staff, he offered a question: “When not interfered with by outside influences, everything nature does is done with perfection. Yet my son, Shay, cannot learn things as other children do. He cannot understand things as other children do. Where is the natural order of things in my son?”

The audience was stilled by the query.

The father continued. “I believe that when a child like Shay, physically and mentally handicapped comes into the world, an opportunity to realize true human nature presents itself, and it comes in the way other people treat that child.”

Then he told the following story: Shay and his father had walked past a park where some boys Shay knew were playing baseball. Shay asked, “Do you think they'll let me play?” Shay's father knew that most of the boys would not want someone like Shay on their team, but the father also understood that if his son were allowed to play, it would give him a much-needed sense of belonging and some confidence to be accepted by others in spite of his handicaps. Shay's father approached one of the boys on the field and asked (not expecting much) if Shay could play. The boy looked around for guidance and said, “We're losing by six runs and the game is in the eighth inning. I guess he can be on our team and we'll try to put him in to bat in the ninth inning.”

Shay struggled over to the team's bench and, with a broad smile, put on a team shirt. His Father watched with a small tear in his eye and warmth in his heart. The boys saw the father's joy at his son being accepted. In the bottom of the eighth inning, Shay's team scored a few runs but was still behind by three. In the top of the ninth inning, Shay put on a glove and played in the right field. Even though no hits came his way, he was obviously ecstatic just to be in the game and on the field, grinning from ear to ear as his father waved to him from the stands. In the bottom of the ninth inning, Shay's team scored again. Now, with two outs and the bases loaded, the potential winning run was on base and Shay was scheduled to be next at bat.

At this juncture, do they let Shay bat and give away their chance to win the game?

Surprisingly, Shay was given the bat. Everyone knew that a hit was all but impossible because Shay didn't even know how to hold the bat properly, much less connect with the ball. However, as Shay stepped up to the plate, the pitcher, recognizing that the other team was putting winning aside for this moment in Shay's life, moved in a few steps to lob the ball in softly so Shay could at least make contact. The first pitch came and Shay swung clumsily and missed. The pitcher again took a few steps forward to toss the ball softly towards Shay. As the pitch came in, Shay swung at the ball and hit a slow ground ball right back to the pitcher. The game would now be over. The pitcher picked up the soft grounder and could have easily thrown the ball to the first baseman. Shay would have been out and that would have been the end of the game. Instead, the pitcher threw the ball right over the first baseman's head, out of reach of all team mates. Everyone from the stands and both teams started yelling, “Shay, run to first! Run to first!” Never in his life had Shay ever run that far, but he made it to first base. He scampered down the baseline, wide-eyed and startled.

Everyone yelled, “Run to second, run to second!” Catching his breath, Shay awkwardly ran towards second, gleaming and struggling to make it to the base. By the time Shay rounded towards second base, the right fielder had the ball... the smallest guy on their team who now had his first chance to be the hero for his team. He could have thrown the ball to the second-baseman for the tag, but he understood the pitcher's intentions so he, too, intentionally threw the ball high and far over the third-baseman's head. Shay ran toward third base deliriously as the runners ahead of him circled the bases toward home.

All were screaming, “Shay, Shay, Shay, all the way Shay”. Shay reached third base because the opposing shortstop ran to help him by turning him in the direction of third base, and shouted, “Run to third! Shay, run to third!” As Shay rounded third, the boys from both teams, and the spectators, were on their feet screaming, “Shay, run home! Run home!” Shay ran to home, stepped on the plate, and was cheered as the hero who hit the grand slam and won the game for his team.

“That day”, said the father softly with tears now rolling down his face, “the boys from both teams helped bring a piece of true love and humanity into this world”.

Shay didn't make it to another summer. He died that winter, having never forgotten being the hero and making his father so happy, and coming home and seeing his Mother tearfully embrace her little hero of the day!

AND NOW A LITTLE FOOTNOTE TO THIS STORY: We all send thousands of jokes through the e-mail without a second thought, but when it comes to sending messages about life choices, people hesitate. The crude, vulgar, and often obscene pass freely through cyberspace, but public discussion about decency is too often suppressed in our schools and workplaces. If you're thinking about forwarding this message, chances are that you're probably sorting out the people in your address book who aren't the “appropriate” ones to receive this type of message. Well, the person who sent you this believes that we all can make a difference. We all have thousands of opportunities every single day to help realize the “natural order of things.” So many seemingly trivial interactions between two people present us with a choice: Do we pass along a little spark of love and humanity or do we pass up those opportunities and leave the world a little bit colder in the process?

A wise man once said every society is judged by how it treats it's least fortunate amongst them. You now have two choices:

1. Delete

2. Forward

May your day, be a Shay Day

Αυτό που αποφάσισα είναι να το ανεβάσω κι όποιος θελήσει να το στείλει σε όποιον πιστεύει ότι αξίζει να το διαβάσει!

Consumer evolution

Τέλειο!!!
Τόσο πραγματικό, αλλά και τόσο απογοητευτικό :(

Amnesty International - Leg

When you lose a leg, you don't just lose a leg.
Help us win the fight for a complete ban on land mines.


Advertising Agency: Publicis Mojo Auckland, New Zealand
Executive Creative Director: Nick Worthington
Art Directors: Lorenz Perry, Derrick Kim
Copywriter: Karl Fleet

Η Ελλάς του...

Χάρτης τοπωνυμικός - βυθομετρικός!
"Οι παρά τας βυθομετρικάς καμπύλας αριθμοί δείχνουν τα βάθη εις μέτρα"

Χάρτες της ζωής μας.
Χάρτες του παρελθόντος, του παρόντος και ουχί του μέλλοντος!

Η Ελλάς του 1832
Εμβαδόν 47.516

Η Ελλάς του 1881
Εμβαδόν 64.017

Πήραμε 16.501 μέτρα σε 49 χρόνια!
Δεν τα πήγαμε κι άσχημα!

Η Ελλάς του 1923
Εμβαδόν 127.000

Και στα επόμενα 42 χρόνια κι άλλα 55.983!

Μπουλούστρα, Δεδέαγατς, Βοδενά, Τσερμέν, Φερετζήκ, Καϊλάρια!

Η Νέα Ελλάς είναι εδώ!

.................. //---\\ ..................

Τόλμα!

«Οκτώ ώρες δουλειά, μιάμιση ώρα να πας και να 'ρθεις στη δουλειά, οκτώ ώρες ύπνος, δυο ώρες για φαγητό, μια ώρα για καθαριότητα και φροντίδα του σώματος, μια ώρα για περπάτημα ή γυμναστική, μιάμιση ώρα για να δεις τηλεόραση και μια ώρα για διάφορες άλλες υποχρεώσεις, μας κάνουν σύνολο 24 ώρες.

Δηλαδή, ένας υγιής εργαζόμενος, χωρίς παιδιά, χωρίς άλλες υποχρεώσεις, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά βίας θα βρει χρόνο για να διαβάσει ένα βιβλίο, ν'ακούσει προσεκτικά ένα δίσκο κλασικής μουσικής ή να ενημερωθεί απ' την εφημερίδα του.

Όλα αυτά συνήθως τα μεταθέτει στο Σαββατοκύριακο, μαζί με όποιας μορφής διασκέδαση, εκδρομή ή απόλαυση μιας συναυλίας ή ενός θεατρικού έργου (που κι αυτά δεν συνιστούν πάντα πνευματική απόλαυση).

Νάτη λοιπόν η ζωή ενός μικρομεσαίου αστού. Ενός θετικού, γενικά προσώπου, που δεν μπεκροπίνει, δεν χάνει τις ώρες του στα καφενεία και στις συζητήσεις, που δεν αναρωτιέται γιατί ο Μπέκετ, ο Σκαλκώτας, ο Σαίνμπεργκ και ο Ρίλκε έγραψαν αυτά που έγραψαν, που ποτέ του δεν θα διαβάσει Πλάτωνα, Αριστοτέλη ή Σαρτρ!

Αυτός ο πληροφορημένος άνθρωπος θα σταθεί με απορία μπρος στις κατασκευές των σημερινών εικαστικών σε κάποιο μουσείο ή γκαλερί, θα πάει πιθανώς σε μια παράσταση χοροθεάτρου, θα δει οπωσδήποτε μια ταινία το μήνα, αλλά δεν θα έχει ποτέ χρόνο και διάθεση να ζήσει ή να συζητήσει σε βάθος τις εντυπώσεις του.

Όταν με το πέρασμα του χρόνου θα αποκτήσει παιδιά, άρρωστους γονείς, βαρετή σχέση, περιττά κιλά, εξοχικό και τα σχετικά γκάτζετ, τότε είναι σίγουρο πως κάθε σκέψη για το ποιος είναι και τι κάνει πάει περίπατο κι ο φιλαράκος μας μεταλλάσσεται στον αδιάφορο μέτριο ανθρωπάκο, τον συμπαθή εκείνον δημοκράτη που είναι συμβιβασμένος με τη μετριότητα και την ανημπόρια του.

Έτσι αναπαράγεται η μελαγχολία που κυριαρχεί στις δυτικές κοινωνίες, ο προστατευτικός πέπλος του καρτεσιανικού καθωσπρεπισμού και η ηθική μέση άποψη. Όποιος έχει χρόνο για φλερτ, για έρωτα, για ποτό, για καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, για παρέα και κουβέντα, εκλαμβάνεται ως ιδιόρρυθμος ή ψώνιο. Η παραχώρηση χρόνου σε μη παραγωγικές (οικονομικά επωφελείς)δραστηριότητες ή προσπάθεια να ξεφύγει από την ιδιώτευση (από την ηλιθιότητα, όπως πιστεύει ο Θουκυδίδης, στην οποία ξεπέφτει ο άνθρωπος που αρνείται να είναι πολίτης και που οι Γάλλοι ονομάζουν idiot), θεωρείται ύποπτη. (...) Το σύνθημα σε πολυκατοικία του Παγκρατίου έλεγε:

"του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες"

Το "πεσόντες" μας το δείχνει καλά. Δεν είναι οι άνθρωποι κατ' ανάγκην κακοί. Πεσόντες είναι οι περισσότεροι. Θύματα της αδυναμίας τους. Ίσως και να μην άξιζαν καλύτερης ζωής. Τι να το κάνει ολόκληρο ελεύθερο οκτάωρο ο άδειος;

Εγώ κλαίω αυτόν που το θέλει και δεν το έχει. (...) Κάποιοι είναι ασυμβίβαστοι, τρελοί και ονειροπόλοι. Κάποιοι θέλουν και ζουν την κάθε μέρα ως θάμβος!

Οι πεσόντες μπορεί και να θέλουν να είναι πεσόντες. Γι' αυτό κι εγώ θα έγραφα στον τοίχο: "Τόλμα να πάρεις το χρόνο που γουστάρεις"!».

Αναδημοσίευση. Πηγή άγνωστη.