Ταξιδεύοντας...

Βλέπω τον πατέρα μου και ξέρω που πάω...
Θυμάμαι πως ήταν και βλέπω εμένα...
Βλέπω τα παιδιά μου και ξέρω που ήμουν...
Θυμάμαι πως ήμουν και βλέπω τα παιδιά μου...
Είναι οι φάροι της ζωής μου...
Το μέλλον μου και το παρελθόν μου...
Χαράζουν την πορεία μου με την παρουσία τους και μόνο...
Υπάρχουν...
Αρκεί...
Ευτυχώς...
Χωρίς αυτούς δεν έχω πορεία...
Είμαι ακυβέρνητο καράβι...
Προσπαθώ να αποφύγω τους σκοπέλους που πέρασε...
Να τους προειδοποιήσω γι’ αυτούς που πέρασα εγώ...
Πως θα γίνει...
Ο τρόπος διαφέρει...
Έτσι πρέπει...
Αρκεί να υπάρχει το φως του φάρου...
Να το δούμε όλοι...
Κι αν το ταξίδι είναι δύσκολο...
Εκεί κοντά είναι και το λιμάνι...