Μια απ’ αυτές τις μέρες...

Ο φίλος μου άνοιξε το συρτάρι από το κομοδίνο της γυναίκας του κι έβγαλε ένα πακέτο τυλιγμένο σε ακριβό ρυζόχαρτο.
«Αυτό είπε δεν είναι ένα οποιοδήποτε πακέτο, είναι ακριβά εσώρουχα.»
Πέταξε το περιτύλιγμα και θαύμαζε το ακριβό άγριο μετάξι.
«Το αγόρασα την πρώτη φορά που πήγαμε στην Νέα Υόρκη πριν 8 ή 9 χρόνια. Δεν το χρησιμοποίησε ποτέ. Το κρατούσε για μια ειδική περίπτωση. Πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη περίπτωση.»
Πλησίασε το κρεβάτι και άφησε τα εσώρουχα με τα άλλα πράγματα που θα πήγαινε στον νεκροθάφτη.

Η γυναίκα του μόλις είχε πεθάνει.

Γυρνώντας προς εμένα μου είπε: «μην κρατάς τίποτα για μια ειδική περίπτωση, κάθε μέρα που ζεις είναι μια ειδική περίπτωση.»

Ακόμα σκέφτομαι αυτές τις κουβέντες που μου άλλαξαν τη ζωή.
Τώρα διαβάζω πολύ και καθαρίζω λιγότερο. Κάθομαι στο μπαλκόνι και θαυμάζω τη φύση, χωρίς να με στεναχωρεί η ακαταστασία του κήπου. Περνώ περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους και λιγότερο χρόνο δουλεύοντας. Κατάλαβα ότι η ζωή πρέπει να είναι ένα σύνολο εμπειριών που σε γεμίζουν και όχι μια απλή επιβίωση. Δεν φυλάσσω πια τίποτα.
Χρησιμοποιώ τα ακριβά κρυστάλλινα ποτήρια κάθε μέρα. Βάζω τα καινούργια μου ρούχα για να πάω για ψώνια αν αποφασίσω έτσι ή το επιθυμώ. Δεν κρατώ το ακριβό μου άρωμα για τις ειδικές περιπτώσεις, το χρησιμοποιώ όποτε το θέλω.

Η φράση «μια μέρα...» και «μια απ’αυτές τις μέρες» εξαφανίζονται από το λεξιλόγιο μου. Αν αξίζει τον κόπο να δεις ή να ακούσεις ή να κάνεις κάτι, κάντο τώρα.

Δεν ξέρω τι θα έκανε η γυναίκα του φίλου μου, αν ήξερε ότι δεν θα ήταν εδώ «αύριο» που όλοι μας παίρνομε τόσο αψήφιστα.
Πιστεύω ότι θα είχε φωνάξει την οικογένεια και καλούς φίλους.
Πιθανόν να είχε καλέσει και κάποιους παλιούς φίλους για να ζητήσει συγνώμη και να συμφιλιωθεί για κάποιες παλιές αστείες διαφορές.
Θέλω να πιστεύω ότι θα είχε πάει να φάει κινέζικο που τόσο αγαπούσε.
Είναι αυτά τα μικρά πράγματα που αν δεν γίνουν θα με δυσαρεστούσαν αν ήξερα ότι οι ώρες μου ήταν μετρημένες.

Θα με δυσαρεστούσαν γιατί έπαψα να βλέπω καλούς φίλους με τους οποίους θα επικοινωνούσα μια «μέρα»...
Θα με δυσαρεστούσαν γιατί δεν έγραψα ένα γράμμα που ήθελα να γράψω «μια απ’ αυτές τις μέρες»...
Θα στεναχωριόμουν και θα λυπόμουν γιατί δεν είπα στους πολύ δικούς μου συχνά και αρκετά πόσο τους αγαπώ...
Τώρα προσπαθώ να μην καθυστερώ, να μην κρατώ ή φυλάω τίποτα που θα μπορούσε να προσφέρει γέλιο και χαρά στη ζωή μας.

Κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου ότι είναι μια ξεχωριστή μέρα.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε λεπτό είναι ξεχωριστό.

Η ιστορία αυτή έφτασε σε μένα, όπως και τόσες άλλες, μέσα σε ένα απλό mail. Σκέφτηκα να μην περιμένω "αύριο" αλλά να την μοιραστώ μαζί σας "σήμερα". Καλή σας μέρα!