Funeral Services

! ! !

How big are you?

Now, THIS is really fascinating.

It's rather dazzling to see it presented this way.

I certainly thought this was enlightening.

Beyond our sun... It's a big universe.

Antares is the 15th brightest star in the sky.

It is more than 1000 light years away.

Now how big are you?

And, how big are the things that will upset you today?

Or, for that matter, the things that are important?

KEEP LIFE IN PERSPECTIVE!

Κλεμμένο αλλά καλό!

Δεν υπάρχουν ασήμαντες στιγμές!

Written by kids

Τις ατάκες που γράφουν τα παιδάκια ή που απλά ξεστομίζουν, συνήθως όταν σε κάνουν ρόμπα, τις λατρεύω. Είναι αυτή η απλότητα, και όχι η αθωότητα, που αντιμετωπίζουν τα πράγματα που εμάς τους μεγάλους μας αφήνει άναυδους!

HOW DO YOU DECIDE WHO TO MARRY?

No person really decides before they grow up who they're going to marry. God decides it all way before, and you get to find out later who you're stuck with.

Kristen, age 10

WHAT IS THE RIGHT AGE TO GET MARRIED?

Twenty-three is the best age because you know the person FOREVER by then.

Camille, age 10

HOW CAN A STRANGER TELL IF TWO PEOPLE ARE MARRIED?

You might have to guess, based on whether they seem to be yelling at the same kids.

Derrick, age 8

WHAT DO YOU THINK YOUR MOM AND DAD HAVE IN COMMON?

Both don't want any more kids.

Lori, age 8

WHEN IS IT OKAY TO KISS SOMEONE?

When they're rich.

Pam, age 7

The law says you have to be eighteen, so I wouldn't want to mess with that.

Curt, age 7

The rule goes like this: If you kiss someone, then you should marry them and have kids with them. It's the right thing to do.

Howard, age 8

IS IT BETTER TO BE SINGLE OR MARRIED?

It's better for girls to be single but not for boys. Boys need someone to clean up after them.

Anita, age 9 (bless you child)

HOW WOULD THE WORLD BE DIFFERENT IF PEOPLE DIDN'T GET MARRIED?

There sure would be a lot of kids to explain, wouldn't there?

Kelvin, age 8 (just LOVE this one)

Αnd the #1 Favourite is...

HOW WOULD YOU MAKE A MARRIAGE WORK?

Tell your wife that she looks pretty, even if she looks like a truck.

Ricky, age 10

Ιστορία

Χωρίς λόγια!
Τι να πεις άλλωστε;!


Έφτασε με mail και δυστυχώς δεν ξέρω τον εμπνευστή του.

15!

Χρόνια καλά γεμάτα υγεία, χαρά, φίλους και αν είναι πολλά δεν πειράζει!

Ή...

ή ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ

ή ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ

ή ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ

ή ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ

ή ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ

ή ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ

Επικοινωνία; Όχι, δεν θα πάρω!

Είναι απίστευτος ο χρόνος που χρειάζεται για να βγάλω άκρη κάθε μέρα για απλά πράγματα. Προσπαθώ με όλη μου την καλή διάθεση να ανταλλάξω απόψεις, ιδέες. Και καταλήγω δυστυχώς πάντα στα ίδια συμπεράσματα.

Δεν υπάρχει απλό μήνυμα και πληροφορία.

Αυτό που είναι προφανές και απλό για μένα δεν είναι ποτέ το ίδιο για τους άλλους.

Όταν ζητάω να μου επαναλάβουν αυτά που είπα, για να καταλάβω τι και αν αντιλήφθηκαν, ο Μωυσής χωρίζει τη Νεκρά Θάλασσα στα δύο και βρισκόμαστε στις αντίπερα όχθες. Απλό και κατανοητό;!

Όταν όμως η επανάληψη είναι παπαγαλία τότε βρίσκεσαι στον πάτο της αβύσσου! Δεν πάει πιο κάτω.

Και φυσικά από τις απαντήσεις που παίρνω καταλαβαίνω ότι η κατανόηση και η εμπέδωση του απλού μηνύματος είναι σπουδή μεγάλη και χρειάζεται πολλή εκπαίδευση και επένδυση!

Ας μην μιλήσω για την επιχειρηματολογία!

Ουφ!!!

Φράσεις-κλειδιά

Περνάνε από μπροστά μου, μπαινοβγαίνουν στο μυαλό μου, άλλες με αφορούν, άλλες όχι, ζόρι για αγαπημένα πρόσωπα, στρίμωγμα για φίλους, είναι όμως συνέχεια μαζί μας.

1. Mήπως τρομάζεις στο ενδεχόμενο να σε έχουν ανάγκη;
2. Mήπως σου είναι δύσκολο να δεχτείς ακόμα και το ακριβότερο δώρο, χωρίς να περάσει από το μυαλό σου ότι κρύβει μια παγίδα ή ότι αυτός που στο έδωσε σου ετοιμάζει μια δυσάρεστη έκπληξη;
3. Mήπως να ελέγξεις τον εαυτό σου πρώτα;
4. Mην αφήσεις την οργή σου να σε κατακλύσει, όσο αγανακτισμένος/η κι αν αισθάνεσαι.
5. Aντί να αισθάνεσαι παγιδευμένος/η, είναι καλύτερα να μην παραμένεις αναποφάσιστος/η, ανήσυχος/η σχεδιάζοντας το τέλειο επόμενο βήμα.
6. Οι ενοχές σκοτώνουν.
7. Οι ενοχές είναι το πιο άχρηστο συναίσθημα.
8. Μην καθυστερείς με ό,τι δεν μπορείς να αλλάξεις.
9. Αν νιώθω συνεχώς υπεύθυνος-η για τους άλλους, δεν θα ασχοληθεί ποτέ κανείς σοβαρά μαζί μου.
10. Παρ’ όλο που μπορεί να αισθάνεσαι οργισμένος για μερικά πράγματα, εντούτοις νιώθεις ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από σένα που κινεί τα νήματα και ότι δεν έχεις τον απόλυτο έλεγχο των καταστάσεων.
11. Δύσκολη αποστολή, αλλά όχι αδύνατη.
12. Όταν η καρδιά προδίδεται, μπορείς εύκολα να κατρακυλήσεις στον κυνισμό, στην αδιαφορία και στην άρνηση να ξαναεμπιστευθείς σε κάποιον/α την καρδιά σου.
13. O έρωτας και οι σχέσεις παίζουν σημαντικότερο ρόλο στη ζωή σου αυτήν τη στιγμή απ’ ό,τι οι άλλες σου εμμονές.
14. Το τι ακριβώς θα συμβεί είναι καθαρά προσωπικό για τον καθένα.

11 εικόνες

Κάστρα πάνω στη θάλασσα!
Φονιάς, Σαμοθράκη

Είχε άποψη για τα πάντα αλλά... εξαντλήθηκε γρήγορα!
Θέρμα στο καφενείο, Σαμοθράκη

Παιχνίδια εξουσίας! Μικρός που είσαι ήλιε μου!

Παχιά άμμος, Σαμοθράκη

Παιχνίδια εξουσίας! Έλα! Δεν σε φοβάμαι!

Παχιά άμμος, Σαμοθράκη

Εικαστική παρέμβαση. Καμουφλάζ!
Λάκκωμα, Σαμοθράκη

Οι γλάροι μας συνόδεψαν σ' όλη τη διαδρομή από την Αλεξανδρούπολη στη Σαμοθράκη.
Ο καιρός ήταν απαίσιος και ο ουρανός βαρύς.

Βαρέθηκε να κουβαλάει τουρίστες και τα παράτησε!
Σαντορίνη

Μοναδική θέα! Αγαπημένη θεά!
Σαντορίνη

Κορίτσια, έχω σούπερ κούρσα! Λιμουζίνα σας λέω!
Ανάφη, λες και την βλέπανε!

Μοναδικός βουτηχτής αποχωρεί εξαντλημένος από το παιχνίδι με τα κύματα.
Κλεισίδι, Ανάφη

Η επόμενη ταινία Mad Max θα γυριστεί στην Ανάφη!

Το τέρας περιμένει!

Green it Forward

Περιβαλλοντικές προτάσεις από μια διαφημιστική εταιρεία!

Στην Αμερική όμως, όχι στην κα(η)μένη Ελλάδα.

Ας αντιγράψουμε κάτι που αξίζει για όλους μας κι όχι μόνο για πώληση προϊόντων.

Περισσότερα στο site Green it Forward.

Μπορείτε να επισκεφτείτε και το blog της εταιρείας Greenitforward’s Weblog.

Πες ΟΧΙ στα Exit Poll

Δεν καταλαβαίνουμε τι εξυπηρετεί το exit poll.
Δεν θέλουμε να μάθουμε τα αποτελέσματα νωρίτερα.
Δεν συμφωνούμε να έχουν κάποιοι εκτιμήσεις του εκλογικού αποτελέσματος ενώ ακόμα διαρκεί η ψηφοφορία.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΧΙT POLL!

Ή εναλλακτικά κάνουμε πλάκα μαζί του με τους παρακάτω τρόπους:

α) Ζητάμε να πληρωθούμε για να πάρουμε μέρος (όσα νομίζει ο καθένας)

β) Δηλώνουμε ότι ψηφίσαμε κάτι άλλο (το πιο αστείο κόμμα, το πιο "ερωτικό", αυτό που δεν θα βγει ποτέ, κλπ)

ΑΥΤΗ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Το κείμενο ολόκληρο εδώ.

Παραπομπές!

Σε συνέχεια του post Απολύστε τους βουλευτές είχα επανέλθει με το Κάτι πάει να γίνει επιτέλους! Σε αυτό είχα συμπεριλάβει την εκτενή απάντηση αλλά και τις θέσεις του Π τις οποίες βρήκα σωστές.
Σήμερα ο Π επανέρχεται στο ίδιο θέμα, "Για όσους είχαν την ατυχία να το δούν και έχουν αμφιβολίες ή το έχουν πιστέψει" όπως αναφέρει, και καλά κάνει λόγω των ημερών, με ακόμη αναλυτικότερη διάθεση.

Από την άλλη ο μοναδικά καυστικός kosmogyrismenos μας επαναφέρει στην πραγματικότητα με το ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ.... ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ!!!

Μοναδικό!

Στην κυριολεξία ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!

Στον αέρα!

Οι εμφανίσεις τηλεοπτικών διαφημίσεων των πολιτικών κομμάτων τις τελευταίες μέρες.

Τα σχόλια δικά σας!


ΝΔ 11 - ΠΑΣΟΚ 3 - ΚΚΕ 1

ΝΔ 4

ΝΔ 2

ΝΔ 7 - ΠΑΣΟΚ 1

Πηγή: Media Services S.A. / Τηλ. 210 6910124 – BusinessToday

Απλά πράγματα!

Στις εκλογές ψηφίζουμε και με την ψήφο αυτή ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ, εμείς και ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ, το κόμμα που ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι μας καλύπτει με τις θέσεις που παρουσιάζει.

ΔΕΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ούτε ΤΙΜΩΡΟΥΜΕ για το παρελθόν. Αυτό το φάγαμε και κοιτάμε μπροστά, στο μέλλον.

Δεν έχω ακούσει, ή μάλλον δεν έφτασαν στα αυτιά μου απαντήσεις-προτάσεις για το αύριο της παιδείας, της υγείας, του περιβάλλοντος, της σχέσης εκκλησίας-κράτους, της κοινωνίας με κορυφή το θέμα των ομοφυλόφιλων, της έννομης τάξης, του πολιτισμού και τόσων άλλων. Και το αύριο που θέλω είναι πέρα από τετραετίες, είναι για μερικές γενιές μακριά. Δεν θέλω κοντόφθαλμα μέτρα σαν τα μπαλώματα στους δρόμους και προγράμματα που θα βολεύουν αύριο κάποιους.

Βαρέθηκα να βλέπω αφίσες και πανό με αρνητικά μηνύματα, βαρέθηκα να ακούω συνέχεια για το ΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ, ενώ έπρεπε αυτή την στιγμή να σκέφτομαι ποιος είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ κι όχι ποιος είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ.

Παρ’ όλα αυτά ΕΛΠΙΖΩ ακόμα, γιατί μιλάω με τα παιδιά μου και βλέπω ότι είναι συνειδητοποιημένα και προβληματισμένα. Ελπίζω να είναι και ΘΥΜΩΜΕΝΑ αύριο που θα έρθει η σειρά τους να κλοτσήσουν και να ανατρέψουν το κατεστημένο που εμείς στήσαμε.

Μιλάμε για απλά πράγματα!

Πόσο ν’ αντέξω μάνα μου, πόσο;!

H μέρα μου, η σημερινή μου μέρα, είχε κάτι περίεργο στο ξεκίνημά της. Κάτι απροσδιόριστο αλλά και υπαρκτό. Κάτι που έλεγε «σου ‘ρχομαι, πρόσεχε!».

Η πρώτη επιβεβαίωση ήρθε σε ένα Δημόσιο Ταμείο. Για μια απλή υπόθεση βρέθηκα μπροστά σε μια γιγαντιαία διαδικασία. Συνεχίστηκε με την ανακάλυψη ότι έχασα ένα σημαντικό χαρτί. Αυτό σημαίνει έξτρα επίσκεψη σε Δημόσια υπηρεσία για να αποκτήσω αντίγραφο του πρωτότυπου. Λιωμένα γόνατα από τα παρακάλια και μερικές αιτήσεις με υπεύθυνες δηλώσεις για γαρνιτούρα!

Στο γραφείο συνεχίστηκε η ίδια κατάσταση με δεκάδες πυροτεχνήματα να σκάνε. Με λίγα λόγια μια περίεργη μέρα. Βαθιές ανάσες λοιπόν και προσπάθεια αυτοσυγκράτησης και υπομονής για να περάσει κι αυτό.

Και τότε ήρθε η είδηση ταφόπλακα! Καταστράφηκε και η τελευταία άμυνα του εαυτού μου!!!

Η είδηση για μια παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού ήταν η καρφίτσα που έσκασε το ήδη τσιταρισμένο μου νευρικό σύστημα. Τίτλος της «Το ρεσιτάλ μιας φωνής». Ερμηνευτής, ο ένας και μοναδικός, ο παγκοσμίου φήμης και καταξιωμένος στο διεθνές στερέωμα της κλασικής μουσικής, ο τραγουδιστής που έκανε τις Κυκλάδες γνωστές στην υφήλιο ερμηνεύοντας με μοναδικό μπρίο τα νησιώτικα, ΝΑΙ, καλά το καταλάβατε, ο Γιάννης Πάριος!

Μπορεί να έχει φίλους, θαυμαστές και μάλιστα φανατικούς. Μπορεί να υπάρχει δεκαετίες στο μουσικό στερέωμα. Μπορεί να απασχολεί κατά καιρούς τα ΜΜΕ με το τι κάνει και πως το κάνει. Μπορεί να υπάρχει το άλλοθι ότι τα έσοδα θα διατεθούν για κοινωφελή σκοπό. Αλλά ΟΧΙ και ο Πάριος στο Ηρώδειο! Τι άλλο μένει να δούμε πλέον σε αυτό τον τόπο! Καταλήφθηκε το Μέγαρο, καταπατήθηκε η Επίδαυρος, εκφυλίζεται τώρα το Ηρώδειο!

Να δω την Βασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου σε σκυλάδικο στην Εθνική οδός και τι άλλο στη ζωή μου!

Γιατί;

Το χθεσινοβραδινό τηλεπαιχνίδι δεν το παρακολούθησα. Το μόνο που άντεξα να δω ήταν τα πλάνα με τις προσελεύσεις των παιχτών των δύο ομάδων. Οι δημοσιογράφοι έδειχναν τελείως αμήχανοι και κομπλαρισμένοι. Από την άλλη οι πολιτικοί έμοιαζαν ξινισμένοι και βαριεστημένοι. Όπως πηγαίνουν οι παίχτες σε ένα στημένο παιχνίδι με σίγουρο το αποτέλεσμα.

Όλοι οι δημοσιογράφοι διαμαρτύρονταν για τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν θα μπορούσαν να αλλάζουν σωστά την μπάλα. Ούτε να κάνουν και καλές κατεβασιές θα μπορούσαν. Στο πρώτο μέτρο που θα ξέφευγαν τους περίμενε το σφύριγμα του διαιτητή.

Ερώτηση 1: Γιατί πήγανε λοιπόν σε ένα στημένο παιχνίδι με το οποίο διαφωνούσαν;

Ερώτηση 2: Γιατί δεχτήκανε τους κανόνες που έβαλαν οι αντίπαλοι αμαχητί;

Ερώτηση 3: Γιατί οι πολιτικοί είχαν τεχνικούς υποστήριξης πριν και κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ενώ οι δημοσιογράφοι έπαιξαν τους σολίστες;

Ερώτηση 4: Που βρισκόταν το επίσημο – εκλεγμένο όργανο των δημοσιογράφων;

Και τελευταία ερώτηση που τα έχω πάρει στο κρανίο και θα τρελαθώ: Γιατί κανένας από τους προσερχόμενους στο γήπεδο της ΕΡΤ ΔΕΝ φορούσε ζώνη ασφαλείας μέσα στο αυτοκίνητο; Πόσα πρόστιμα κοπήκαν σε αυτούς και στους συνοδούς τους;

Κάτι πάει να γίνει επιτέλους!

Αυτό που συνειδητοποιώ τις τελευταίες μέρες είναι μια αναζήτηση του κόσμου για να μάθει, να αναρωτηθεί, να σχολιάσει. Αρχή θεωρώ τις διαμαρτυρίες για διάφορα κοινωνικά γεγονότα που έδωσαν μια πνοή σε μια κοινωνία που είχε κατακαθίσει. Η συνέχεια δόθηκε με τις συζητήσεις και την ανταλλαγή απόψεων για τις φωτιές και με τις επερχόμενες εκλογές. Ειδικά με το θέμα των λευκών – άκυρων στήθηκαν εκπληκτικές συζητήσεις.

Πολλά λέγονται από ειδικούς και μη, από φανατικούς της μιας ή της άλλης άποψης, από πραγματικό ενδιαφέρον ή απλά για να περνάει η ώρα. Δεν έχει αυτή τη στιγμή ιδιαίτερη σημασία το τι και το πως. Αυτό που με χαροποιεί και μου δίνει την αισιοδοξία ότι κάτι αλλάζει σε αυτό τον τόπο είναι η διάθεση να εμπλακούμε, να αναρωτηθούμε, να μάθουμε και να μην είμαστε άβουλοι και άπραγοι.

Σε συνέχεια λοιπόν του προηγούμενου ποστ που η πηγή του είναι εδώ και η συνέχειά του εδώ, διαβάστε με πολύ προσοχή το σχόλιο του Π στο δεύτερο και το αντίστοιχο ποστ του εδώ. Ακόμη μπορείτε να διαβάσετε εδώ και την άποψη του Βενιζέλου από μια συνέντευξη του με αφορμή την απόφαση του Εκλογοδικείου.

Μαθαίνουμε λοιπόν αυτά που αν και θεωρούσαμε αυτονόητα τελικά ήμασταν αρκετά νυχτωμένοι.
Κι αυτό είναι καλό για όλους μας!

Η φωτογραφία είναι από τη Χώρα της Ανάφης και είναι άσχετη με το θέμα αλλά είναι καρφωμένη στο μυαλό μου οπότε...

Απολύστε τους βουλευτές

Το Παρακάτω κείμενο μου ήρθε από τον (Nicholas Glynos nicholas.glynos@gmail.com), πιστεύω ότι αξίζει να το διαβάσετε...

Ψήφος τιμωρίας: Κενά Έδρανα στη Βουλή!

Πώς μπορούμε να τιμωρήσουμε τους βουλευτές και τα κόμματα με το λευκό;

Γιατί το λευκό δεν πηγαίνει στο πρώτο κόμμα;

Γιατί όλοι πιστεύουν το αντίθετο;

Η Βουλή με 294, 290 ή και λιγότερους βουλευτές δε θα συνιστούσε Αντίδραση;

Αυτό το κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια να διαλυθεί η σύγχυση που υπάρχει σχετικά με το «λευκό», το άκυρο και την αποχή σε μεγάλη μερίδα των πολιτών. Είναι, δηλαδή, πρωτίστως μια προσπάθεια ενημέρωσης, με επιστημονικό και έγκυρο τρόπο, σχετικά με το ερώτημα «πού πάει η ψήφος μας». Ταυτόχρονα, και ανεξάρτητα από αυτό, συνιστά πρόταση για «λευκή» ψήφο στις επερχόμενες εκλογές.

Τι ισχύει για το λευκό, την αποχή και το άκυρο

Το «λευκό» είναι ψήφος διαμαρτυρίας για εκείνους τους πολίτες που επιθυμούν να παραμείνουν ενεργοί και να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία, όμως δεν εκφράζονται από τα υφιστάμενα κόμματα, είτε σε ιδεολογικό είτε σε πρακτικό επίπεδο. Πολίτης, άλλωστε, είναι αυτός που συμμετέχει στα κοινά, στα «της πόλης» του. Συνεπώς, η συμμετοχή στις εκλογές είναι επιβεβλημένη μορφή συμμετοχής στο πολιτικό σύστημα, ακόμα και γι' αυτούς που θα ήθελαν την αλλαγή του – ή μάλλον πρωτίστως γι' αυτούς.

Όπως γίνεται αντιληπτό, η αποχή δε συνιστά αντίδραση: αποτελεί ένδειξη απάθειας και αδιαφορίας, αν και από μια μικρή μερίδα αντιμετωπίζεται ως συνειδητή επιλογή απαξίωσης της υπάρχουσας εκλογικής διαδικασίας ως μη δημοκρατικής. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και σε πρακτικό επίπεδο, η αποχή είναι αναποτελεσματική διότι δεν προσμετράτε στο εκλογικό αποτέλεσμα: ο ψηφοφόρος που απέχει απλά «δεν υπάρχει» για το εκλογικό μας σύστημα: οι έδρες των κομμάτων θα βγουν από τους συμμετέχοντες ούτως ή άλλως, και το ποσοστό της αποχής θα αποτελέσει το πολύ-πολύ αντικείμενο μιας κουβέντας που γρήγορα θα ξεχαστεί.

Το ίδιο ισχύει για το «άκυρο». Καταρχάς είναι παράλογο να συζητάμε για το άκυρο καθώς αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα «λάθος», δεν είναι ψήφος: το άκυρο ισχύει σε κάθε διαδικασία και σημαίνει απλά ότι αυτός που το «έριξε» έκανε κάποιο λάθος και η ψήφος του δεν είναι σαφής ή έγκυρη. Συνεπώς είναι παράλογο να συνιστά συνειδητή επιλογή. Σε πρακτικό επίπεδο, άλλωστε, έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την αποχή: δεν προσμετράτε, όπως είναι λογικό άλλωστε, στο σύνολο των έγκυρων ψηφοδελτίων και στο συνολικό αποτέλεσμα, και βγαίνει εκτός συνολικού αποτελέσματος.

Το 'λευκό' ως συνειδητή επιλογή

Το λευκό, από την άλλη, υπάρχει για να καταγράφεται η δυσαρέσκεια των πολιτών καθώς είναι μια επιλογή που προσφέρεται από την εκλογική διαδικασία: είναι μια πολιτική επιλογή, αλλά όχι μια κομματική επιλογή, που αρμόζει σε όσους δεν ταυτίζονται ή σε όσους διαφωνούν με τα υφιστάμενα κόμματα, είτε σε ιδεολογικό είτε σε πρακτικό επίπεδο (δηλαδή σε επίπεδο αποτελεσματικότητας). Προτείνεται, επίσης, ως άρνηση της λογικής που λέει «μην ψηφίσετε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ψηφίστε μικρά κόμματα, όποια κι αν είναι αυτά», δηλαδή ως άρνηση της λογικής που προτείνει το μικρό κόμμα εξ ορισμού, λόγω του μεγέθους του. Αλλά, η λογική του «εξ ορισμού» είναι λανθασμένη ως τέτοια –εκτός και αν το μέγεθος μετράει!!! Αντιθέτως, αν ΚΑΙ τα μικρά κόμματα είναι αναποτελεσματικά, πρέπει και αυτά να απορρίπτονται. Δεν είναι παράλογο, για παράδειγμα, να προτείνεται η επιλογή του Καρατζαφέρη ως αντίδραση ή λύση σε ένα σαθρό και ανίκανο κομματικό σύστημα; Από την άλλη, βέβαια, αν κάποιος εκφράζεται από κάποιο από τα μικρά κόμματα, τότε θα πρέπει να προτιμήσει να ψηφίσει αυτά και όχι λευκό. Αν όμως πράγματι εκφράζεται. Όχι στη λογική «να τους βάλουμε στη Βουλή», ή στη λογική «του μεγέθους»... Κι αυτό γιατί πρέπει επιτέλους να λειτουργήσουν οι πολίτες, και το πολιτικό μας σύστημα, στη βάση της συνειδητοποίησης και της πραγματικής έκφρασης, και όχι στη βάση του εκβιασμού, των ψευδοδιλλημάτων και του δήθεν κατεπείγοντος (που βιώνουμε σε κάθε εκλογές).

Η παραπληροφόρηση και η αλήθεια

Το βασικότερο «επιχείρημα» εναντίον του λευκού είναι ότι «πάει στο πρώτο κόμμα»!!! Μάλιστα πρόκειται για μια άποψη που προβάλλει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αποδεικνύοντας τόσο την αδυναμία των Ελλήνων να σκεφτούν λογικά και κριτικά όσο και την κυριαρχία της κομματικής προπαγάνδας (είτε πρόκειται για μικρά είτε για μεγάλα κόμματα). Δεν υπάρχει μεγαλύτερο και καλύτερα συντηρούμενο ψέμα. Είναι σαν να υποστηρίζει κανείς πως το ποσοστό που έχει καταγραφεί για τα λευκά δίνεται σε κάποιο, οποιοδήποτε κόμμα. Είναι απλά παράλογο.

Η αλήθεια είναι πως ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ. Ποτέ δεν ίσχυσε κάτι τέτοιο και, φυσικά, δεν ισχύει και σήμερα. Πρόκειται για μια προπαγάνδα η οποία ξεκίνησε από τα μικρά κυρίως κόμματα, διαμορφώθηκε από τον παραλογισμό που διέπει πολλούς, και έγινε αυταπόδεικτη αλήθεια. Ξεκίνησε, λοιπόν, η φημολογία αυτή από τα μικρά κόμματα μέσα από την, σωστή αρχικά, επιχειρηματολογία τους κατά του λευκού που βασιζόταν στην άποψη ότι ρίχνοντας λευκό δεν ενισχύεις κάποιο μικρό κόμμα και, εμμέσως, ενισχύεις το δικομματισμό. Γιατί το λευκό είναι ψήφος διαμαρτυρίας, και, ως γνωστόν, τα μικρά κόμματα λαμβάνουν πολλές ψήφους διαμαρτυρίας. Συνεπώς, το λευκό θίγει τα μικρά κόμματα. Κι αυτό είναι αλήθεια. Είναι όμως διαφορετικό αυτό απ' τη διαστρέβλωση πως το λευκό προσμετράτε στο ποσοστό των μεγάλων κομμάτων ή του πρώτου κόμματος! Μια στρέβλωση που δεν έχει αποκατασταθεί από κανένα μικρό κόμμα –εννοείται, αφού στην προκειμένη περίπτωση η αλήθεια τα θίγει– και από κανένα μεγάλο –εννοείτε, αφού το ψέμα τα ευνοεί. Κι έτσι, τα μικρά κόμματα δεν επιδεικνύουν διαφορετική πολιτική λειτουργία από τα μεγάλα στο βαθμό που δεν αποκαθιστούν την αλήθεια, απλά 'μικρότερη' και αυτό συνιστά λόγο να ψηφίσει κανείς λευκό, δηλαδή να διαμαρτυρηθεί και εναντίον τους.

Ο νόμος, το Σύνταγμα και η γνωμοδότηση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου

Το μόνο πρόβλημα που πραγματικά υπάρχει με το λευκό είναι ότι, στην πράξη, η αντιμετώπισή του από την επίσημη εκλογική πρακτική είναι η ίδια με του άκυρου: λευκά και άκυρα, αν και καταμετρώνται χωριστά, ανακοινώνονται μαζί και τίθενται εκτός ποσοστού στα τελικά αποτελέσματα (και αυτό με απλή λογική, χωρίς να διαβάσει κανείς τον εκλογικό νόμο, αποδεικνύει πως δεν πάει στο πρώτο κόμμα). Έτσι, ενώ το λευκό αποτελεί συνειδητή τοποθέτηση, αντιμετωπίζεται κατ' αυθαίρετο τρόπο ως άκυρο και…πετιέται στο καλάθι των αχρήστων μαζί με τα 'λανθασμένα' ψηφοδέλτια. Κατ' αυθαίρετο τρόπο γιατί ο ίδιος ο εκλογικός νόμος θεωρεί το λευκό έγκυρη ψήφο, χωρίς να επιβάλλει όμως είτε τον υπολογισμό της είτε το αντίθετο (π.δ. 351/2003) Το κενό νόμου, λοιπόν, που υφίσταται ως προς τον υπολογισμό της λευκής ψήφου επέτρεπε αυτή την αντιμετώπιση.

Την επέτρεπε... Μέχρι το Μάιο του 2005, όταν το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ της προσμέτρησης του λευκού στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα (απόφαση 12/2005 του Α.Ε.Δ., της 9/5/2005, παραθέτουμε στη συνέχεια το σκεπτικό της απόφασης). Αφορμή στάθηκε η προσφυγή του Αχιλλέα Καραμανλή, υποψήφιου βουλευτή της ΝΔ μετά τις προηγούμενες εκλογές· προσφυγή που έγινε όχι για την αποκατάσταση της τάξης, αλλά για να μικροπολιτικούς σκοπούς και προσωπικό συμφέρον. Πέρα από την πρόθεση το ενάγοντα, όμως, η γνωμοδότηση του Α.Ε.Δ. είναι ότι: η ίση αντιμετώπιση των έγκυρων ψήφων, που επιβάλλει το Σύνταγμα, πρέπει να διασφαλίζεται ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους, και άρα «λογικώς αναγκαίο... είναι ο συνυπολογισμός του συνόλου αυτών, θετικών και λευκών…»· «το αντίθετο θα ισοδυναμούσε με εξομοίωση των λευκών ψήφων... προς τις άκυρες» θίγοντας τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας «διότι απαγορεύεται συνταγματικώς η εκ των προτέρων πολιτική αχρήστευση έγκυρης ψήφου. Συνεπώς, περιορισμός του πολίτη μόνο στο δικαίωμα ελεύθερης προσβάσεως στο εκλογικό κέντρο και ρίψη λευκού ψηφοδελτίου, χάριν απλώς της στατιστικής αποτυπώσεως της πολιτικής στάσεως τμήματος του εκλογικού σώματος δεν επιτρέπεται, διότι συνιστά στρέβλωση της βουλήσεως των εκλογέων και πολιτικό αποκλεισμό των από τη συμμετοχή στην πολιτική ζωή με τον τρόπο που επέλεξαν» (αρ 10, της απόφασης 12/2005). Αυτή η απόφαση αποτελεί νομολογία αλλά και τεκμηριωμένη άποψη της ανώτατης δικαστικής σύνθεσης της χώρας μας (με τη συμμετοχή του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου) και μάλιστα ιδιαίτερα πρόσφατη. Συνεπώς, το λευκό πλέον είναι και επισήμως αναγνωρισμένο από το δικαστικό μας σύστημα.

Αντίδραση και τιμωρία

Φυσικά, το επίσημο πολιτικό σύστημα θα επιδιώξει να μην το προσμετρήσει και να «στρουθοκαμηλίσει» απέναντι στην απόφαση αυτή. Γιατί αναγνώριση του λευκού σημαίνει ΚΕΝΑ ΕΔΡΑΝΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ. Φυσικά, για να γίνει αυτό και να προσμετρηθούν τελικώς τα λευκά θα πρέπει να δράσουμε ως πραγματικά ενεργοί πολίτες και με τα ένδικα μέτρα που προβλέπει ο ίδιος ο εκλογικός νόμος να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ την αναγνώριση του λευκού αμέσως μετά τις εκλογές. Αυτό βέβαια προϋποθέτει, εκτός από την απαραίτητη προσφυγή, και την κινητοποίηση των πολιτών που υποστηρίζουν τις Συνταγματικές διατάξεις –τόσο αυτών που θα επιλέξουν το λευκό όσο και άλλων που θα υπερασπιστούν τη Συνταγματική τάξη ως θέμα αρχής. Θα πρέπει, δηλαδή, να είναι σε εγρήγορση ο κάθε πολίτης και να υποστηρίξει την προσφυγή ενεργά μέσω της συλλογής υπογραφών. Ας μην ξεχνάμε πως «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία» (αρ 120 §4 του Συντάγματος).

Προϋπόθεση, φυσικά, για να διεκδικήσουμε τα κενά έδρανα στη Βουλή είναι το λευκό να κερδίσει το 3%, όπως ορίζει ο νόμος για να γίνει η κατανομή των εδρών. Αλλά, και χωρίς το 3% θα διεκδικήσουμε τον προσμέτρηση του λευκού στο συνολικό ποσοστό των έγκυρων ψηφοδελτίων και, άρα, στο τελικό αποτέλεσμα –δηλαδή να μετρήσει ως ποσοστό έστω και χωρίς τις άμεσες συνέπειες στις βουλευτικές έδρες, αλλάζοντας τα συνολικά ποσοστά όλων των κομμάτων.

Συνεπώς, στην προκείμενη πολιτική συγκυρία, το λευκό, εκτός από επιλογή διαμαρτυρίας, είναι και ψήφος τιμωρίας όλων αυτών που μας κοροϊδεύουν ανοιχτά και απροκάλυπτα εδώ και αρκετά χρόνια και που καταπατούν το ίδιο το Σύνταγμα, χωρίς κανείς ('μικρός' ή 'μεγάλος') να το καταγγέλλει ή να κάνει κάτι γι' αυτό. Η ίδια η προκήρυξη πρόωρων εκλογών, για παράδειγμα, συνιστά κοροϊδία, αφού η αναγγελία τους έγινε εσπευσμένα αμέσως μετά τον δεκαπενταύγουστο, αλλά και παραβίαση του Συντάγματος, αφού αυτό προβλέπει αυστηρά την τήρηση της τετραετίας (άρθρο 53 §1: «Οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από τη μέρα των γενικών εκλογών»)· πρόωρες εκλογές δικαιολογούνται μόνο στην περίπτωση έκτακτης εθνικής ανάγκης (άρθρο 41 § 2: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας. Αποκλείεται η διάλυση της Βουλής για το ίδιο θέμα»). Οι εκλογές που προκηρύχθηκαν στις 16 Αυγούστου είχαν ως επίσημη αιτιολογία «την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων», κάτι που βεβαίως δε συνιστά λόγο εξαιρετικής εθνικής σημασίας και, ταυτόχρονα, αποτελεί το ίδιο θέμα για το οποίο συγκροτήθηκε η προηγούμενη Βουλή. Βλέπουμε λοιπόν πως η κυβέρνηση με απροκάλυπτο τρόπο παραβιάζει το Σύνταγμα (δεν τηρούνται καν πλέον τα προσχήματα), υπό τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ που ζητούσε πρόωρες εκλογές από…τότε που έγιναν οι προηγούμενες, και τα λοιπά κόμματα να μην ενημερώνουν τους πολίτες για την αντισυνταγματικότητα και τις παρατυπίες των ενεργειών αυτών. Κι αυτή η ενημέρωση, και καταγγελία, είναι χρέος όλων των κομμάτων, γιατί οι πολίτες, φυσικά, δεν μπορούν να γνωρίζουν ακριβώς τι προβλέπει το Σύνταγμα και οι νόμοι και θεωρούν νόμιμο τον τρόπο διεξαγωγής τους, καθώς εδώ και δυο δεκαετίες υφίστανται την προπαγάνδα των πρόωρων εκλογών.

Έτσι, λοιπόν, φαίνεται πως μόνο αν θιγεί ο αριθμός των βουλευτών και, συνεπώς, η δουλειά και ο μισθός τους (σε ατομικό επίπεδο) και η συνολική ισχύς των κομμάτων (σε συλλογικό επίπεδο) υπάρχει δυνατότητα να αγγίξουμε κάποιες «ευαίσθητες χορδές» των πολιτικών. Έστω και αν η «ευαισθησία» τους απαιτεί να θιγεί η τσέπη τους, η δουλειά τους και η πολιτική τους δύναμη. Με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή, που θίγονται και οι πολίτες καθημερινά: με την ΑΠΟΛΥΣΗ –ή την απειλή της απόλυσης. Γιατί οι πολίτες είναι οι εργοδότες τους. Και, εφόσον η δουλειά που τους έχει ανατεθεί όχι απλά δε γίνεται αλλά καταστρέφουν την Ελλάδα, προφανώς δεν είναι ικανοί γι' αυτή τη δουλειά.

Πάνω απ' όλα συμμετοχή

Η πρόταση για λευκό δεν είναι μια ιδεολογική ή συγκεκριμένη τοποθέτηση για την άσκηση της διακυβέρνησης. Ούτε βεβαίως θα αφήσει κυβερνητικό κενό και χάος, όπως κάποιοι υποστηρίζουν. Είναι πρόταση έμπρακτης διαμαρτυρίας και αποτελεσματικής τιμωρίας. Έμπρακτη τόσο κατά την ψηφοφορία όσο και, κυρίως, μετά από αυτήν.

Είναι πρόταση καταψήφισης του υφιστάμενου κομματικού συστήματος στο σύνολό του. Και, είναι πρόταση που κατεξοχήν αρμόζει στην παρούσα πολιτική συγκυρία.

Είναι όμως πάνω απ' όλα πρόταση συμμετοχής: μην απέχετε. Ψηφίστε ότι να 'ναι, αλλά ψηφίστε. Ακόμα και η ψήφος σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι προτιμότερη από την αποχή!!! Γιατί η αποχή είναι η βασική τους επιδίωξη. Αλλά επειδή όσοι απέχουν δεν επιθυμούν συνήθως να ψηφίσουν κάποιο από τα υφιστάμενα κόμματα, προτείνεται το λευκό. Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν. Για να ενισχύσουν την αξία του μέσα από ένα μεγάλο ποσοστό. Σκεφτείτε πως η αποχή στις προηγούμενες εκλογές άγγιξε το 30%. Αν έστω και οι μισοί από αυτούς ψηφίσουν λευκό, το 3% όχι μόνο δε θα είναι ένα άπιαστο ποσοστό αλλά μπορεί και να ξεπεραστεί κατά πολύ αν επιλεγεί μαζικά αντί του άκυρου και, κυρίως, της αποχής. Μαζικά, συλλογικά, αλλά συνειδητά από τον καθένα μας ξεχωριστά. Τότε, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα θα αναγκαστεί να κινηθεί προς κάποια κατεύθυνση. Και κάθε κίνηση είναι ευπρόσδεκτη μέσα στο υπάρχων βαλτωμένο πολιτικό σκηνικό.

Τέλος, ότι και να πράξετε εν τέλει, σπάστε την παραπληροφόρηση. Διακινείστε αυτό το κείμενο, ενημερώστε πως είναι ένα ψέμα ότι το λευκό «πάει στο πρώτο κόμμα» –και μετά πράξτε κατά συνείδηση. Στείλτε το με e-mail σε όποιον γνωρίζετε. Δώστε το στους συμπολίτες σας. Φωτοτυπήστε το και μοιράστε το. Γιατί κανένα κόμμα, κανάλι, ραδιόφωνο ή και εφημερίδα ακόμη δε θα το κάνει. Ο καθένας μόνος του. Με σεβασμό στην ατομικότητα και στην ιδιαιτερότητα των απόψεων και πεποιθήσεων που πρέπει να διαμορφώνονται ελεύθερα στηριζόμενες στην αλήθεια. Και όλοι μαζί, ταυτόχρονα.

ΣΠΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ. Ώστε η όποια ψήφος, η όποια επιλογή, να είναι συνειδητή και ενημερωμένη. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό.