Πόσο ν’ αντέξω μάνα μου, πόσο;!

H μέρα μου, η σημερινή μου μέρα, είχε κάτι περίεργο στο ξεκίνημά της. Κάτι απροσδιόριστο αλλά και υπαρκτό. Κάτι που έλεγε «σου ‘ρχομαι, πρόσεχε!».

Η πρώτη επιβεβαίωση ήρθε σε ένα Δημόσιο Ταμείο. Για μια απλή υπόθεση βρέθηκα μπροστά σε μια γιγαντιαία διαδικασία. Συνεχίστηκε με την ανακάλυψη ότι έχασα ένα σημαντικό χαρτί. Αυτό σημαίνει έξτρα επίσκεψη σε Δημόσια υπηρεσία για να αποκτήσω αντίγραφο του πρωτότυπου. Λιωμένα γόνατα από τα παρακάλια και μερικές αιτήσεις με υπεύθυνες δηλώσεις για γαρνιτούρα!

Στο γραφείο συνεχίστηκε η ίδια κατάσταση με δεκάδες πυροτεχνήματα να σκάνε. Με λίγα λόγια μια περίεργη μέρα. Βαθιές ανάσες λοιπόν και προσπάθεια αυτοσυγκράτησης και υπομονής για να περάσει κι αυτό.

Και τότε ήρθε η είδηση ταφόπλακα! Καταστράφηκε και η τελευταία άμυνα του εαυτού μου!!!

Η είδηση για μια παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού ήταν η καρφίτσα που έσκασε το ήδη τσιταρισμένο μου νευρικό σύστημα. Τίτλος της «Το ρεσιτάλ μιας φωνής». Ερμηνευτής, ο ένας και μοναδικός, ο παγκοσμίου φήμης και καταξιωμένος στο διεθνές στερέωμα της κλασικής μουσικής, ο τραγουδιστής που έκανε τις Κυκλάδες γνωστές στην υφήλιο ερμηνεύοντας με μοναδικό μπρίο τα νησιώτικα, ΝΑΙ, καλά το καταλάβατε, ο Γιάννης Πάριος!

Μπορεί να έχει φίλους, θαυμαστές και μάλιστα φανατικούς. Μπορεί να υπάρχει δεκαετίες στο μουσικό στερέωμα. Μπορεί να απασχολεί κατά καιρούς τα ΜΜΕ με το τι κάνει και πως το κάνει. Μπορεί να υπάρχει το άλλοθι ότι τα έσοδα θα διατεθούν για κοινωφελή σκοπό. Αλλά ΟΧΙ και ο Πάριος στο Ηρώδειο! Τι άλλο μένει να δούμε πλέον σε αυτό τον τόπο! Καταλήφθηκε το Μέγαρο, καταπατήθηκε η Επίδαυρος, εκφυλίζεται τώρα το Ηρώδειο!

Να δω την Βασιλική Φιλαρμονική του Λονδίνου σε σκυλάδικο στην Εθνική οδός και τι άλλο στη ζωή μου!