Δευτέρα παρουσία...

...μπορεί και τρίτη ή και τέταρτη!

Υπάρχουν στιγμές που παθαίνεις τρομερά κωλύματα. Μπορεί το θέμα να μην είναι και τόσο ευχάριστο αλλά δεν παύει να είναι υπαρκτό και σοκαριστικό!

Όταν φεύγει από τον ωραίο, και όχι μάταιο, αυτό κόσμο ένας συγγενής, ένας φίλος ή έστω απλά κάποιος συνεργάτης, αντιμετωπίζεις ξανά και ξανά το βάρος της απώλειας. Δεν σε αφήνει ο τρόπος που ζούμε να περάσεις μια φορά το ζόρι και μετά να συνεχίσεις. Τι εννοώ;

Περίπτωση πρώτη
Χτυπάει το κινητό σου, κοιτάς την οθόνη και χάνεις το χρώμα σου, την ανάσα σου και γενικά το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Η αναγνώριση κλήσης εμφανίζει το όνομα του εκλιπόντος στην οθόνη! Κλήση από το υπερπέραν; Όχι! Απλά ο αριθμός του είτε έχει δοθεί αλλού ή έχει περάσει το κινητό του στα χέρια ενός συγγενή του. Θαύμα λοιπόν δεν παίζει στην κινητή τηλεφωνία.

Περίπτωση δεύτερη
Στέλνεις ένα mail στο σύνηθες πακέτο παραληπτών, είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά, όπου μετά από λίγα λεπτά εμφανίζεται στην οθόνη σου και πάλι ο εκλιπών διότι το mail δεν βρήκε παραλήπτη και επέστρεψε! Δεν υπάρχει θαύμα εδώ απλά δεν διέγραψες από την λίστα παραληπτών τον συγκεκριμένο εκλιπόντα.

Περίπτωση Τρίτη
Αναζητάς τους εορτάζοντες για να τους ευχηθείς για την ονομαστική τους εορτή. Μέσα στην λίστα που προκύπτει συναντάς ξανά τους εκλιπόντες. Η περίπτωση αυτή είναι αντίστοιχη της προηγούμενης. Πάλι δεν έχουμε θαύμα.

Δεν θέλω να σκεφτώ ποιες άλλες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν γιατί ήδη τρελαίνομαι με αυτές. Αναφορικά μόνο είναι αυτές με τα ληξιαρχεία όπου μετά από χρόνια ανακαλύπτεις ότι είναι ζωντανοί οι εδώ και δεκαετίες νεκροί.

Πολύ μας γυροφέρνουν τα θαύματα!

Goodbye…

Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο κείμενο που πρέπει να παραδώσω. Πληκτρολογώ μηχανικά λέξεις ενώ η σκέψη μου ταξιδεύει αλλού.

Σ’ αυτό εδώ το πληκτρολόγιο, χτες το βράδυ, έγραφα τα αποχαιρετιστήρια λόγια για τον συνεργάτη και φίλο, ή τον φίλο και συνεργάτη, ή μόνο τον φίλο. Έφυγε για επαγγελματικό ταξίδι και το ταξίδι αυτό έμελλε να είναι το μεγάλο ταξίδι.

Φυσικά και δεν το συνειδητοποιείς ακόμα κι όταν γράφεις γι’ αυτό. Αισθάνεσαι ότι πρόκειται για ένα κείμενο για κάποιον άλλο κι όχι για τον άνθρωπο που έζησες μαζί του τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου. Αυτόν που σε συμβούλεψε περισσότερο από τον πατέρα σου. Αυτόν που του εκμυστηρεύτηκες περισσότερα από κάθε άλλο φίλο σου. Αυτόν που στηρίχτηκες και που σε στήριξε. Αυτόν που δεν πρόλαβες να του πεις όλα αυτά καθώς και πόσο θα σου λείψει.

Life is short, Break the rules, Forgive quickly, Kiss slowly, Love truly, Laugh uncontrollably, And never regret anything that made you smile.

Θα είσαι πάντα εδώ!

Γάτα!

Σούπερ ιδέα και τρελή εκτέλεση!

Agency: Saatchi & Saatchi, Neuilly sur Seine
Creative Director: Christophe Coffre
Copywriter: Guillaume Blanc
Art Director: Florian Roussel
Photographer: Yan Forhan

Πηγή της πληροφορίας adgoodness

Κουραμπιέδες!

Φασίστες κουραμπιέδες...

Έρχονται τα Χριστούγεννα!

Σε τοίχο στα Εξάρχεια, σήμερα το πρωί, χωρίς υπογραφή το μήνυμα!

Finale!

Bye-bye, life
Bye-bye, happiness
Hello, loneliness
I think I'm gonna die
I think I'm gonna die

Bye-bye, love
Bye-bye, sweet caress
Hello, emptiness
I feel like I could die
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, my life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye

Two, three, four, five, six.
Bye-bye, life
Bye-bye, happiness
Hello, loneliness
I think I'm gonna die
I think he's gonna die
I think he's gonna die
I think I'm gonna die

There goes his baby
With someone new
She sure looks happy
- I sure am blue
- He sure is blue
- I sure am blue
- He sure is blue
- I sure am blue
- He sure is blue
- I sure am blue
- He sure is blue
I sure am blue
I think I'm gonna, I think I'm gonna,
I think I'm gonna, I think I'm gonna

Bye-bye, life
Bye-bye, happiness
Hello, loneliness
I think he's gonna... die
Die

A one, a two, a three, four.
Bye-bye, love
Bye-bye, sweet caress
Hello, emptiness
I feel like I could die
Bye-bye, my life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, my life, goodbye

I'm through with romance
- I'm through with love
- Oh, yeah
I'm through with counting the stars above
Forget the stars
And here's the reason that he's so free
His lovin' baby
She's through with me

Bye-bye, life
Bye-bye, happiness
Hello, loneliness
I think he's gonna die
I think he's gonna die
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, my life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye

This must have cost a fortune!

Oh, give it to me!
Oh, give it to me!
At least I won't have to lie to ya any more.
Oh, give it to me!
Oh, give it to me!

Bye-bye
Bye-bye
Bye-bye, happiness
Hello... Hello...
- I think he's gonna die
- He's gonna die

Bye-bye, life
Bye-bye, happiness
Hello, emptiness
I think he's gonna die

La, la, la, la, la, la, la, la, la

Bye-bye, your life, goodbye

La, la, la, la, la, la, la, la, la

I think he's gonna die

La, la, la, la, la, la, la, la, la

Bye-bye, your life, goodbye

La, la, la, la, la, la, la

La, la, la, la, la, la

Bye-bye
My life

Oh, yeah!

Goodbye

Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye
Bye-bye, your life, goodbye

All That Jazz / Bob Fosse / starring Roy Scheider

Ευτυχία, ευτυχισμένος;

Έφτασε στο mail μου και με πέτυχε σε μια πολύ περίεργη φάση.

Ένας συνεργάτης και φίλος βρίσκεται τις τελευταίες μέρες σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Εύχομαι όλα να πάνε καλύτερα αλλά δυστυχώς οι ευχές δεν είναι φάρμακο για τον ίδιο αλλά μόνο για τους γύρω από αυτόν. Είναι περίεργη η στιγμή όταν ανακοινώνουν οι γιατροί ότι «εμείς κάναμε ότι ήταν δυνατό και τώρα αυτός θα αγωνιστεί, μόνος του πια, για την ζωή του». Είναι περίεργη η στιγμή που ενώ ζεις και ζει κι αυτός, βλέπεις το φιλμάκι της ζωής που πέρασε ήδη. Προσπαθείς να δεις την επόμενη μέρα αλλά δεν γίνεται. Θέλεις να σκεφτείς την στιγμή που θα συναντηθείς ξανά μαζί του αλλά η λογική κοντράρει το συναίσθημα. Άλλος ένας απολογισμός, πάλι.

Διάβασε λοιπόν και θα καταλάβεις, ελπίζω...

Μια παλιά ιστορία λέει ότι, τον περασμένο αιώνα ένας καμηλιέρης έμπορος ξεκίνησε για το Κάιρο, με σκοπό να επισκεφτεί έναν ξακουστό σοφό. Τελικά, συναντήθηκε με το σοφό γέροντα, αφού χρειάστηκε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, διασχίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ερήμου. Ξαφνιάστηκε όμως όταν είδε, ότι ο γέροντας ζούσε σε μία σκηνή, με μοναδικά έπιπλα ένα στρώμα πάνω στην άμμο, έναν σοφρά, δύο σκαμνιά και πολλά βιβλία. Γύρισε τότε προς τον σοφό, και γεμάτος απορία τον ρώτησε:

«Που είναι τα έπιπλά σου;»

Ο γέροντας, κοίταξε τον καμηλιέρη, και του απάντησε με μια ερώτηση:

«Τα δικά σου που είναι;»

«Μα εγώ δεν έχω, είμαι περαστικός...»

«Κι εγώ περαστικός είμαι!»

Η ζωή είναι προσωρινή. Λίγοι όμως το έχουν καταλάβει. Οι περισσότεροι ζουν λες και θα μείνουν για πάντα εδώ. Ξέχασαν να γίνουν ευτυχισμένοι. Η αξία των πραγμάτων δεν εξαρτάται από το χρόνο που διαρκούν, αλλά από την ένταση με την οποία γίνονται! Γι’ αυτό υπάρχουν στιγμές αλησμόνητες, πράγματα ανεξήγητα, και άτομα ασύγκριτα!

Το να γίνεις ευτυχισμένος είναι μία απόφαση.

Ασπάλακας

[ασπάλαξ] ο τυφλοπόντικας

(μτφ.) ο άνθρωπος που βρίσκεται σε πνευματικό σκοτάδι

photo από εδώ

Ελευθερία ή Δημοκρατία;

Η ελευθερία είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου.
Η δημοκρατία είναι σύστημα που πιστεύεις ότι επιλέγεις ενώ τις περισσότερες φορές σου επιβάλλεται κάτι που απέχει έτη φωτός από αυτό που θέλεις.

Η ελευθερία έχει κανόνες.
Η δημοκρατία έχει νόμους και συστήματα επιβολής αυτών.

Στην ελευθερία όποιος καταπατά τους κανόνες της και δεν τους σέβεται δεν ανήκει στην συγκεκριμένη κοινωνία και να πάει να βρει αλλού αυτή που του αρέσει. Αυτό είναι ελεύθερος να το πράξει.
Στην δημοκρατία επιβάλλεται να ακολουθήσεις τους νόμους κι αν διαφωνείς πολλές φορές τιμωρείσαι γι’ αυτό. Το να φύγεις και να πας αλλού είναι μεν λύση αλλά όχι πάντα.

Είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι ένα σύστημα πολιτικό όπως η οποιαδήποτε Δημοκρατία μπορεί να ταυτίζεται με την έννοια της Ελευθερίας. Το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί και η οποιαδήποτε Θρησκεία σε σχέση με την πίστη.
Τα συστήματα περιορίζουν τις ελευθερίες για να ελέγξουν τους ανθρώπους.

Οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν χρειάζονται έλεγχο από κανένα γιατί σέβονται τους κανόνες της ελευθερίας τους. Ξέρουν πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μην την χάσουν.

Σκέψεις που ξεπήδησαν μετά το ποστ της unapatatras και τα σχόλια που ακολούθησαν.

Dream kitchens!

Χάζεψα και βρέθηκα να διασχίζω κουζίνες και να πετάω ανάμεσα από μαχαιροκουταλοπήρουνα! Τέλεια δουλειά!

Δες την εδώ και θα με θυμηθείς!

Η μουσική είναι... έκπληξη!

Ποια φτώχια;

Η φτώχεια απειλεί το 21% (2,2 εκατ. άτομα) του πληθυσμού στην Ελλάδα. Το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας επιβιώνει με εισόδημα κατώτερο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος. Η Ελλάδα μαζί με την Ιρλανδία έχουν το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ ενώ τελευταία είναι η Σουηδία με 9%. Στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι οι φτωχοί ξεπερνούν τα 70 εκατ. ανθρώπους.

Εμείς όμως είμαστε εθνικά υπερήφανοι γιατί μπορεί να πεινάσουμε ή να πεινάμε αλλά η Ελλάδα, η Ελλαδίτσα μας, η Ελλαδαρά μας, είναι από την Τετάρτη μία από τις 16 ομάδες της τελικής φάσης του Εuro 2008. Η αρμάδα του Ρεχάγκελ μας έκανε ακόμη μια φορά ποδοσφαιρικά και εθνικά υπερήφανους.

Να δώσουμε και μερικά μπόνους στα παιδιά για την τεράστια επιτυχία τους μιας και αφιλοκερδώς προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο έθνος. Χάνουν μεροκάματα για να εκπροσωπήσουν την πατρίδα μας.

Κι αν περισσέψει κάτι... θα δώσουμε και στους υπόλοιπους.

Να ξεκινήσουμε επιτέλους!

Πόσο ανώνυμος μπορεί να είσαι;

Όσο ανύπαρκτος θέλεις να είσαι!

Θέλεις να είσαι ένα σημείο σε μάζα;

Τότε θα άγεσαι και θα φέρεσαι από τη μάζα.

Η φωνή σου θα είναι η βουή του όχλου.

Το μέλλον σου θα είναι προαποφασισμένο.

Οι επιθυμίες σου απαγορευμένες.

Η σκέψη σου θα είναι ο κατεψυγμένος κιμάς που θα σε ταΐζουν.

Κι αν κάποτε ξυπνήσεις και αποφασίσεις να ζήσεις να είσαι έτοιμος για όλα!

Βρες τις αξίες σου κι αν δεν έχεις, γιατί φροντίζουν συνέχεια να τις σβήνουν, μην τρομάξεις. Υπάρχουν γύρω μας και απλά πρέπει να τις αναζητήσεις!

Πρώτη απ’ όλες να σέβεσαι την προσωπικότητά σου και να μην διαπραγματεύεσαι την ακεραιότητά σου με κανένα!

Είναι μια καλή αρχή!

Ήθελα

...σήμερα να γράψω.

Το είχα αποζητήσει τόσο καιρό με την δουλειά να φουντώνει συνέχεια.

Ήθελα λοιπόν να γράψω γι’ αυτά που με εκνεύρισαν και γι’ αυτά που με ηρέμησαν.

Να γράψω για τους πολιτικούς κομματικούς εκπρόσωπους της Θεσσαλονίκης, που γι’ άλλη μια φορά έσκυψαν με στοργή πάνω από το κουφάρι του ένδοξου συλλόγου της Τούμπας και έκλαψαν με τα χάλια του και υποσχέθηκαν νέες μέρες δόξας και στράφηκαν προς το δρόμο της αρετής και της τόλμης. Ντροπή ξανά και ξανά. Διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, διαχωρισμός ποδοσφαίρου και κράτους, διαχωρισμός καλοπληρωτή πολίτη και κράτους. Μάλλον θα πάρω το τρίτο σενάριο που τελικά θα αποδειχτεί και το μακρύτερο!

Τελικά μου έμειναν μόνο αυτά που με εκνεύρισαν.

Γένεσις

«Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών.

Και συνετέλεσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α εποίησε, και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, ων εποίησε.

Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν· ότι εν αυτή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού, ων ήρξατο ο Θεός ποιήσαι»
(Γένεσις 2/β΄ 1 - 3)

«...επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου·

εν λύπαις φάγη αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου·

ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι, και φάγη τον χόρτον του αγρού·

εν ιδρώτι του προσώπου σου φάγη τον άρτον σου έως του αποστρέψαι σε εις την γην, εξ ής ελήμφθης...»

(Γένεσις 3/γ΄ 17 - 19)

Κόλαση ή Παράδεισο;

Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγάλο στέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:

«Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;»

Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:

«Δεν είμαι σίγουρη.»

«Τότε, λέει ο Άγιος Πέτρος, θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις.»

Η πολιτικός συμφωνεί.

Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα! Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τι ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη. Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:

«Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση.»

Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση. Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο ! Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς. Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:

«Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν.»

Και ο Διάβολος της απαντά:

«Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!»

Γυμνοπαιδία A΄. Σαντορίνη

Σκύψε αν μπορείς στη θάλασσα τη σκοτεινή ξεχνώντας
τον ήχο μιας φλογέρας πάνω σε πόδια γυμνά
που πάτησαν τον ύπνο σου στην άλλη ζωή τη βυθισμένη.

Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακο
τη μέρα τ' όνομα τον τόπο
και ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει.

Bρεθήκαμε γυμνοί πάνω στην αλαφρόπετρα
κοιτάζοντας τ' αναδυόμενα νησιά
κοιτάζοντας τα κόκκινα νησιά να βυθίζουν
στον ύπνο τους, στον ύπνο μας.
Eδώ βρεθήκαμε γυμνοί κρατώντας
τη ζυγαριά που βάραινε κατά το μέρος
της αδικίας.

Φτέρνα της δύναμης θέληση ανίσκιωτη λογαριασμένη αγάπη
στον ήλιο του μεσημεριού σχέδια που ωριμάζουν,
δρόμος της μοίρας με το χτύπημα της νέας παλάμης
στην ωμοπλάτη·
στον τόπο που σκορπίστηκε που δεν αντέχει
στον τόπο που ήταν κάποτε δικός μας
βουλιάζουν τα νησιά σκουριά και στάχτη.

Bωμοί γκρεμισμένοι
κι οι φίλοι ξεχασμένοι
φύλλα της φοινικιάς στη λάσπη.

Άφησε τα χέρια σου αν μπορείς, να ταξιδέψουν
εδώ στην κόχη του καιρού με το καράβι
που άγγιξε τον ορίζοντα.
Όταν ο κύβος χτύπησε την πλάκα
όταν η λόγχη χτύπησε το θώρακα
όταν το μάτι γνώρισε τον ξένο
και στέγνωσε η αγάπη
μέσα σε τρύπιες ψυχές·
όταν κοιτάζεις γύρω σου και βρίσκεις
κύκλο τα πόδια θερισμένα
κύκλο τα χέρια πεθαμένα
κύκλο τα μάτια σκοτεινά·
όταν δε μένει πια ούτε να διαλέξεις
το θάνατο που γύρευες δικό σου,
ακούγοντας μια κραυγή
ακόμη και του λύκου την κραυγή,
το δίκιο σου·
άφησε τα χέρια σου αν μπορείς να ταξιδέψουν
ξεκόλλησε απ' τον άπιστο καιρό
και βούλιαξε,
βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες.

Σεφέρης Γιώργος
(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1974)

Διαβάζω και αισθάνομαι μια κραυγή να σκίζει το στήθος μου.

«ακούγοντας μια κραυγή
ακόμη και του λύκου την κραυγή»

Απίστευτη ένταση το τελευταίο διάστημα.
Ακόμα περισσότερη αυτή που έρχεται.
Συμβαίνουν τόσα που ούτε σαν αποτύπωση τίτλων δεν μένουν.
Γέμισε το μπάφερ κι άρχισε η επιλεκτική διαχείριση της σκέψης.

Κρίμα και άδικο.
Χάνονται οι μικρές χαρές.
Περνάνε οι στιγμές.

Μόνη αναλαμπή η επαφή το βράδυ.
Κι αυτή όμως θέλει χρόνο για την αποσυμπίεση.
Χρόνο για να φύγει το πέπλο και η ομίχλη.

Και μετά η γλυκιά κατάρρευση.

Τουλάχιστον κρατάω το χέρι της!
Χαίρομαι γιατί είναι εκεί μαζί μου.
Είμαι ευτυχισμένος γιατί είμαι μαζί της!

«Φτέρνα της δύναμης θέληση ανίσκιωτη λογαριασμένη αγάπη
στον ήλιο του μεσημεριού σχέδια που ωριμάζουν,
δρόμος της μοίρας με το χτύπημα της νέας παλάμης
στην ωμοπλάτη»

Σ’ αγαπώ!

Ω, πόσο σ’ αγαπώ!

Γυμνοπαιδίαι ήταν η μεγαλόπρεπη ετήσια τελετή της αρχαίας Σπάρτης. Αφιερωμένη στον Απόλλωνα κρατούσε δέκα μέρες και κυριαρχούσαν χοροί εφήβων καθώς και γυμναστικές ασκήσεις.

Καλό!!!

Εγγονός: Ρε Γιαγιά, είδες μήπως τα χάπια μου; Γράφανε LSD απέξω...

Γιαγιά: Γάμησέ τα τα χάπια ρε! Τους πράσινους δράκους στην κουζίνα τους είδες;

Διαφημισοχώρα... (κορυφαίο)

Αν ποτέ αποφάσιζα να ζήσω κάπου αλλού, θα ζούσα μέσα σε μια διαφήμιση. Δεν έχει νόημα να μετακομίσεις σε άλλη χώρα. Παντού έχει µπελάδες. Αλλά στη διαφημισοχώρα η ζωή δεν παίζεται.

Έχετε προσέξει πώς ξυπνάνε όλοι το πρωί; Μ ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Και πώς να µη χαμογελάνε, αφού όλοι έχουν απαραιτήτως κάνει σεξ την προηγούμενη νύχτα; Είναι πεντακάθαροι, μοσχομυριστοί, καλοχτενισμένοι. Τεντώνονται στα κατάλευκα σεντόνια τους και δεν μπορούν να περιμένουν να αρχίσει η μέρα τους. Την οποία ξεκινούν τρώγοντας τον αγλέουρα, σε μια τεράστια κουζίνα-ελικοδρόμιο, (η οποία είναι συνέχεια του τεράστιου σπιτιού τους µε τον ακόμα πιο τεράστιο κήπο).

Όλο το μαγαζί, σπίτι, κουζίνα, μπάνιο και γκαζόν-αγγλικό άλσος είναι πεντακάθαρα: Δεν υπάρχει σκουπίδι, ούτε άπλυτο πιάτο. Από παντού τρέχουν φρεσκοστυμμένες πορτοκαλάδες, φρέσκα φρούτα φυτρώνουν στις πιατέλες, σπιτικά φαγητά εκσφενδονίζονται από τους φούρνους. Οι λεκέδες εξαφανίζονται µόνοι τους. Κανείς ποτέ δεν έχει βοήθεια στο σπίτι του. Γιατί άλλωστε; Η εργαζόμενη μητέρα της διαφήμισης έχει καριέρα, κορμάρα και τις ικανότητες των Φαντάστικ Φορ και των Μεταλλαγμένων Νίντζα ταυτοχρόνως. Κάθε βράδυ, αφού έχει διευθύνει μια πολυεθνική, έχει πλύνει, σκουπίσει, σφουγγαρίσει, σιδερώσει και μαγειρέψει, και επίσης έχει απασχολήσει δημιουργικά τα παιδιά, πριν τα πλύνει και τα βάλει στα κρεβατάκια τους.

Μετά χτυπάει ένα χαλαρωτικό αφρόλουτρο, φοράει σέξι λιλά εσώρουχα και κάνει τρελές ταρζανιές και ακροβατικά στον σύζυγο που έρχεται από το γραφείο. Και τις νύχτες, που ξυπνάνε τα χρυσά µου, είναι εκείνος, ο μοντέρνος σύζυγος που σηκώνεται να τα νανουρίσει, να τους δώσει γάλα, και να αποκοιμηθεί χαριτωμένα μαζί τους, πριν οι πρώτες ηλιαχτίδες ξυπνήσουν και πάλι τη "Μεταλλαγμένη Αγία Οικογένεια", για να ξεκινήσει το επόμενο εικοσιτετράωρο.

Δεν θέλω διακοπές. Δεν θέλω λούσα. Δεν θέλω καν τα προϊόντα που διαφημίζουν στις διαφημίσεις! Θέλω απλά να ζήσω μέσα τους!

Ζητάω πολλά;

Αναδημοσιεύω αυτό το κείμενο που ήρθε με mail, ως ωραίο κείμενο, αν και προσωπικά πιστεύω ότι εκφράζει ακριβώς το αντίθετο από αυτά που θα ήθελε να θίξει. Την επίπλαστη εικόνα της ονειρικής ζωής που προβάλει η διαφήμιση κάτι που γίνεται το άπιαστο όνειρο και το μαρτύριο της ζωής μας.

Η ανάλυση της αξίας

Ένας τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών κλήθηκε να επισκευάσει ένα μεγάλο και πολυσύνθετο κομπιούτερ. Ένα κομπιούτερ που άξιζε πάνω από 12 εκατομμύρια ευρώ.

Ο τεχνικός, κάθισε μπροστά στην οθόνη, πάτησε 1-2 πλήκτρα, κούνησε το κεφάλι του, μουρμούρισε κάτι στον εαυτό του και έσβησε τον υπολογιστή. Μετά έβγαλε ένα μικρό κατσαβίδι από την τσέπη του και γύρισε κατά μιάμιση στροφή μία μικροσκοπική βίδα. Ύστερα,άνοιξε τον υπολογιστή και διαπίστωσε ότι λειτουργούσε τέλεια.

Ο πρόεδρος της εταιρίας ικανοποιημένος απόλυτα προσφέρεται να πληρώσει τον τεχνικό άμεσα.

«Πόσα σας χρωστάω;» ρώτησε.

«Είναι 1.000 ευρώ» απάντησε ο τεχνικός.

«1.000 ευρώ;!; 1.000 ευρώ για λίγα λεπτά δουλειάς; 1.000 ευρώ για να γυρίσετε μια βίδα; Καταλαβαίνω πως ο υπολογιστής αξίζει 12.000.000 ευρώ, όμως 1.000 ευρώ μου φαίνονται πάρα πολλά. Θα τα πληρώσω μόνο όταν μου στείλετε αναλυτικό λογαριασμό που να δικαιολογεί αυτό το ποσό».

Ο τεχνικός συμφώνησε και έφυγε.

Το επόμενο πρωί, ο πρόεδρος λαμβάνει το τιμολόγιο, το διαβάζει προσεχτικά, κουνάει το κεφάλι του και το εξοφλεί αμέσως χωρίς διαμαρτυρίες.

Το τιμολόγιο έγραφε:

Παροχές υπηρεσιών:
- Στρίψιμο βίδας: € 1
- Γνώση του ποια βίδα ήθελε στρίψιμο: € 999

Θυμήσου: Η Αξία των ανθρώπων είναι ανάλογη με εκείνο που γνωρίζουν και όχι με εκείνο που κάνουν!

Μεγάλη η χάρη Του!

Εχτές, ημέρα Τετάρτη 3 Οκτωβρίου, το ημερολόγιο έγραφε «+ Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Δαμάριδος». Ε, και;!

Απλά ήταν κλειστά τα σχολεία καθώς και όλες οι υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων λόγω του εορτασμού του πολιούχου Αγίου της πόλης. Μεγάλη η χάρη Του! Δηλαδή όλοι οι μαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές καθώς και όλοι οι εργαζόμενοι στο Δήμο αφιέρωσαν την μέρα τους στην απόδοση λατρευτικών δοξασιών στον Άγιο! Μεγάλη η χάρη Του!

Κι εγώ που χρειάστηκα χαρτιά για επείγουσα υπόθεση έφτασα στην πόρτα και έφαγα πόρτα! Τα παιδιά μου σερνόντουσαν ενώ ακόμα δεν έχουν μπει στο ρυθμό του σχολείου.

Μιλάμε για μήνα Οκτώβριο! Μιλάμε για εργάσιμη μέρα! Μιλάμε για ίση μεταχείριση πολιτών! Μιλάμε για διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους! Μιλάμε για Μεσαίωνα! Μεγάλη η χάρη Του!

Τα ίδια φυσικά συμβαίνουν σε κάθε πόλη και χωριό όταν εορτάζει ο Άγιος Προστάτης. Μεγάλη η χάρη Του! Μια επίσημη αργία μπόνους για κάθε κάτοικο! Πως να πεις όχι;!

Να μας χαιρόμαστε! Και του χρόνου! Μεγάλη η χάρη Του!

Άστρα και αστέρια!

"when you reach for the stars you may not get one,
but you won't get a handful of mud either."

Leo Noble Burnett the man who caught a star
October 21, 1891 - June 7, 1971

Όταν θέλεις να φτάσεις στα άστρα είναι ματαιοδοξία, αισιοδοξία, υπερβάλλουσα αισιοδοξία ή απλά πλεονεξία; Κι αν τα άστρα είναι απλά ένας στόχος, όπως τόσοι άλλοι που κυνηγάμε κάθε μέρα, πόσο ψηλά κοιτάμε;

Είναι καλό αυτό;

Μήπως τα αστέρια της ζωής μας είναι δίπλα μας, ταπεινά κάτω στη γη κι όχι εκεί ψηλά; Μήπως ο πήχης είναι σε λάθος ύψος; Μήπως δεν χρειαζόμαστε κανέναν γαμημένο πήχη να ορίζει τη ζωή μας;

Να ζούμε για το όραμα και το όνειρο; Για πότε; Θα το πιάσουμε ποτέ;

Είμαι και σε κρίσιμη ηλικία!

Πόσα, πες μου πόσα;

Πέρασαν 18+ χρόνια και δεν κατάλαβε τίποτα!

Πως χωράνε 18+ χρόνια σε μια απλή αίτηση;

Πόσο πρέπει να κοστίζουν 18+ χρόνια;

Πόσα ευρώ το μήνα;

Πόσο μικροί γινόμαστε

ή μάλλον έτσι είμαστε πάντα!