Η διαφημιστική επικοινωνία ενόψει των Χριστουγεννιάτικων ημερών μέσα από τις σελίδες περιοδικού ειδικού τύπου (MOTO, περιοδικό μοτοσυκλέτας) είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Στοιχεία όπως το δίκτυο καταστημάτων, τα πολλά λογότυπα των προϊόντων, η ιδιαιτερότητα του κοινού - στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι αναβάτες μοτοσυκλέτας - καθώς και η προσπάθεια να μην επαναλάβεις τα τετριμμένα δίνουν ψηλό βαθμό δυσκολίας στην προσέγγιση. Για τον κάθε μοτοσυκλετιστή η κάθε μέρα στο δρόμο κρύβει και την αγωνία να μην πάθει κάποιο ατύχημα. Η συγκεκριμένη λοιπόν καταχώρηση στήθηκε με άξονα το μήνυμα "...κάποιος σε περιμένει". Ο σκοπός είναι πέρα του ευχολογίου να υπενθυμίσει ότι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι σε περιμένουν. Απλό ή και απλοϊκό αλλά αληθινό. Στην τελική της μορφή δεν χρησιμοποιήθηκε η πρώτη σελίδα-teaser. ... ... ...
Για τις ανάγκες ενός εξωφύλλου πέρασα τη νέα Alfa RomeoGiulietta από το βαφείο μου! Η πρόκληση ήταν δυνατή και το είχα πολύ κέφι να πειραματιστώ. Τα layer στο photoshop έφτασαν μόνο τα 15. Ο συνολικός χρόνος περί τη μία ώρα. Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε! Θυμήθηκα την εποχή που με τον μικρό μου αερογράφο έκανα κάποιες αντίστοιχες επεμβάσεις. Χρειαζόμουνα μέρες, και νύχτες, για να πλησιάσω κάπως σε τέτοια αποτελέσματα. Παρόλα αυτά ήταν θαύματα για την εποχή εκείνη.
...και ίσως αυτή η πρόταση να είναι στα χέρια μας αύριο... Αν και τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει με επιτυχία τις αισθήσεις που γεύεσαι ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό ή βιβλίο. Το χαρτί και η ματιέρα του, το μελάνι και το άρωμά του, η πατίνα του χρόνου... Είναι το ίδιο όπως το να γράφεις με ένα ιδανικό για το χέρι σου μολύβι και η μύτη, καλοξυσμένη ή όχι, να αφήνει με μια απαλή σκόνη το ίχνος σου στο χαρτί... Μαγεία!
Δεν την ήξερα την ταινία Sweet and Lowdawn και φυσικά ήταν μια έκπληξη όταν την είδα. Ταινία του 1999 με σκηνοθέτη τον Woody Allen σε διαφορετικό ύφος από τα συνηθισμένα του.
Πόσο πιασάρικος τίτλος! Το λες και γεμίζει το στόμα σου! Βάζεις και μερικά νούμερα και νάτη η είδηση που θα κλείσει το στόμα του απελπισμένου και κακοπληρωμένου μισθωτού ή συνταξιούχου πριν προλάβει να διαμαρτυρηθεί για την αρπαγή του ευρώ, που δεν έχει, για το μπάλωμα της οικονομίας. Κλέφτες οι μεγαλογιατροί του Κολωνακίου. Όχι όλοι οι γιατροί που ιδιωτεύουν αλλά αυτοί του Κολωνακίου. Έχει άλλη βαρύτητα το Κολωνάκι. Οι γιατροί του Ψυχικού ή της Κηφισιάς δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα. Το Κολωνάκι είναι η γιάφκα των επικίνδυνων μεγαλοκλεφτών του κράτους. Αυτοί είναι που σου τα παίρνουν, χωρίς να το καταλάβεις, από σένα τον ταλαίπωρο ασθενή. Γιατί ο ασθενής τρέχει στους γιατρούς του όποιου Κολωνακίου και όχι στο Ε.Σ.Υ. θα μας το απαντήσει κάποιος; Γιατί ΔΕΝ περνάνε ΟΛΕΣ οι ιατρικές δαπάνες στην δήλωση της εφορίας θα μας το απαντήσει κάποιος; Γιατί να μην περνάνε ΟΛΕΣ οι δαπάνες στην δήλωση, με την ανάλογη ελάφρυνση έστω με την επιστροφή του ΦΠΑ, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει η πραγματική διασταύρωση στοιχείων; Γιατί να μην δίνονται αποδείξεις σε κάθε συναλλαγή μας με αναφορά του ΑΦΜ της επιχείρησης αλλά και του πελάτη; Πόσο μαύρο χρήμα θα σταματήσει να κυκλοφορεί στην αγορά; Το θέλουμε αυτό; Θέλει η κυβέρνηση να προειδοποιήσει την αγορά για επιδρομή φοροελέγχων και απλά οι γιατροί του Κολωνακίου είναι ο τίτλος του έργου;
Αλήθεια πόσες αποδείξεις από ιατρικά ή άλλα γενικά έξοδα, αποδείξεις που έχει απαιτήσει ο κάθε υπουργός στις καθημερινές του συναλλαγές, μπορεί να παρουσιάσει αύριο στο σύνολό του το Υπουργικό Συμβούλιο; Να δω τους υπουργούς με αποδείξεις από ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, ταβέρνες, ταξί, γιατρούς πάσης ειδικότητας και περιοχής, ηλεκτρονικούς, επικοινωνιολόγους, ρουχάδες, παπουτσήδες, κομμώτριες και από πάσης φύσης έξοδα "παράστασης", αποδείξεις ενοικίων, κοινοχρήστων και βάλτε ότι άλλο σκεφτεί ο καθένας μας! Να μας δείξουν πόσα πραγματικά έσοδα είχαν, πόσα πραγματικά έξοδα έκαναν και πως φορολογήθηκαν στο καθαρό ποσό που προέκυψε από τη διαφορά εσόδων-εξόδων. Να μας εξηγήσουν πως τα καταφέρνουν και τα βγάζουν. Γιατί εμένα δεν μου δικαιολογείται σαν επαγγελματικό έξοδο, σαν έξοδο "παράστασης", ούτε το ρούχο που πρέπει να αγοράσω έτσι ώστε να παρουσιαστώ σε πελάτη μου με αξιοπρεπή εμφάνιση, ούτε το ταξί ή η βενζίνη ή το εισιτήριο ή τα διόδια που πρέπει να πληρώσω για να πάω, ούτε καν το έξοδο του κινητού τηλεφώνου που χρειάζομαι για να επικοινωνήσω.
Να δω επιτέλους το έργο, την πράξη και όχι μόνο την παράσταση! ... ... ...
Εκτός από το Μουντιάλ που μπήκε ξανά στη ζωή μας, θέλουμε δεν θέλουμε, υπάρχει και το άλλο ποδόσφαιρο. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρουσιάζουν σε πρώτη προβολή την Τρίτη, 1 Δεκεμβρίου, στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, Μασσαλίας 22, στις 18.00 την ταινία μικρού μήκους της Ελληνίδας σκηνοθέτιδας Ιωάννας Σταυροπούλου"The Positive Ladies, Soccer Club".
Μια ομάδα γυναικών από τη Ζιμπάμπουε θετικών στον ιό HIV/AIDS, αλλά και απέναντι στη ζωή, περνούν δυνατά μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας μέσα από έναν ξεχωριστό αγώνα ποδοσφαίρου.
Λεπτομέρειες για την ταινία εδώ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Με καθήλωσε και με συνέθλιψε αυτό το βίντεο. Πόσοι από μας έχουμε πραγματικά σκεφτεί το μέλλον των παιδιών μας και των παιδιών του κόσμου; Πόσοι έχουμε λειτουργήσει μέσα στην κοινωνία με αυτή την προδιαγραφή; Πόσοι από μας ξεβολευτήκαμε για να αφήσουμε κάτι για τα παιδιά; Πόσοι από μας δίνουμε στα παιδιά αυτό που τους αξίζει χωρίς διαπραγμάτευση;
Pelican causes millionaire to crash $1 million Bugatti Veyron supercar into lagoon
An American millionaire has blamed a low-flying pelican for crashing his million-dollar Bugatti Veyron into a lagoon. Texan Andy House had only just taken delivery of the supercar and was on a test drive when he skidded off a road. He told cops that he had dropped his mobile phone and after picking it up had been startled by a low-flying pelican sending him careering into the water. The car, which is named after a Grand Prix racing driver of the mid-20th century, is claimed to be the world’s fastest production car and is one of only 15 in the US. Andy escaped unhurt in the crash, which is more than can be said for his beloved car which is a write-off.
Διασχίζοντας σήμερα το πρωί το κέντρο της Αθήνας θυμηθήκαμε(!) ότι είναι η μέρα του Πολυτεχνείου. Ή μάλλον η επέτειος του Πολυτεχνείου ή η γιορτή του Πολυτεχνείου ή όπως θες πες την. Νέκρα και ησυχία παντού. Μόνο οι διασκορπισμένοι στο κέντρο, εδώ και μέρες, αστυνομικοί δείχνουν ότι κάτι υπάρχει στον αέρα. Τίποτε άλλο. Καμιά αίσθηση ότι κάτι έγινε πριν από 36 χρόνια. Κάτι που για χρόνια ήταν η σημαντικότερη στιγμή της ζωής μας. Η ευκαιρία μας για να σηκωθούμε ψηλά και να θυμίσουμε ότι όλοι έχουμε θέση στην κοινωνία με ίσους όρους.
Ο μεγάλος μου γιος, πρωτοετής φοιτητής, δεν ξέρει εάν θα περάσει από το Πολυτεχνείο στην Πατησίων. Δεν έχει κάτι να του πει γιατί αυτοί που πρέπει να του το πουν δεν προλαβαίνουν από τις εμφανίσεις τους στα παράθυρα των ειδήσεων. Είναι αυτοί που όταν κοκορομαχούν στα παράθυρα πετούν κι ένα "εμείς η γενιά του Πολυτεχνείου..." και συνεχίζουν να βρίζονται. Είναι αυτοί που, όπως άκουσα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο, βάζουν το "Πολυτεχνείο" πρώτο πρώτο στα βιογραφικά τους. "Το Πολυτεχνείο Ζει!"
Εάν αυτοί καταφέραν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να "εξαφανίσουν" κάθε τι που αντιπροσώπευε μια επανάσταση, να βρεθούν από την άλλη πλευρά του πεζοδρομίου, να μπουν στο παιχνίδι που "πολέμησαν" με τους ίδιους και αυστηρότερους όρους, που αντί να "εκπαιδεύσουν" και να "ποτίσουν" τους νεότερους με τα ιδανικά για τα οποία οι φίλοι τους και συναγωνιστές στους έδωσαν τη ζωή τους, αυτοί προτίμησαν τον πλουτισμό, τον κρατικισμό, την καταστολή και τον φτηνό λαϊκισμό. "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!"
Με τι πρόσωπο θα βγουν σήμερα, σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια να μιλήσουν για τότε; Να πουν τι; Ποια είναι τα έργα τους; Ποια είναι η κληρονομιά τους; Μόνο μια πόρτα σύμβολο και μερικά τραγούδια...
Δεν πάω στο Πολυτεχνείο εδώ και χρόνια. Δεν έχω καμιά διάθεση να δω ένα ακόμη φτηνό πανηγύρι. Τα καταφέρατε να το σβήσετε με το χειρότερο τρόπο. Απαξιώνοντάς το. Φτου σας... μη σας ματιάξουμε!
...που θέλεις να πεις τόσα πολλά που δεν βρίσκεις τα λόγια. Μένεις άλαλος αλλά η σιωπή σου είναι τόσο δυνατή που σχίζει τα σωθικά σου. Την λατρεύω αυτή τη σιωπή αν και μου διαλύει το μυαλό. Είναι τόσο ζωντανή!
A guy suspected that his wife was cheating on him, so he hired a Chinese detective... The cheapest one he could find.
This is his report:
Most honorable sir,
You leave house. I watch house. He come house. I watch. He and sheleave house. I follow. He and she go hotel. I climb tree. I lookwindow. He kiss she. She kiss he. He strip she. She strip he. He playwith she. She play with he. I play with me. I fall off tree. I no see.
Μπλοκαρισμένος στο ποτάμι σήμερα για μιάμιση ώρα... έχοντας αριστερά μου την συννεφοσκεπασμένη Πάρνηθα...
Αυτοκίνητα μπρος και πίσω σε μήκος δεκάδων χιλιομέτρων... Όλοι παραδομένοι σε μια αναγκαστική ηρεμία... Παίζοντας με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και διαβάζοντας το... εγχειρίδιο οδηγιών του αυτοκινήτου!
Με τους αστέρες της αφίσας να μας παρακολουθούν από την κορυφή σαν σύγχρονοι ξεφτισμένοι Ολύμπιοι Θεοί...
Μετά από την πρώτη ώρα μπλοκαρίσματος το μάτι αναζητά μόνο σημεία φυγής αγνοώντας την περιρρέουσα κατάσταση... Μέση ωριαία ταχύτητα 2,3 km/h! ... ... ...
Πνίγομαι στη δουλειά... πνίγομαι στα νεύρα μου... πνίγομαι μέσα στην υγρασία... πνίγομαι από κούραση... πνίγομαι από όλα... εκτός από σένα... όμως πνίγομαι που δεν προλαβαίνω να σε ζήσω... αλλά... επειδή θέλω να σε ζήσω... εσένα και τα πάντα... χαλαρώνω στην καρέκλα... αισθάνομαι τον ήλιο να με ζεσταίνει... παίρνω βαθιά ανάσα... αρχίζω με κέφι τη δουλειά μου... ... Θριαμβευτική έξοδος στο φως για άλλη μια μέρα! ...
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας καλός μάγος, που τον έλεγαν Γιούρι Γκέλερ. Ο Γιούρι έκανε τα μαγικά του κόλπα, λύγιζε κουτάλια, έκανε χαλασμένα ρολόγια να παίρνουν μπρος, έβρισκε τι υπήρχε μέσα σε φακέλους, το κοινό θαύμαζε, και ήταν όλα μια χαρά. Ώσπου μια μέρα είδε ότι το χρήμα αλλού βρισκόταν, κι έτσι άρχισε να ισχυρίζεται ότι αυτά που έκανε δεν ήταν ταχυδακτυλουργικά (ή άλλου τύπου) κόλπα, αλλά κατορθώματα των ισχυρών του πνευματικών δυνάμεων...
Υπάρχουν κάποια κείμενα που όχι απλά τα διαβάζεις αλλά θαυμάζεις και ζηλεύεις (λίγο...) την αρτιότητα τους και την μοναδική γραφή του συγγραφέα. Και σημαντικότερο όλων ότι υπάρχει γνώση του θέματος κατόπιν έρευνας και ανάλυσης. Ο cyrus... Μουσικός, Μεταφραστής, Σκεπτικιστής και όχι μόνο!
Θέλω ένα απλό χαρτί από το Δήμο. Έχω πάει με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, όπως αναγράφονται στο site του Δήμου, έχοντας τρία επίσημα αντίγραφα από το καθένα (ποτέ δεν ξέρεις...), την ταυτότητα και φωτοτυπίες της (ποτέ δεν ξέρεις 2...) και κάποια άλλα άσχετα αλλά παρεμφερή κατ' εμέ γιατί ποτέ δεν ξέρεις (3). Αφού συμπληρώνω την αίτηση και έχοντας περάσει από την εξεταστική επιτροπή της παραλαβής με επιτυχία (είχα περισσότερα δικαιολογητικά από όσα χρειαζόταν και τα οποία αναφέρονταν στο site...) παραλαμβάνω ένα χαρτάκι με τον αριθμό παραλαβής και την ακόλουθη ατάκα...
- Θα το παραλάβετε σε 15 μέρες... - Σε πόσες; - Σε 15 μέρες... εργάσιμες... - Για μια καταχώρηση στοιχείων στην καρτέλα του δημοτολογίου χρειάζονται 15 μέρες; - Υπάρχει μεγάλος φόρτος... Ελάτε μετά από 15 μέρες... - Εργάσιμες; - Ναι, εργάσιμες... το είπαμε...
Ανοίγω λοιπόν το ημερολόγιό μου και υπολογίζω τις 15 εργάσιμες οι οποίες είναι μετά από τρεις εβδομάδες μαζί με τα Σαββατοκύριακα και την αργία που μεσολαβούσε. Τις εκλογές να πω την αλήθεια δεν τις υπολόγισα. Τουλάχιστον μία μέρα πριν και μία μετά. Λάθος μου... Παρ' όλα αυτά λόγω φόρτου εργασίας πήγα να παραλάβω με καθυστέρηση τριών ημερών από την ημέρα που είχα υπολογίσει. Αισθανόμουνα όμως μια σιγουριά ότι με αυτό το πλεόνασμα ημερών θα ολοκληρώνονταν η αποστολή μου με επιτυχία.
- Καλημέρα. Ήρθα να παραλάβω αυτό το χαρτί... - Περάστε στη διπλανή θυρίδα να δουν εάν είναι έτοιμο... Σοκ πρώτο. Τι θα πει εάν είναι έτοιμο; Η διπλανή θυρίδα δεν είχε κόσμο αλλά μιλούσε στο τηλέφωνο. Η υπάλληλος, όχι η θυρίδα. Για δουλειά να υποθέσω γιατί είχε ένα πακέτο χαρτιά μπροστά της. - Σ΄αφήνω τώρα γιατί έχω κόσμο... Τι θα θέλατε; Ο πληθυντικός μου άρεσε να πω την αλήθεια... - Καλημέρα σας! Ήρθα να παραλάβω αυτό... - Α... νωρίς ήρθατε... - Μα δεν είστε ανοιχτά... να περάσω αργότερα; - Νωρίς λόγω ημερών εννοώ... Ζητήσατε προτεραιότητα; - Μου είπαν σε 15 μέρες να περάσω... Δεν μου είπαν κάτι για προτεραιότητα... - Ναι αλλά 15 μέρες εργάσιμες... - Εάν δείτε προσεκτικά την ημερομηνία κατάθεσης έχουν περάσει 15 εργάσιμες... - Ναι αλλά οι 15 εργάσιμες μπορεί να γίνουν 20 εάν υπάρχει φόρτος εργασίας... Σοκ δεύτερο. Η διαστολή μέτρησης χρόνου... - Να περάσω την άλλη εβδομάδα; - Τι να σας πω... - Να περάσω σε δύο εβδομάδες για σιγουριά; - Δεν ξέρω... έχουν κάτι τεράστιες ντάνες χαρτιών... τι να σας πω... - ... - Πάρτε σε αυτό το τηλέφωνο και με τον αριθμό που έχετε θα σας πούμε εάν είναι έτοιμο να μην έρχεστε χωρίς λόγο... - Ευχαριστώ πολύ. Πότε να καλέσω; - Μα δεν είπαμε... σε 15 εργάσιμες!
Δεν έπεσα ανάσκελα στο πάτωμα ίσως γιατί δεν πρόλαβα να το συνειδειτοποιήσω. Ένα χαρτί από το Δήμο μπορεί να είναι έτοιμο σε 15 + 15 = 30 εργάσιμες μέρες, δηλαδή σε ενάμιση μήνα! Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο! ... ... ...
Έξω σκοτάδι από νωρίς... Μέσα, τα χέρια βαριά τρέχουν πάνω στο πληκτρολόγιο... Σταματάνε κάθε τόσο την μηχανική τους κίνηση αμήχανα... Περιμένοντας τη σκέψη να φτάσει... Αγαπημένη ένα ακόμα καλοκαίρι... για ένα ακόμα χειμώνα... Αγαπημένη μου για πάντα!
Τα πρώτα φύλλα άρχισαν να πέφτουν κουρασμένα... Το παρατεταμένο φετινό καλοκαίρι σβήνει πια... Παρασέρνει εικόνες ζεστές, φωτεινές, αλμυρές, καλοκαιρινές... Ένα τραγούδι παίζει ξανά και ξανά...
Γλυκιά μελαγχολία... 3, 2, 1... Πόσο Χατζιδάκις μπορεί να κρύβεται μέσα του!
Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη από εικόνες που επαναλαμβάνονται συνεχώς αλλάζοντας μόνο ο τρόπος προβολής και η τεχνική επεξεργασία του υλικού. Από ασπρόμαυρες σε σέπια, στις πρώτες έγχρωμες και τελευταία σε ψηφιακές... Από το '60 στο '70 στο '80 στο '90 στο 2000 και τον 21ο αιώνα και ξανά τα ίδια προχωρώντας στο '10...
Αστυνομία παντού σε όλες τις παραλλαγές. Μόνη της ή μαζί με το στρατό πριν κάποια χρόνια... Επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, κλοπές όπλων, εκρηκτικοί μηχανισμοί, τρομοκρατία - πάει πακέτο με την αστυνομία -, προβοκάτορες, μυστικοί και φανεροί, με κουκούλες ή όχι, αστυνομία σε παράταξη στο κέντρο της πόλης, αστυνομικοί ταμπουρωμένοι στα στενά της πόλης, αστυνομικοί που πάντα θέλουν το καλό μας αλλά που πάντα κάτι στραβώνει και τις τρώμε για το καλό μας...
Πολιτικοί παντού κι αυτοί εναλλασσόμενοι και ουχί εξελισσόμενοι. Πολιτικοί που καταγγέλλουν... που αλληλοκαταγγέλλονται... που αλληλουποστηρίζονται... που όλα τα ξέρουν και που όλα τα ανακαλύπτουν ξαφνικά κατόπιν εορτής, που πάντα έλειπαν όταν έγιναν τα κακά, που πάντα είναι παρόντες στα καλά, που θα καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου αλλά μπα, που θα περιορίσουν το Δημόσιο αλλά μπα 2, σκοπιές και Σκόπια, διεκδικητές κάθε μορφής εξουσίας εθνικής, οικονομικής, κομματικής. Αποστάτες της ζωής...
Έλλειψη πολιτικής από παντού. Η ίδια ξύλινη γλώσσα, οι ίδιοι μηχανισμοί, οι ίδια υποσχεσεολογία, τα ίδια έργα - μόνο δρόμοι και γεφύρια που ποτέ δεν θα τα δω ολοκληρωμένα -, τα ίδια ονόματα, οι ίδιοι και οι ίδιοι...
Έλλειψη παιδείας από παντού... Το σημαντικότερο όλων. Η αρχή των πάντων. Η εκπαίδευση που έγινε πλέον και δια βίου. Ας πιάσει κάποιος την αρχή του νήματος και μετά ας μιλήσει για τη μέση, τη διάρκεια και το τέλος.
Τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά... Πόσο να αντέξεις και να αισιοδοξείς;
Πλησιάζει ο Νοέμβρης, ο Δεκέμβρης... Λες; Α, μπα 3! ... ... ...
... με τον τρόπο που τρέχουμε και τρέχουμε και τρέχουμε να προλάβουμε τα πάντα, να ικανοποιήσουμε τους πάντες, και να απαντάμε σε όλες τις κουδούνες που μας έχουν κρεμάσει, δίχως σημάδι απόγνωσης και κούρασης. Το κατάλαβα αυτό φέτος, περισσότερο από ποτέ, με τις πανελλαδικές εξετάσεις, στη δίνη των οποίων μπλέχτηκα φέτος, και αισθάνομαι εξουθενωμένος από Οκτώβριο μήνα ήδη. Ε, αν είναι δυνατόν πια! Λες και είναι κατάσταση αυτή! Αλλά τι να κάνουμε; Ακόμα ούτε δικαιώματα προς την κοινωνία έχω, παρά μόνο αρχίζουν και μου φορτώνονται οι υποχρεώσεις.. Άμα βγω και πω τη γνώμη μου για ό,τι συμβαίνει, σε καμία πλατεία ή σε κανένα πανηγύρι, όπως όλα τα κορδωμένα πρόσωπα που βλέπουμε καθημερινά στη μάπα μας, σίγουρα η αντίδραση θα είναι ως επί το πλείστον "δε ξέρει τι λέει, ακόμα ανήλικο είναι".
Εντυπωσιακή δουλειά από την Saatchi & Saatchi Ελβετίας για το buyresponsibly.org. Η Ελβετία τελευταία παρουσιάζει δυνατές επικοινωνιακές προσεγγίσεις σε κοινωνικά θέματα Μια από τις πιο εντυπωσιακές αυτή της Διεθνούς Αμνηστίας πριν από 2 χρόνια.
Advertising Agency : Saatchi & Saatchi Switzerland Creative director : Philippe Schwaar Copywriter : Boris Declerck Photographer : Jean-Pierre Van-der-Elst Retouching : Christèle Benoit
Τον προηγούμενο Δεκέμβριο η εταιρεία AQKA για τις χριστουγεννιάτικες ευχές της είχε επιστρατεύσει μερικές δεκάδες φουρνάκια microwave. Φέτος η Vodafone της Νέας Ζηλανδίας χρησιμοποιώντας 1.000 κινητά τηλέφωνα και αναπαράγοντας 53 διαφορετικά ringtones εκτελεί - ίσως και στην κυριολεξία - την οβερτούρα αριθμός 1812 του Τσαϊκόφσκι.
Περισσότερο εντυπωσιακό όμως βρίσκω το πως στήθηκε και υλοποιήθηκε το project όπως φαίνεται στα 2 βιντεάκια που ακολουθούν.
Μ' αρέσει αυτή η μούρη! Με τους "δράκους" δεν τρελαίνομαι γιατί τις περισσότερες φορές είναι για γέλια και για κλάματα. Αυτή όμως η βελτίωση της Hamann Largo πολύ μ' αρέσει! Περισσότερο από την προηγούμενη. Το αγαπημένο 500αράκι της Fiat είναι στα όρια του όμορφου χωρίς να είναι και αδιάφορο... Για τα 265 άλογα ούτε λόγος γιατί που να τα βγάλεις βόλτα χωρίς να φας τα μούτρα σου... Οι ζάντες είναι κούκλες αλλά θα καταλαβαίνεις ακόμα και το χαλίκι του ελληνικού δρόμου... Γενικά μου θυμίζει Darth Vader από το Star Wars!
Όλοι αυτοί που ΔΕΝ έκαναν ελάχιστα από όσα έπρεπε να έχουν κάνει έτσι ώστε να παραδώσουν μια σωστή κοινωνία στις επερχόμενες γενιές...
Όλοι αυτοί που λένε και γράφουν για την αθωότητα και τον ρομαντισμό των νέων που χάθηκαν λες και τους έπεσε στο δρόμο...
Όλοι αυτοί που φρόντισαν να πνίξουν αυτή την αθωότητα και τον ρομαντισμό στραγγαλίζοντας τα με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, εκπαίδευσης, απασχόλησης...
Όλοι αυτοί που δεν προτείνουν νέα πράγματα, που δεν έχουν νέες ιδέες και που αντίστοιχα φοβούνται την ημιμάθειά τους, την ανικανότητά τους να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, την τεμπελιά να εκπαιδευτούν στην "ώριμη" ηλικία τους ξανά και ξανά...
Ας σταματήσουν ακόμη και να αναπνέουν τον αέρα των νέων που τόσο ζηλεύουν... Ας σηκωθούν από τις καρέκλες τους που έχουν λιώσει κάτω από το "βάρος" τους και να τις παραδώσουν στους νέους...
Γιατί όσα λάθη κι αν κάνουν οι νέοι έχουν το άλλοθι, που εύκολα ξεχνάνε οι κοπτόμενοι γι αυτό, της αθωότητας και του ρομαντισμού!
Το έντυπο που δείχνω στη φωτογραφία είναι ένα από τα έντυπα που παράγουν οι δημόσιες υπηρεσίες για να διανέμονται στους πολίτες. Είναι έντυπα που η συνολική τους εικόνα, κείμενα - σχεδίαση - εκτύπωση, θα έπρεπε να είναι η εικόνα του κράτους. Μια εικόνα ενός κράτους του 2009! Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα που αυτοί έχουν για το κράτος που υπηρετούν... Μια εικόνα του '60, μια εικόνα εντύπων σαν αυτά που θυμάμαι από παιδί να μοιράζονται στις εκκλησίες και στα σχολεία, εικόνα οπισθοδρόμησης και αρπαχτής... Σε κανένα σημείο ΔΕΝ αναφέρονται ο συγγραφέας, ο επιμελητής, ο σχεδιαστής, ο φωτογράφος, ο τυπογράφος, αυτός που έδωσε την έγκριση για την παραγωγή και κυκλοφορία αυτού του αηδούς εντύπου. Μόνο γενικά ότι είναι από την "Ελληνική Εταιρία Προγεννητικής Αγωγής" χωρίς καμία αναφορά στα στοιχεία της, το "Υπουργείο Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων", Το "Πρόγραμμα δια Βίου Μάθησης", στο οπισθόφυλλο ότι διανέμεται με απόφαση του "Υπουργείου Εσωτερικών" και τέλος η "Εθνική Τράπεζα" σαν ο μεγάλος χορηγός ή απλά διαφημιζόμενος; Δεν έχουν ίχνος απλού γούστου και μιας κάποια καλαισθησίας; Πρέπει κάτι να γίνει επιτέλους με αυτό το θέμα. Να σχεδιάζονται τα έντυπα από τις σχολές Γραφιστικής, Γραφικών Τεχνών, Καλών Τεχνών σαν εργασίες τους. Να συγγράφονται τα κείμενα από φοιτητές αντίστοιχων σχολών και να τα επιμελούνται οι καθηγητές τους. Να ανατίθενται με ανοιχτούς διαγωνισμούς που θα απαιτούνται προσχέδια και όχι μόνο κοστολόγια παραγωγής. Να αναγράφονται όλοι οι εμπλεκόμενοι για να ξέρουμε ποιός τα πήρε και αν τα πήρε σωστά κάνοντας την καλύτερη δουλειά. Σε έγχρωμο εκτυπωτή να τυπωνόταν και να συρράπτονταν με απλό συρραπτικό θα ήταν προτιμότερο. Ντροπή μας... Επιτέλους όλοι αυτοί που μιλάνε για εκπαίδευση, πτυχία, ανεργία να ζητήσουν την αλλαγή του τοπίου με δουλειά και όχι με λόγια. Να αναλάβει η Ένωση Γραφιστών την σχεδίαση αφιλοκερδώς και να απαιτήσει την "παρουσία" της σε αυτές τις διαδικασίες. Η καθημερινότητα είναι σημαντικότερη από τις επιλεκτικές "καλλιτεχνικές" δραστηριότητες και εκθέσεις. ... | ... | ...
Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων ενεργοποιείται εδώ και δυο χρόνια σε ζητήματα που αφορούν την ποιότητα της καθημερινής ζωής στη γειτονιά. Ζητήματα όπως η καθαριότητα και η φροντίδα της περιοχής, η συρρίκνωση και υποβάθμιση των ελεύθερων χώρων, η ηχορρύπανση, οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας και η συνεχής παρουσία ειδικών δυνάμεων στην περιοχή με ρίψη χημικών, διαρκείς και αναίτιες προσαγωγές και συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και χυδαίες προκλήσεις που όχι μόνο δε λύνουν προβλήματα, αλλά δημιουργούν. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη δολοφονία του μαθητή Αλ. Γρηγορόπουλου από την αστυνομία τον προηγούμενο Δεκέμβρη.
Τις τελευταίες μέρες σε μία γελοία όσο και επικίνδυνη επίδειξη ισχύος στην περιοχή μας οι Ειδικές Δυνάμεις σε συνδυασμό με μονάδες δέλτα κλπ. οργώνουν τα Εξάρχεια προσάγοντας στο τμήμα άτομα που απλώς κυκλοφορούν ή πίνουν το ποτό τους, εκφοβίζοντας και υβρίζοντας χυδαία ανθρώπους κάθε ηλικίας και δη γυναίκες χωρίς κανένα προκάλυμμα. Η κατάσταση την οποία συνεχίζει και εντείνει η πρόσφατα εκλεγμένη κυβέρνηση εις «επίδειξη έργου» έχει δημιουργήσει συναισθήματα αγανάκτησης σε κατοίκους και ανθρώπους που κυκλοφορούν και εργάζονται στα Εξάρχεια, που εμποδίζονται στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Πέρα από το γεγονός ότι οι κινήσεις αυτές προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, σε τελική ανάλυση ακυρώνουν τη συλλογική προσπάθεια αλλαγής των όρων της καθημερινής μας ζωής με ένα κλίμα αποδιοργάνωσης και εκφοβισμού που καλλιεργούν. Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι οι αστυνομικές δυνάμεις καμία υπηρεσία δεν προσφέρουν στους πολίτες των Εξαρχείων όταν καλούνται να επέμβουν για καθημερινές κλοπές,για παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή όταν γίνονται καταγγελίες για εμπόριο ναρκωτικών, επικαλούμενες το «άβατο» το οποίο πολύ εύκολα προσπερνούν όταν κατεβαίνουν ως κομάντο σε «θεαματικές ενέργειες» που (συν)ταράσσουν τη ζωή της γειτονιάς.
Θέλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια να κάνουμε τα Εξάρχεια ζωντανή, ανθρώπινη και βιώσιμη γειτονιά, με πράσινο, φροντίδα, καθαριότητα, ελεύθερους χώρους και με συνεχείς δραστηριότητες πολιτισμού και συνεύρεσης, θέλουμε τα Εξάρχεια να συνεχίσουν να είναι μια γειτονιά ελεύθερης έκφρασης και δημιουργικής δράσης. Δεν θα δεχθούμε, λοιπόν, κλίμα εκφοβισμού από οποιαδήποτε κατεύθυνση, πολύ περισσότερο από το κράτος, και επειδή βαρεθήκαμε τα παχιά λόγια προχωρούμε σε στήριξη και δημοσιοποίηση δικαστικής καταγγελίας κατοίκου που συμμετέχει στην Επιτροπή Πρωτοβουλίας και δέχθηκε χυδαία λεκτική επίθεση από διμοιρία ΜΑΤ στην οδό Μεσολογγίου όταν τους ζήτησε να σταματήσουν τη χυδαιολογία και τις προκλήσεις απέναντι σε νεαρούς. Το επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε επίσης σε μηνύσεις για τα χημικά, καθώς και σε άλλες μορφές διαμαρτυρίας, ώστε να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε τις κινήσεις μας σε όλα τα επίπεδα, για τη διεκδίκηση και προστασία των κοινωνικών και πολιτικών μας δικαιωμάτων.
Καλούμε όλες και όλους:
*Σε συμμετοχή και στήριξη συναυλίας μαθητικών μουσικών συγκροτημάτων από σχολεία της γειτονιάς στην πλατεία Εξαρχείων, την Παρασκευή 23/10 το απόγευμα *Σε μαζικό μοίρασμα του κειμένου μας και ενημέρωση της γειτονιάς το Σάββατο 24/10, 12.00, στη λαϊκή αγορά της Καλλιδρομίου *Σε πορεία διαμαρτυρίας από την πλατεία Εξαρχείων προς τη Βουλή την Πέμπτη 29/10, 6μ.μ.
Πάντα δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω με νηφάλια σκέψη θέματα σχέσεων. Είτε σχέσεων φιλικών, είτε δεσμών που περνάνε την κρίση τους. Όταν σε μια κουβέντα φτάνει η στιγμή που ανοίγει το πονεμένο στρείδι, μετά από επίμονες προσπάθειες, είναι το σημείο όπου μπλοκάρω. Όταν ακούω τον πόνο και την αγωνία σταματάω να σκέφτομαι "λογικά" και θέλω να αφήσω το ένστικτό μου να μιλήσει. Να πει "πονάς... φύγε...", "τον θέλεις... μείνε και πολέμησέ το..., "δεν θέλει... φύγε κι ας πονέσεις...", αλλά "ΤΩΡΑ... μην χάνεις λεπτό..."! Έχω καταλήξει σε ένα σημείο που πιστεύω ότι είναι το πιο απλό και σ' αυτό επιμένω. Πρέπει στην κρίσιμη στιγμή να σκέφτεται ο καθένας τον δικό του ρόλο κι όχι του άλλου. Όχι την πάρτη του και το πως θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Συνήθως λέμε ότι ο "άλλος" είναι έτσι ή αλλιώς και ότι κάνει κάτι που δεν είναι σωστό. Παραδεχόμαστε ότι κάπου έχουμε συμβάλει κι εμείς στην κρίση αλλά ο "άλλος" δεν εξηγήθηκε σωστά. Η ουσία είναι όμως ότι αυτός ο "άλλος" είναι πολύ απλά "αυτός" που επιλέξαμε να είμαστε μαζί και είναι όπως είναι ή όπως ήταν και δεν το καταλάβαμε. Το θέμα λοιπόν είναι εμείς τι πρόβλημα έχουμε με αυτόν και τον τρόπο του. Εμείς τι δεν καταλάβαμε και γιατί. Είναι τόσο σημαντικό αυτό που ανακαλύψαμε στην πορεία, και ιδιαίτερα στην συμβίωση, που αναιρεί όλα τα προηγούμενα; Έχουμε, όλοι μας, τη λογική της ισοπέδωσης και λησμονιάς των προηγούμενων καλών στιγμών μπροστά στην κρίση. Δράμα και ξερό ψωμί! Πιστεύω ότι οι λύσεις είναι απλές εφόσον δεν περιπλέκουμε εμείς τις σκέψεις μας, τα θέλω μας και την επικοινωνία μας. Εάν κι ο "άλλος" πιστεύει το ίδιο θα φανεί άμεσα γιατί πολύ απλά θα μείνει εκτεθειμένος στην αντίθετη περίπτωση.
Ένας πρωτότυπος διαγωνισμός αφίσσας, χωρίς υλικά έπαθλα αλλά μόνο με την χαρά της συμμετοχής για το σκοπό, τρέχει μέχρι τις 15 Νοεμβρίου υπό την αιγίδα των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα. Το θέμα (creative brief) του διαγωνισμού η χρήση της ελευθερίας έκφρασης με σκοπό την αλλαγή απολυταρχικών καθεστώτων. Θα "βραβευθούνε" οι καλύτερες αφίσσες με την έκθεσή τους στο Παρίσι και κερδίζοντας μια θέση στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Αφίσσας του Lahti. Επιπλέον, οι 100 καλύτερες αφίσσες θα εκτυπωθούν σε σχετικό κατάλογο. Την κριτική επιτροπή οι Reza Abedini, Alain Le Quernec, Pierre Bernrard και η Marjane Satrapi διάσημη για το έργο της Persepolis.
Ξεκίνησε το νέο portal protagon.gr- Ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά - με δεκάδες αξιόλογους (μερικούς όχι τόσο, αλλά είναι μια σωστή εικόνα της κοινωνίας μας...) συνεργάτες-δημοσιογράφους-φωτογράφους-κ.α. Δείχνει φρέσκο και υπόσχεται ότι θα είναι διαφορετικό. Προσωπικά μπορεί να έχω αρκετές παρατηρήσεις αλλά δίνω ένα αέρα εκκίνησης και εύχομαι... Καλή τους διαδρομή!
...και είμαι καλά! Ή αλλιώς ο ένας προς 399 άλλους υποψήφιους... Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Περισσότερο μου άρεσε που μπήκα στην διαδικασία να εμπλακώ, έστω και με αυτό τον τρόπο, στα "κοινά"... Αισθάνθηκα ότι έβαλα ένα κόκκο άμμου σε μια τεράστια γυάλα που κάποτε όμως θα πρέπει να έχει προοπτικές να γεμίσει. Με μεγαλύτερη προσμονή θέλω να δω τη συνέχεια αντίστοιχων κινήσεων.
Το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης και απόπειρας βιασμού το ακούμε κατά διαστήματα. Έρχεται δε στο φως όταν αποκαλυφθεί κάποιο περιστατικό που "πουλάει" στα ΜΜΕ.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου εκτέθηκα προσωπικά χθες βράδυ ακούγοντας τρεις φίλες μου να περιγράφουν τα βιώματά τους και ομολογώ ότι έπαθα σοκ. Μπορεί να πιστεύεις ότι ξέρεις το θέμα από την πληροφόρηση που λαμβάνεις. Όταν όμως αντικρίζεις το βλέμμα του ανθρώπου που εκτίθεται περιγράφοντας την χυδαιότερη παραβίαση και καταπάτηση της προσωπικότητάς του χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου. ΔΕΝ το πιστεύεις. Όταν ακούς γυναίκα πενήντα χρονών να σου λέει ότι από τα πέντε της δέχτηκε την παρενόχληση από την ίδια της την οικογένεια, όταν ακούς ότι η ίδια η μητέρα της - μετά από πολλά χρόνια που της το ανέφερε σαν μεγάλες γυναίκες πια - είπε "Σιγά, δεν σε ευνουχίσαν κιόλας...", τρελαίνεσαι.
Πόσοι άνθρωποι κουβαλάνε μέσα τους το ίδιο μαρτύριο; Πόσοι άνθρωποι δίπλα μας κλαίνε κάθε βράδυ γιατί ζουν το ίδιο δράμα συνέχεια; Πόσοι άνθρωποι βλέπουν τον σύντροφό τους να χαϊδεύει στοργικά το παιδί τους και μέσα τους θεριεύει ο φόβος ότι θα συμβεί αυτό που οι ίδιοι έζησαν ξανά; Πόσοι άνθρωποι έχασαν το δικαίωμά τους να είναι ευτυχισμένοι για πάντα από την τρυφερή τους ηλικία απλά γιατί κάποιο κτήνος βρέθηκε στο δρόμο τους ή ακόμα χειρότερο στο σπίτι τους;
Μιλάμε για άρρωστες κοινωνίες, για κοινωνίες χωρίς υποστήριξη και φροντίδα, για τις δικές μας κοινωνίες. Είναι τόσο δίπλα μας...
Απίστευτη κατασκευή που στηρίζεται στο κλασικό βανάκι της VW που όλοι εμείς (της εποχής εκείνης!) αγαπήσαμε. Είχε καρφωθεί στο μυαλό μας σαν το εργαλείο φυγής όλης της παρέας. Με φωτεινά χρώματα και τρελά σχέδια! Τώρα μπορείς να το νοικιάσεις, εκείνο το παλιό και ωραίο, για ένα ρετρό ταξίδι. Η πρόταση που βλέπεις στο βιντεάκι έρχεται από το Inhabitat.com
Inhabitat.com is a weblog devoted to the future of design, tracking the innovations in technology, practices and materials that are pushing architecture and home design towards a smarter and more sustainable future.
Σούπερ πρόταση (δες όλες τις λεπτομέρειες!) για απίστευτα, πράσινη - είσαι και στη μόδα - όμορφη ζωή! Με υβριδικό κινητήρα, ηλιακές κυψέλες και πολλά άλλα hi tech gadgetsss βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι.
Γενικά μ' αρέσει το αστικό "τοπίο"... Ενθουσιάζομαι όταν μπροστά μου ανά πάσα στιγμή ξετυλίγονται εικόνες και ιστορίες της πόλης... Ακόμη και όταν με εκνευρίζει την θέλω την πόλη, ζωντανή και δυναμική... Δεν μπορώ τα "ήρεμα" και "χαλαρά" τοπία, χωριά και μικρές πόλεις... Δεν μου φτάνουν για να μου γεμίζουν καθημερινά τις μπαταρίες. Καλά είναι για μια στο τόσο σαν βόλτα ή εκδρομή αλλά σαν την πόλη με τίποτα.
Όλα αυτά σκεφτόμουν, για άλλη μια φορά, βλέποντας τους πιτσιρικάδες να παίζουν με τις κορύνες τους (juggling), φορώντας τα καπελάκια τους, στη μέση της Κηφισίας, ένα όμορφο φθινοπωρινό βράδυ γυρνώντας στο σπίτι από ένα φανταστικό ουζερί παρέα με τον άνθρωπό μου! Πόσες εικόνες, πόσα συναισθήματα σε μια και μόνο στιγμή!
Γεμίζει το buffer του εγκεφάλου με τα χρόνια αλλά αυτές οι εικόνες δεν χάνονται ποτέ!
Σχεδόν κάθε πρωί κατεβαίνω από την Σοφοκλέους. Περνάω μπροστά από το Χρηματιστήριο και τις μεγάλες τράπεζες, δίπλα από την κρεαταγορά και τα μαγαζάκια με τα τυροκομικά. Κατόπιν αφού περάσω την Αθηνάς και τη Σωκράτους φτάνω στη διασταύρωση με τη Μενάνδρου. Εκεί κάθε πρωί, με μικρές δυστυχώς εναλλαγές, αντικρίζω το πιο λυπηρό θέαμα της ζωής μου. Εξαθλιωμένους ανθρώπους, "καμένους" ναρκομανείς, πρεζάκια, "βαποράκια" άσπρα, μαύρα, κίτρινα, λαθρομετανάστες, άστεγους με τα χαρτόκουτά τους. Στο τέλος της Σοφοκλέους πριν την Πειραιώς περνάω από την "επιβλητική" κλούβα της αστυνομίας. Τι κάνει εκεί αυτή η κλούβα ποτέ δεν το κατάλαβα. Είκοσι μέτρα πριν, ένα στενό μετά, οπουδήποτε σε ακτίνα ελάχιστων μέτρων από αυτήν "τρυπιούνται" άνθρωποι και μένουν σωριασμένοι κάτω στο δρόμο. Σε οπτική επαφή με τους αστυνομικούς γίνεται το νταλαβέρι. Κι αυτοί τι κάνουν; Ή μάλλον τι μπορούν να κάνουν; Η Δημοτική Αστυνομία, δύο τετράγωνα από το Δημαρχείο, είναι ανύπαρκτη. Δεν ξέρω αν αργότερα εμφανίζονται κι αν κάνουν κάτι (τι;) αν και σε ποιους να δώσει κλήσεις για στάθμευση. Το θέμα μου όμως είναι τι κάνει η αστυνομία γιατί η δουλειά της είναι μεν να "καθαρίσει" το εμπόριο και τη διακίνηση των ναρκωτικών πράγμα όμως που και ο ποιο χαζός ξέρει ότι ΔΕΝ γίνεται με την στημένη κλούβα. Πιστεύω λοιπόν ότι αντί για κλούβες καλύτερο θα ήταν να στείλουν ένα, δύο ασθενοφόρα για να δώσουν πραγματική βοήθεια. Στην Ελβετία μοιράζουν καθαρές σύριγγες και αφού πάρεις τη δόση σου είναι δίπλα σου για να προλάβουν τη στραβή. Αφού θα τρυπηθεί ο άνθρωπος τουλάχιστον να έχει την ευκαιρία να γυρίσει πίσω κι όχι να γίνεται κουρέλι στο δρόμο. Μιλάω για πρόληψη, φροντίδα, στήριξη κι όχι καταστολή ξανά και ξανά. Για όλα αυτά και για άλλα πολλά ούτε κουβέντα δεν ακούστηκε τις τελευταίες μέρες. Πέρα από την οικονομική κρίση υπάρχει η ανθρωπιστική ή ανθρώπινη κρίση. Μπορεί το 30% που ΔΕΝ ψήφισε να περνάει στα ψιλά των μεταεκλογικών συζητήσεων. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό το ποσοστό. Η ανθρώπινη εξαθλίωση και η ανύπαρκτη κοινωνική υποστήριξη σίγουρα είναι ένα από αυτούς. Για να δούμε τι θα δούμε στις μέρες που έρχονται.
Οι άγγελοι είναι λευκοί πυρωμένοι λευκοί και το μάτι
μαραίνεται που θα τoυς αντικρίσει
και δεν υπάρχει άλλος τρόπος πρέπει να γίνεις σαν την
πέτρα, όταν γυρεύεις τη συναναστροφή τους,
κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου
στις οχτώ γενιές των ανέμων,
γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου.
>>> Γεώργιος Σεφέρης
Η διαφημιστική επικοινωνία ενόψει των Χριστουγεννιάτικων ημερών μέσα από τις σελίδες περιοδικού ειδικού τύπου (MOTO, περιοδικό μοτοσυκλέτας) είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Στοιχεία όπως το δίκτυο καταστημάτων, τα πολλά λογότυπα των προϊόντων, η ιδιαιτερότητα του κοινού - στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι αναβάτες μοτοσυκλέτας - καθώς και η προσπάθεια να μην επαναλάβεις τα τετριμμένα δίνουν ψηλό βαθμό δυσκολίας στην προσέγγιση.
