Είσαι, λέει, γκρινιάρης και έχεις κολλήματα...Όχι, δεν είμαι γκρινιάρης... κορόιδο είμαι γιατί κάποιοι δίπλα μου το παίζουν "τρελοί", πατάνε πάνω στο σβέρκο μου και δεν μιλάω...
Περιστατικό χθεσινοβραδινό που με τρέλανε (για άλλη μια φορά και μυαλό δεν βάζω...).
Βρισκόμαστε σε ωραίο πεζόδρομο (πεζόδρομος, ο δρόμος που συνήθως ΔΕΝ περνάνε αυτοκίνητα και ΑΝΗΚΕΙ στους πεζούς!)...
Καθόμαστε παρέα στο ωραίο μας τραπεζάκι, στον πεζόδρομο(!), απολαμβάνοντας τις μπιρίτσες μας. Ήταν μια όμορφη βραδιά η χθεσινή και η διάθεσή μας αρκετά χαλαρή.
Ώσπου... εμφανίζεται SUV (τζιποειδές όχημα κατάλληλο για ήπιες εκτός δρόμου διαδρομές ή αναρρίχηση πεζοδρομίων αλλά και δύσβατων πεζόδρομων!) με ταχύτητα ιδιαίτερα υψηλή, κορνάροντας (για να παραμερίσουν οι άχρηστοι που έκλειναν το διάβα του στην ειδική διαδρομή "πεζόδρομος 14") και με τα αλάρμ αναμμένα (ελληνιστί: φώτα στάθμευσης!!!).
Σταμάτησε δίπλα μας (πριν από μας κι όχι μετά από μας - ευτυχώς!), έσβησε τη μηχανή (άγιος άνθρωπος και οικολόγος), άφησε τα αλάρμ αναμμένα ακριβώς μπροστά στα μάτια μας (ε, να φτιάξουμε λίγο μια ατμόσφαιρα!) και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση.
ΣΩΣΤΟΟΟΣ!
Φυσικά και έχουμε μείνει άλαλοι και άχρωμοι σαν τα κεράκια της Λαμπρής πλην του πορτοκαλιού χρώματος από τα αναβοσβήνοντα αλάρμ (ατμόσφαιρα!).
Στο τρίλεπτο εμφανίζεται περίπολο της Δημοτικής Αστυνομίας (έκπληξη και δέος το πόσο γρήγορα εμφανίστηκαν!) και ξεκίνησαν την συγγραφή μιας ωραιότατης κλήσης!
Να και κάτι που λειτουργεί ψελλίσαμε μεταξύ μας...
Αλλά... πόσο λάθος κάναμε... γιατί...
Εμφανίστηκε ο οδηγός του οχήματος (ο οικολόγος και τόσο ευγενικός άνθρωπος!) κραδαίνοντας σακούλες στα χέρια και ωρυόμενος προς το περίπολο...
"Δεν βλέπεις ΡΕ ότι έχω τα αλάρμ αναμμένα;!;!;!... τι γράφεις εκεί ΡΕ... Ούτε ένα λεπτό δεν σταμάτησα... Τόλμα να γράψεις και θα σου πω ΕΓΩ..."
Ενδιάμεσα στις προαναφερόμενες φράσεις και στρεφόμενος προς όλους εμάς έβριζε τους πάντες και τα πάντα - όχι τα συμπαθή ζωάκια, τα άλλα πάντα εννοούσε - ζητώντας την συμπαράστασή μας στο δίκαιο αγώνα του ενάντια στην κρατική αδιαλλαξία και φασιστική αστυνομοκρατία.
Ο τύπος δεν έπαιζε εκείνη την ώρα κάποιο ρόλο για να γλιτώσει την κλήση.
Ήταν τόσο πεπεισμένος ότι ΔΕΝ έκανε τίποτα παράνομο για να εισπράξει μια κλήση.
Ο πεζόδρομος είναι για να κινείται με το αυτοκίνητό του και μάλιστα εύκολα και γρήγορα.
Το να σταματάει όπου και όποτε θέλει, ανάβοντας απλά τα αλάρμ, είναι δικαίωμά του αδιαπραγμάτευτο.
Το αστείο λοιπόν στην όλη αυτή κατάσταση (που δυστυχώς είναι τόσο καθημερινή) ήταν ότι τελικά κλήση ΔΕΝ πήρε και υπήρξαν, όχι κάποιοι, πολλοί από τους τριγύρω μου που ήταν υπέρ του.
Τρελά πράγματα...
...~~~...~~~...~~~...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου