Το πάρε δώσε λογότυπα είναι μέρος της εργασίας μου.Όταν μου ζητάνε λογότυπο που έχω σχεδιάσει αυτόματα ρωτάω πως θα χρησιμοποιηθεί. Τρόπο εκτύπωσης ή προβολής, χρώμα και μέγεθος. Τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνω απάντηση αλλά μια παύση λόγου. Η έκπληξη είναι τεράστια όταν αντίστοιχα εγώ ζητάω ένα λογότυπο και προδιαγραφές για τη χρήση του.
Μάταια προσπαθώ να εξηγήσω ότι ένα λογότυπο ΔΕΝ είναι ίδιο στη διάσταση των 5 εκατοστών με το ίδιο στη διάσταση των 50 εκατοστών. Το μικρό μπουκώνει ενώ το μεγάλο ανοίγει. Ότι το μικρό είναι σχεδιασμένο για μικρό, με ανάσες και άλλα πάχη περιγράμματος, και το μεγάλο είναι σχεδιασμένο μαζεμένο για να αντέχει στις μεγεθύνσεις.
Το λογότυπο με χρώμα ΔΕΝ είναι ίδιο με το μονόχρωμο. Δεν το τυπώνουμε σε οποιοδήποτε φόντο, δεν το μετατρέπουμε απλά σε μονόχρωμο. Ας μην συζητήσουμε το θέμα απόδοσης σε CMYK, RGB, πλακάτα χρώματα, σε site, σε ταινία κ.λ.π.
Άλλη πλέον πονεμένη ιστορία είναι το πως έχει σχεδιαστεί το λογότυπο. Γραμμικό με δυνατότητες σωστής απόδοσης σε κάθε μέγεθος ή σχεδιασμένο με εφέ, σκιές σε κάποιο photoshop με δυνατότητα μεγέθυνσης το πολύ +20%.
Πολλά κενά έχουν δημιουργηθεί στην ταχύτατη και άναρχη "ανάπτυξη" του κλάδου της γραφιστικής. Πολλές εκπτώσεις έχουν γίνει από πλευρά πελατών στο κόστος σχεδίασης ενός λογότυπου. Αποτέλεσμα να μην σχεδιάζονται και τα ανάλογα manual για τη σωστή χρήση των αντίστοιχων λογότυπων.
Εάν μπούμε δε στο κεφάλαιο επεξεργασίας και χρήσης εικόνας δεν μας ξεπλένει ο Νείλος και ο Γάγγης μαζί.
Είπε ο μεγάλος Νeville Brody ότι έχουμε εδώ και χρόνια μπει στην εποχή του low resolution και αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
_._._._._
