52!

#birthday #52 #1964 #2016 #GIF #fonts

Resource Furniture, έπιπλα πολλαπλών σχέσεων!

Η εταιρεία Resource Furniture με τα Clei, Ιταλικής σχεδίασης έπιπλα, δίνει άλλη διάσταση στο χώρο μας. Λύση ίσως για πολλά μικρά διαμερίσματα. Πάντα όμως παραμένει το ερώτημα του πόσο μπορεί να στοιχίζει οικονομικά το design.

Το σοκ που δεχτήκαμε στην Βιέννη όπου ανακαλύψαμε το σούπερ έπιπλο, τον "Οβελίσκο" της DEDON, τον οποίο είχαμε δει μόνο σε chain mail θα μας μείνει αξέχαστο. Ιδού και η φωτογραφία του "Οβελίσκου" και της... τιμής του...

Άφωνοι!!!
...

Μεγάλος ο πόνος της κακής σχεδίασης και χρήσης λογότυπων

Το πάρε δώσε λογότυπα είναι μέρος της εργασίας μου.
Όταν μου ζητάνε λογότυπο που έχω σχεδιάσει αυτόματα ρωτάω πως θα χρησιμοποιηθεί. Τρόπο εκτύπωσης ή προβολής, χρώμα και μέγεθος. Τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνω απάντηση αλλά μια παύση λόγου. Η έκπληξη είναι τεράστια όταν αντίστοιχα εγώ ζητάω ένα λογότυπο και προδιαγραφές για τη χρήση του.
Μάταια προσπαθώ να εξηγήσω ότι ένα λογότυπο ΔΕΝ είναι ίδιο στη διάσταση των 5 εκατοστών με το ίδιο στη διάσταση των 50 εκατοστών. Το μικρό μπουκώνει ενώ το μεγάλο ανοίγει. Ότι το μικρό είναι σχεδιασμένο για μικρό, με ανάσες και άλλα πάχη περιγράμματος, και το μεγάλο είναι σχεδιασμένο μαζεμένο για να αντέχει στις μεγεθύνσεις.
Το λογότυπο με χρώμα ΔΕΝ είναι ίδιο με το μονόχρωμο. Δεν το τυπώνουμε σε οποιοδήποτε φόντο, δεν το μετατρέπουμε απλά σε μονόχρωμο. Ας μην συζητήσουμε το θέμα απόδοσης σε CMYK, RGB, πλακάτα χρώματα, σε site, σε ταινία κ.λ.π.
Άλλη πλέον πονεμένη ιστορία είναι το πως έχει σχεδιαστεί το λογότυπο. Γραμμικό με δυνατότητες σωστής απόδοσης σε κάθε μέγεθος ή σχεδιασμένο με εφέ, σκιές σε κάποιο photoshop με δυνατότητα μεγέθυνσης το πολύ +20%.
Πολλά κενά έχουν δημιουργηθεί στην ταχύτατη και άναρχη "ανάπτυξη" του κλάδου της γραφιστικής. Πολλές εκπτώσεις έχουν γίνει από πλευρά πελατών στο κόστος σχεδίασης ενός λογότυπου. Αποτέλεσμα να μην σχεδιάζονται και τα ανάλογα manual για τη σωστή χρήση των αντίστοιχων λογότυπων.
Εάν μπούμε δε στο κεφάλαιο επεξεργασίας και χρήσης εικόνας δεν μας ξεπλένει ο Νείλος και ο Γάγγης μαζί.
Είπε ο μεγάλος Νeville Brody ότι έχουμε εδώ και χρόνια μπει στην εποχή του low resolution και αυτή είναι η μόνη αλήθεια.

_._._._._

Ο καλός ο μπογιατζής...

Πρωτότυπη φωτογραφία...

Φωτογραφία κατόπιν επεξεργασίας...

Για τις ανάγκες ενός εξωφύλλου πέρασα τη νέα Alfa Romeo Giulietta από το βαφείο μου!
Η πρόκληση ήταν δυνατή και το είχα πολύ κέφι να πειραματιστώ. Τα layer στο photoshop έφτασαν μόνο τα 15. Ο συνολικός χρόνος περί τη μία ώρα. Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε!
Θυμήθηκα την εποχή που με τον μικρό μου αερογράφο έκανα κάποιες αντίστοιχες επεμβάσεις. Χρειαζόμουνα μέρες, και νύχτες, για να πλησιάσω κάπως σε τέτοια αποτελέσματα. Παρόλα αυτά ήταν θαύματα για την εποχή εκείνη.

~~~~~ ~~~~~

Δεν ντρέπονται καθόλου;

Το έντυπο που δείχνω στη φωτογραφία είναι ένα από τα έντυπα που παράγουν οι δημόσιες υπηρεσίες για να διανέμονται στους πολίτες. Είναι έντυπα που η συνολική τους εικόνα, κείμενα - σχεδίαση - εκτύπωση, θα έπρεπε να είναι η εικόνα του κράτους. Μια εικόνα ενός κράτους του 2009!
Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα που αυτοί έχουν για το κράτος που υπηρετούν...
Μια εικόνα του '60, μια εικόνα εντύπων σαν αυτά που θυμάμαι από παιδί να μοιράζονται στις εκκλησίες και στα σχολεία, εικόνα οπισθοδρόμησης και αρπαχτής...
Σε κανένα σημείο ΔΕΝ αναφέρονται ο συγγραφέας, ο επιμελητής, ο σχεδιαστής, ο φωτογράφος, ο τυπογράφος, αυτός που έδωσε την έγκριση για την παραγωγή και κυκλοφορία αυτού του αηδούς εντύπου. Μόνο γενικά ότι είναι από την "Ελληνική Εταιρία Προγεννητικής Αγωγής" χωρίς καμία αναφορά στα στοιχεία της, το "Υπουργείο Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων", Το "Πρόγραμμα δια Βίου Μάθησης", στο οπισθόφυλλο ότι διανέμεται με απόφαση του "Υπουργείου Εσωτερικών" και τέλος η "Εθνική Τράπεζα" σαν ο μεγάλος χορηγός ή απλά διαφημιζόμενος;
Δεν έχουν ίχνος απλού γούστου και μιας κάποια καλαισθησίας;
Πρέπει κάτι να γίνει επιτέλους με αυτό το θέμα. Να σχεδιάζονται τα έντυπα από τις σχολές Γραφιστικής, Γραφικών Τεχνών, Καλών Τεχνών σαν εργασίες τους. Να συγγράφονται τα κείμενα από φοιτητές αντίστοιχων σχολών και να τα επιμελούνται οι καθηγητές τους. Να ανατίθενται με ανοιχτούς διαγωνισμούς που θα απαιτούνται προσχέδια και όχι μόνο κοστολόγια παραγωγής. Να αναγράφονται όλοι οι εμπλεκόμενοι για να ξέρουμε ποιός τα πήρε και αν τα πήρε σωστά κάνοντας την καλύτερη δουλειά.
Σε έγχρωμο εκτυπωτή να τυπωνόταν και να συρράπτονταν με απλό συρραπτικό θα ήταν προτιμότερο.
Ντροπή μας... Επιτέλους όλοι αυτοί που μιλάνε για εκπαίδευση, πτυχία, ανεργία να ζητήσουν την αλλαγή του τοπίου με δουλειά και όχι με λόγια. Να αναλάβει η Ένωση Γραφιστών την σχεδίαση αφιλοκερδώς και να απαιτήσει την "παρουσία" της σε αυτές τις διαδικασίες. Η καθημερινότητα είναι σημαντικότερη από τις επιλεκτικές "καλλιτεχνικές" δραστηριότητες και εκθέσεις.
... | ... | ...

Τρελό βανάκι!

Απίστευτη κατασκευή που στηρίζεται στο κλασικό βανάκι της VW που όλοι εμείς (της εποχής εκείνης!) αγαπήσαμε. Είχε καρφωθεί στο μυαλό μας σαν το εργαλείο φυγής όλης της παρέας. Με φωτεινά χρώματα και τρελά σχέδια! Τώρα μπορείς να το νοικιάσεις, εκείνο το παλιό και ωραίο, για ένα ρετρό ταξίδι.
Η πρόταση που βλέπεις στο βιντεάκι έρχεται από το Inhabitat.com

Inhabitat.com is a weblog devoted to the future of design, tracking the innovations in technology, practices and materials that are pushing architecture and home design towards a smarter and more sustainable future.

Σούπερ πρόταση (δες όλες τις λεπτομέρειες!) για απίστευτα, πράσινη - είσαι και στη μόδα - όμορφη ζωή! Με υβριδικό κινητήρα, ηλιακές κυψέλες και πολλά άλλα hi tech gadgetsss βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι.

..._..._...

I'm back!

Μετά από 15 μέρες τρεξίματος, αγωνίας, τρέλας μετακομιστικής... επιτέλους ένα σχετικά ήρεμο πρωινό ξεκίνημα!
Το νερό μπήκε στο αυλάκι και τα πράγματα να εξομαλύνονται.
Ο νέος χώρος δείχνει να βγάζει πολύ θετική ενέργεια!
Η νέα αρχή ξεκίνησε ή το νέο ξεκίνημα άρχισε με τα γκάζια τσίτα.
Καλό είναι αυτό!

... ... ...

Δουλειά χαρά!

Πιστεύω ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν...
όσα τεύχη κι αν τυπωθούν...
ακόμη κι αν η συμμετοχή μου σε κάθε ένα από αυτά μπορεί να ξεκινάει σε μερικά από το Α και σε κάποια να φτάνει το Ω+...
η χαρά που με πλημμυρίζει όταν πιάνω στα χέρια μου ένα από αυτά κάθε φορά θα είναι πάντα μοναδική!

Μ' αρέσει η δουλειά μου...
είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος που έχω αυτό που θέλω στην εποχή που ζούμε...

... ... ...

Un Sedicesimo

Τα περισσότερα ξένα περιοδικά τα ανακαλύπτω μέσω των ιστοσελίδων τους.
Το Un Sedicesimo αποτελεί πλέον την εξαίρεση.
Το ανακάλυψε η Πάολα κατά την τελευταία της επίσκεψη στην Ιταλία. Με πολύ περηφάνια για την επιτυχία της αυτή και σαφώς ενθουσιασμένη με το κόνσεπτ του περιοδικού μου έφερε το τελευταίο τεύχος.

Τι είναι όμως αυτό που διαφοροποιεί το Un Sedicesimo από τα υπόλοιπα περιοδικά γραφιστικής, design και εικονογράφησης; Ιδού πως περιγράφει ο εκδότης (Edizioni Corraini) το έντυπο και τη φιλοσοφία του...

– Goodmorning, I’ll have a decimetre, please.
– A decimetre of what?
– Oh, well, then I’ll have a hectolitre.
– But.. a hectolitre of what…?
– Well then, I’ll have a sedicesimo.
– Oh, yes, I have that!
– Thank you.
– Thank you, goodbye.

Un Sedicesimo is a typographical measure: a sixteen-pages-binding, but is also a magazine!

Seventeen centimetres width for twentyfour height.

But it’s not a traditional magazine, it hasn’t got an editorial office nor a subject nor a fixed design.

Each issue has a different author, whose job is to create a sixteen-pages-long project.

Un Sedicesimo will be a magazine different at each time, from the headline to the colophon.
It will become a sort of gallery on paper, which proposes a new personal exhibition every two months, six times a year.

In short, it’s not about speaking of graphics, but making it.

Un Sedicesimo starts with many authors ready to go: Steven Guarnaccia, Moreno Gentili, Martí Guixé, Leonardo Sonnoli, Francesco Dondina, Federico Maggioni, Daniel Eatock, Paul Cox, Italo Lupi, Massimo Pitis, Gianluigi Toccafondo, Giulio Iacchetti, Gianluigi Colin and other artists, graphic designers, illustrators, students (why not?), writers and cooks too.

Και φυσικά για όσους θα ήθελαν να έχουν το κάθε τεύχος στη βιβλιοθήκη τους, πέρα της ηλεκτρονικής έκδοσης, υπάρχει η κλασσική συνδρομή και το ταχυδρομείο.

... ... ...

OnSite Studio

Το είδα και ξετρελάθηκα!
Πρωτότυπη ιδέα, πρωτότυπα υλικά.
Η πλήρης ανάπτυξη του project.
OnSite Studio

... ... ...

Δίνες!

... ... ...

Will Burtin. Ένας διαχρονικός σχεδιαστής

Από την πρώτη στιγμή που είδα στο αρχείο του περιοδικού Fortune το 14σέλιδο θέμα “The American Bazaar” εντυπωσιάστηκα κι ένιωσα πραγματικό θαυμασμό για τον art director που το σχεδίασε. Έτος 1947 και art του περιοδικού ο Will Burtin. Ένα αριστούργημα εμπνευσμένο και σχεδιασμένο την εποχή της πρόκλησης στο σχεδιασμό και σε τεχνικές παραγωγής εντύπων. Όλες οι σύγχρονες απαιτήσεις βρίσκονται ήδη σε αυτό το μεταπολεμικό περιοδικό. Διαφάνειες, ξεγυριστά, 4χρωμίες τα πάντα!

Από αυτό και μόνο το θέμα ένιωσα την μοναδικότητα του Will Burtin. Πόσο σημαντικός ήταν, και παραμένει ακόμα αξεπέραστος, για την ιστορία των γραφικών τεχνών και όχι μόνο στον 20ο αιώνα.

O Will Burtin (1909-1972) σπούδασε τυπογραφία και design στην Κολωνία. Εργάστηκε με επιτυχία στην Γερμανία μέχρι το 1938 που μετανάστευσε στην Αμερική. Το 1945 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Fortune όπου και δημιούργησε μοναδικά θέματα.

Μοναδικής ιστορικής αξίας είναι το άρθρο που παρουσιάζει την ομάδα και τον τρόπο εργασίας του περιοδικού το 1947.

The Will Burtin archive at RIT
The Art Directors Club > Hall of Fame > Will Burtin
CR blog > Will Burtin: Forgotten Master of Design

Design and Science: The Life and Work of Will Burtin

The Dymaxion House

Τον Ιούλιο του 1932 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fortune το συγκεκριμένο άρθρο. Πρόκειται για μια πρόταση του νεωτεριστή Buckminster Fuller. Ματιά στο μέλλον που με μια «σύγχρονη» εικαστική απόδοση θα μπορούσε να είναι άλλη μια κατασκευαστική πρόταση στο Ντουμπάι. Το μόνο που ίσως δεν θα ταίριαζε είναι τα μεγάλα ελαστικά των αυτοκινήτων!

Ο Buckminster Fuller (ή Bucky Fuller, 12 Ιουλίου 1895 - 1 Ιουλίου 1983) ήταν ένας από τους σημαντικότερους νεωτεριστές του 20ού αιώνα. Εκτός από διεθνούς φήμης σχεδιαστής, ήταν, επίσης, μηχανικός, μαθηματικός, αρχιτέκτονας, ποιητής, φιλόσοφος, περιβαλλοντολόγος και αιώνιος οραματιστής.
Το Buckminster Fuller Institute συνεχίζει το όραμά του.

Μια μοναδικής αξίας πηγή με παλιά άρθρα δημοσιευμένα στο περιοδικό Fortune θα δεις εδώ.