Της είπα «σ’ αγαπώ», πρώτη φορά ξέροντας πόσο σοβαρό είναι και της το λέω συνέχεια! Λυπάμαι και πονάω μαζί της και την κοιτώ βαθιά στα μάτια πιστεύοντας ότι θα τραβήξω τον πόνο της. Θέλω να ζω ολοκληρωτικά τη ζωή μας, τίποτα λιγότερο. Ο μεγάλος έρωτας γι’ αυτή φέρνει επιτυχίες. Αλλάζει η οπτική μου αλλά και η στάση ζωής. Μιλάω αργά, σκέφτομαι γρήγορα αλλά μαθαίνω να μην την διακόπτω! Χαμογελάω συνέχεια και την ψάχνω κάθε στιγμή. Μου λείπει απίστευτα, λίγα δευτερόλεπτα πριν χωριστούμε μέχρι την στιγμή που την βλέπω να με πλησιάζει ξανά. Φουσκώνω από ευτυχία κι αισθάνομαι ότι κάποια στιγμή θα σκάσω! Τρελαίνομαι όταν διαφωνούμε γιατί καταλήγουμε σε μια τεράστια αγκαλιά! Κι όλα αυτά γιατί απλά είναι αυτός ο άνθρωπος!
6 σχόλια:
Όμορφος ύμνος προς την αγάπη!!
πόσο τυχερός είσαι.....
Χαμογελώ κι εγώ μαζί σου!
Ευτυχία!
:)
seaina η ίδια η αγάπη είναι όμορφη! Σ' ευχαριστώ!
kat. φτου μου :-)))
tradescadia :-)))
måvяiÐåliå ναι, μεγάλη!!!
αχ το ανεξήγητο του έρωτα. μπεεε φίλε, πάντα τέτοια, πάντα έτσι.
:-)
Δημοσίευση σχολίου