Η καθημερινότητά μας πλέον κατακλύζεται μόνο από μελανά χρώματα και απαισιοδοξία.Όλα περιστρέφονται με άξονα την κρίση και την επερχόμενη καταστροφή μας. Αυτή η "κατευθυνόμενη" κατάσταση σφίγγει συνεχώς τις παρωπίδες των ματιών μας. Μας απαγορεύει την ανάγνωση και την αναγνώριση απλών καθημερινών καταστάσεων.
Μπορεί να είναι μικροπράγματα αλλά συμβαίνουν δίπλα μας και είναι ωραία, μεγάλης αξίας γεγονότα.
Αρκεί να τα βλέπουμε και να αισιοδοξούμε!
Αποφάσισα, λόγω ηλικίας, να κάνω έναν προληπτικό ιατρικό έλεγχο. Ο παθολόγος που με εξέτασε έγραψε το πακέτο των εξετάσεων. Η επίσκεψη δε κράτησε αρκετή ώρα. Την στιγμή που έφευγα ρώτησα τι οφείλω. Έλαβα την αποστομοτική απάντηση ότι δεν χρωστάω τίποτα και θα τα βρούμε όταν και όποτε πάω με τα αποτελέσματα των εξετάσεων!
Στον δρόμο για το σπίτι μπήκα σε μια γνωστή κλινική περίεργος να μάθω το κόστος των εξετάσεων. Στη υποδοχή γινόταν στην κυριολεξία της τρελής. Ο υπεύθυνος υπάλληλος ευγενικά μου ζήτησε να περιμένω μέχρι να ελευθερωθεί για να με εξυπηρετήσει. Η κατάσταση όμως δεν έλεγε να ηρεμήσει. Για να μην συνεχίσω να περιμένω, ο απίστευτος αυτός υπάλληλος, μέσα σε αυτόν τον πανικό μου ζήτησε το τηλέφωνό μου, φωτοτύπησε το μενού των εξετάσεων και μου υποσχέθηκε ότι θα τηλεφωνήσει κατά τις 10 -το βράδυ!- για να μου πει το ποσό. Έκπληκτος και θετικά φορτισμένος για δεύτερη φορά μέσα σε ένα απόγευμα ξεκίνησα για το σπίτι μου.
Την προηγούμενη μέρα είχα αφήσει μια μπλούζα για ράψιμο σε ένα από αυτά τα μεταποιητικά ρούχων! Το συγκεκριμένο μαγαζάκι το δουλεύει ένα μελαψός και πάντα χαμογελαστός τύπος. Πακιστανός ή Μπαγκλαντέζος. Σταμάτησα λοιπόν για να πάρω την μπλούζα. Όταν ζήτησα να πληρώσω έλαβα την απάντηση "Τίποτα, την άλλη φορά!". Έκπληκτος για τρίτη φορά είπα να δώσω κάτι για τον βοηθό του. Να κεράσω κάτι βρε αδερφέ. Ανένδοτος με καληνύχτισε "Όχι, όχι, την άλλη φορά!".
Στο σπίτι με περιέργεια κοιτούσα την ώρα για να δω εάν θα λάμβανα το τηλεφώνημα από την κλινική. Στις 10 και μισή χτύπησε το τηλέφωνο και ο απίστευτος τύπος από την κλινική, ζητώντας μου κατ' αρχή συγγνώμη για την καθυστέρηση, άρχισε να μου αραδιάζει νούμερα, εναλλακτικούς τρόπους πληρωμής και να με συμβουλεύει για τον συμφερότερο προς εμένα συνδυασμό. Το τηλεφώνημα τέλειωσε στις 11!
Ένα απόγευμα και τέσσερα στα τέσσερα τα θετικά και αισιόδοξα μηνύματα.
Από ένα γιατρό, από ένα υπάλληλο, από ένα μετανάστη, από την κοινωνία που ζούμε.
Επειδή ξεχάσαμε ότι οι άνθρωποι είναι η κοινωνία και όχι η τηλεόραση και τα κανάλια που κατευθύνουν την μιζέρια. Έχω κι άλλα, δεκάδες, παραδείγματα που δείχνουν ότι είμαστε άνθρωποι που ζουν σκεφτόμενοι τον συνάνθρωπο. Άνθρωποι που προσφέρουν, που εκτιμούν, που σέβονται, που είναι οι δικοί μας άνθρωποι.
Αρκεί να τους δούμε.
... ... ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου