Το πέταγμα του σβίγκου

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς την Αθήνας, υπήρξε μία αγγελία σε μία ιστοσελίδα...

"...ζητείται σβίγκος, νέος, ωραίος από εκδοτικό μελίσσι... για 5νθήμερη εργασία, πλήρης εχεμύθεια κλπ κλπ..."

Αααα, μάλιστα λέει ο νεανίας, ο άρτι απολυθείς από τα ελληνικά στρατά, ο μεγαλωμένος στας κρύας Ευρώπας... καλό μελίσσι φαίνεται, ζέστη έχει, θα δοκιμάσω να "ενταχθώ"!!!
Κατόπιν πολύμηνων(!) διαβουλεύσεων με τον αρχηγό των εργατριών μελισσών, ο νεανίας σβίγκος κατάφερε να μπει τελικά στο μελίσσι, πάνω που χειμώνιαζε...
Ο αρχηγός του τον έβαλε στην 2η κυψέλη του μελισσιού.
Πολύ περίεργη κυψέλη αυτή η 2η!!! Οι εργάτριες εκεί αντί να κάνουν "βζιν βζιν", "πριονίζαν" και κάναν... "νταπα ντουπ" όλη μέρα!!!
Πολύ μπάσο που λέτε... Αλλά το μέλι... 1ο πράμα!!!!

Με τον καιρό λοιπόν ο νεανίας ζβίγκος, άρχισε να επισκέπτεται και τις υπόλοιπες κυψέλες και να γνωρίζει τις υπόλοιπες μέλισσες...
Κάθε κυψέλη και διαφορετικός τύπος μελιού, κάθε μέλισσα και μία ιστορία...
"Ωραίοι τύποι!!! Μια χαρά είμαι εδώ σε αυτό το μελίσσι" μονολογούσε...
Ο καιρός περνούσε, οι μέλισσες πληθαίναν, ο μελισσοκόμος πήρε ακόμη ένα μελίσσι και το έβαλε δίπλα...
Όχι ακριβώς δίπλα-δίπλα, γιατί στη μέση ήρθε και στρογγυλοκάθισε ένα μελίσσι από την Βόνιτσα που μας ζάλιζε με της μυρωδιές του...
περίεργο μελίσσι κι αυτό... φτιάχνει οτιδήποτε άλλο εκτός από μέλι...

Που λέτε λοιπόν, πέρασαν 2 χειμώνες από τότε... ο σβίγκος είχε αρχίσει να καταλαβαίνει σιγά σιγά ότι δεν είναι μέλισσα... ήθελε να πετάξει έξω από το μελίσσι...

Το σκεφτόταν από εδώ, το σκεφτόταν από εκεί, ώσπου μια μέρα...το αποφάσισε...
"Αυτή την άνοιξη, θα πετάξω", είπε!!!

Οι υπόλοιπες μέλισσες χαρήκαν!!! Όχι επειδή θέλαν να τον ξεφορτωθούν, έτσι του είπαν τουλάχιστον :) , αλλά επειδή τον πιστεύαν...

Αυτή η Άνοιξη λοιπόν έφτασε... σε λίγες ώρες, όταν ο μελισσοκόμος θα ανοίξει το απόγευμα το κουτί, ο σβίγκος θα φύγει, θα πετάξει...

Το ξέρει ότι θα πέσει και θα ξαναπέσει κάτω, αλλά θα ξανασηκωθεί, θα το παλέψει όσο πάει... Όλα τα έντομα το παλεύουν άλλωστε όταν σκάσουν κάτω με αναποδογυρισμένα στο χώμα...άλλα μάταια και κάποια άλλα τα καταφέρνουν...

Φεύγοντας ο σβίγκος, αυτό που μου ζήτησε να σας μεταφέρω είναι τούτο:

"Αν οι μέλισσες δεν μπορούν να πετάξουν μόνες, έξω από το μελίσσι, τότε θα πρέπει να πετάξουν μαζί με το μελίσσι... Το μόνο που χρειάζεται είναι πίστη... Πίστη ότι μπορούν να σηκώσουν το κουτί πάνω από το έδαφος μόνες τους, δίχως τα χέρια του μελισσουργού..."

Καλή επιτυχία σε όλους και όλες ό,τι κι αν κάνετε...
Στο επανιδείν...

>>> Έτσι, μ’ αυτή την ιστορία, μας αποχαιρέτισε ένας καλός συνάδερφος για να πετάξει έξω από το μελίσσι μας.
Καλό ταξίδι να έχει!