Θέλω να γράψω γι αυτά που ζω κάθε μέρα. Τα καλά και τα άσχημα. Τα καθημερινά.
Θέλω να βάλω την πρώτη τελεία. Γιατί η τελεία δεν είναι το τέλος αλλά η επόμενη αρχή.
Μου αρέσει ο κυκλικός χρόνος, αυτός που σηματοδοτεί την ολοκλήρωση. Είναι πιο ζωντανός κι ανθρώπινος από τον γραμμικό που δεν θυμάσαι την αρχή και δεν θα δεις ποτέ το τέλος.
Θέλω να πω για τις καθημερινές ευκαιρίες να κερδίσω λίγη ακόμα γνώση. Πολλές πάνε χαμένες μα κάποιες μένουν. Κέρδος μεγάλο!
Να πω και για τα λάθη μου που τα αγαπάω. Έμαθα να ζω μαζί τους. Μαθαίνω και παίρνω τόση πληροφορία που γίνονται ευκαιρίες και προκλήσεις για νέα πράγματα.
Κι ο φόβος. Πάντα μεγάλος και αξεπέραστος. Από παιδιά μαζί. Ποιό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Να τον φορτώσω στους άλλους, να απαλλαχτώ, να μη τον αντιμετωπίζω κάθε μέρα.
Μεγάλος θυμός. Στιγμές σύγκρουσης. Ξεκαθάρισμα. Πρώτα με μένα.
Και πείσμα. Ίσως όχι όσο χρειάζομαι. Τα χρόνια δυναμώνουν το πείσμα για να ξεπεράσεις το φόβο της αναγνώρισης μιας αποτυχίας που δεν θέλεις ποτέ να παραδεχτείς. Εάν αντιμετωπίσεις το φόβο χάνεται το πείσμα. Και τα δυο σε απομονώνουν από τη ζωή.
Θέλω να πω για το πόσο όμορφο είναι κάθε πρωινό, κάθε στιγμή, κάθε ανάσα.
Πόσο όμορφες είναι οι εικόνες, οι αγωνίες, οι αλλαγές, οι εντάσεις.
Τα σωστά και τα λάθη. Οι πράξεις μαζί με τα λόγια.
...|...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου