... δεν μου έρχεται τίτλος στο μυαλό...

Το μυαλό μου είναι σαν καλάθι άχρηστων...
Όχι εγώ, το μυαλό μου είπα...

Συνέχεια «γράφω» και «σκίζω» γράμματα που θέλω να γράψω...

Γιατί;
Έλα ντε, γιατί;
Εάν το ήξερα θα ήμουνα πολύ καλύτερα... ουφ...

Τα είπα και μου έφυγε ένα βάρος...
Δεν το πήρες εσύ και να μην το πάρεις ποτέ...
Pleaseeee…

Πάντως αισθάνθηκα πολύ καλύτερα...
Και πιο πολύ γιατί κατάλαβα πόσο είναι ωραίο να μιλάς ανοιχτά σε ένα φίλο...
Συνέβησαν πράγματα που δεν θυμάμαι από την χτεσινή βραδιά...
Πράγματι, λόγια, κινήσεις και εικόνες που έγιναν αμέσως «δεν θυμάμαι»...
Σε τσάκισα με αυτό που είπα, το καταλαβαίνω...
Είναι μεγάλη γαϊδουριά από μέρους μου...
Σου πέταξα ένα 100% δικό μου στο κεφάλι...
Αντέδρασες πάντως πιο ψύχραιμα από μένα...

Έχω αρχίσει να γίνομαι πολύ παρορμητικός, νομίζω...

Λες;

Θυμάμαι τα δάχτυλά σου και την αίσθηση του αέρα...
Φτάνει αυτό;
Μάλλον, δεν ξέρω...
Έφτασα στο σπίτι και

Λοιπόν γράφω μαλακίες...
Γιατί τις γράφω;
Και μάλιστα γιατί να σου τις στείλω, μπορεί και όχι...
Εξαρτάται από το τραγούδι που θα ακούγεται την στιγμή που θα σταματήσω...

Αισθάνομαι πολύ καλά...

Το είπα ξανά αυτό;

Δεν πειράζει να το ξαναπώ...
Λοιπόν εσύ θα πετύχεις σε αυτό που αποφάσισες να γίνεις...
Και αιτία θα είμαι εγώ και το ΕΓΩ μου...
Χα χα χα...

Χέσε μας ρε νούμερο...
Κάτι ξέρει ο δόκτορας...
Με έπιασε πληκτροδιάροια...
Από το πρωί γυρνούσε στο μυαλό μου, να τα βάλω κάτω, τα χτεσινά...
Δεν έμπαιναν όμως και δεν πρέπει μάλλον να μπουν...
Και γιατί τα γράφεις τότε...

Ξανά έλα ντε;!

Θα πρέπει να φωτογραφίσω τα χέρια σου...
Σε θυμάμαι που κρατούσες το ποντίκι και έπιανα με την άκρη του ματιού μου την κίνηση των δάκτυλων σου και μου έχει χαραχτεί αυτή η κινησοεικόνα (λεξάρα ολέ)...
Κάνω σκρολ για να διαβάσω τι έγραψα παραπάνω αλλά δεν θα το κάνω...
Όταν το στείλω ίσως το διαβάσω...

Αν το στείλω...

Δεν το έχω ξανακάνει ποτέ αυτό...
Είναι τόσο πρωτόγνωρο που με εξιτάρει και μόνο η σκέψη ότι γίνεται...
Πάει λάλησα!
Mόλις σταματήσουν να τρέχουν λέξεις και εικόνες στο μυαλό μου θα σταματήσω να χτυπάω τα πλήκτρα...
Το πήρα απόφαση...

Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησα και δεν καταλαβαίνω πως θα τελειώσω...
Κάποτε, μετά από χρόνια θα μου το θυμίσεις και θα τραβάω τα μυαλά μου...
Χαίρομαι που βρισκόμαστε στο ξανάπα και στο ξαναλέω...

Θα το στείλω ...

Μην γελάσεις πολύ...
Πρώτη φορά γίνεται...

Καλά έχω ξεφύγει...

Θα μου λείψεις, όπως πάντα...
Καλά να περάσεις και να μην σκέφτεσαι τίποτα...

Ωραίο τραγούδι, γαμώτο θα ξαναρχίσω...

Όχι, τέλος...

Σε φιλώ τρυφερά!!!

Α ρε τρέλα που μας δέρνει...

Μην γελάσεις πολύ, εντάξει;!