Un Sedicesimo

Τα περισσότερα ξένα περιοδικά τα ανακαλύπτω μέσω των ιστοσελίδων τους.
Το Un Sedicesimo αποτελεί πλέον την εξαίρεση.
Το ανακάλυψε η Πάολα κατά την τελευταία της επίσκεψη στην Ιταλία. Με πολύ περηφάνια για την επιτυχία της αυτή και σαφώς ενθουσιασμένη με το κόνσεπτ του περιοδικού μου έφερε το τελευταίο τεύχος.

Τι είναι όμως αυτό που διαφοροποιεί το Un Sedicesimo από τα υπόλοιπα περιοδικά γραφιστικής, design και εικονογράφησης; Ιδού πως περιγράφει ο εκδότης (Edizioni Corraini) το έντυπο και τη φιλοσοφία του...

– Goodmorning, I’ll have a decimetre, please.
– A decimetre of what?
– Oh, well, then I’ll have a hectolitre.
– But.. a hectolitre of what…?
– Well then, I’ll have a sedicesimo.
– Oh, yes, I have that!
– Thank you.
– Thank you, goodbye.

Un Sedicesimo is a typographical measure: a sixteen-pages-binding, but is also a magazine!

Seventeen centimetres width for twentyfour height.

But it’s not a traditional magazine, it hasn’t got an editorial office nor a subject nor a fixed design.

Each issue has a different author, whose job is to create a sixteen-pages-long project.

Un Sedicesimo will be a magazine different at each time, from the headline to the colophon.
It will become a sort of gallery on paper, which proposes a new personal exhibition every two months, six times a year.

In short, it’s not about speaking of graphics, but making it.

Un Sedicesimo starts with many authors ready to go: Steven Guarnaccia, Moreno Gentili, Martí Guixé, Leonardo Sonnoli, Francesco Dondina, Federico Maggioni, Daniel Eatock, Paul Cox, Italo Lupi, Massimo Pitis, Gianluigi Toccafondo, Giulio Iacchetti, Gianluigi Colin and other artists, graphic designers, illustrators, students (why not?), writers and cooks too.

Και φυσικά για όσους θα ήθελαν να έχουν το κάθε τεύχος στη βιβλιοθήκη τους, πέρα της ηλεκτρονικής έκδοσης, υπάρχει η κλασσική συνδρομή και το ταχυδρομείο.

... ... ...