Τα σπουργίτια είναι τα αγαπημένα μου πουλιά. Το έχω γράψει και παλαιότερα ότι μπορώ να τα χαζεύω για ώρες. Αυτό όμως που ποτέ δεν είχα καταφέρει ήταν να τα πλησιάσω. Από απόσταση ασφαλείας πάντα μπορούσα απλά να τους ρίχνω σπόρους ή ψίχουλα κι αυτά να τα τσιμπάνε γρήγορα και να φεύγουν.Προχθές όμως ο τρομερός σπουργίτης της φωτογραφίας έφτασε να κάθεται στην διπλανή μου καρέκλα σε απόσταση 20 πόντων. Έτρωγε τα ψωμάκια που του αφήναμε και είχα την αίσθηση ότι εάν δεν υπήρχε κόσμος παραδίπλα ίσως και να έτρωγε από το χέρι μου!
Περιττό να σας πω πόσο θετική ενέργεια εισέπραξα από την επαφή αυτή. Μια απλή επαφή με το πιο απλό πλάσμα της φύσης, ένα σπουργίτι!
... ... ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου