... με τον τρόπο που τρέχουμε και τρέχουμε και τρέχουμε να προλάβουμε τα πάντα, να ικανοποιήσουμε τους πάντες, και να απαντάμε σε όλες τις κουδούνες που μας έχουν κρεμάσει, δίχως σημάδι απόγνωσης και κούρασης. Το κατάλαβα αυτό φέτος, περισσότερο από ποτέ, με τις πανελλαδικές εξετάσεις, στη δίνη των οποίων μπλέχτηκα φέτος, και αισθάνομαι εξουθενωμένος από Οκτώβριο μήνα ήδη. Ε, αν είναι δυνατόν πια! Λες και είναι κατάσταση αυτή! Αλλά τι να κάνουμε; Ακόμα ούτε δικαιώματα προς την κοινωνία έχω, παρά μόνο αρχίζουν και μου φορτώνονται οι υποχρεώσεις.. Άμα βγω και πω τη γνώμη μου για ό,τι συμβαίνει, σε καμία πλατεία ή σε κανένα πανηγύρι, όπως όλα τα κορδωμένα πρόσωπα που βλέπουμε καθημερινά στη μάπα μας, σίγουρα η αντίδραση θα είναι ως επί το πλείστον "δε ξέρει τι λέει, ακόμα ανήλικο είναι".
Το κείμενο εδώ!
... ... ...
1 σχόλιο:
Νομίζω δεν έχω να πω τίποτα απολύτως..
Ο πατέρας μου, κυρίες και κύριοι :)
Δημοσίευση σχολίου