Ξεκινώντας από τα βασικά...

Κάθε μέρα η ζωή, μας δίνει άπειρες ευκαιρίες για γνώση...
Αρκεί να το θέλουμε και να το βλέπουμε...
Τι κατάλαβα εγώ τις τελευταίες μέρες...

Τα λάθη δεν είναι αμαρτήματα αλλά σπουδαίοι μηχανισμοί πληροφόρησης και αφορμή λήψης αποφάσεων που αλλιώς δεν θα λαμβάνονταν ποτέ...
Είναι ευκαιρίες και προκλήσεις να μάθουμε...

Ο φόβος είναι κάτι που μας ακολουθεί από την παιδική μας ηλικία και προσπαθούμε να τον ξεπεράσουμε βάζοντας μπροστά «εκείνους», τους «άλλους»...
Θεωρούμε ότι «εμείς» θέλουμε συγκεκριμένα και απλά πράγματα γιατί φοβόμαστε να δούμε και τα «άλλα»...
Αντί να δράσουμε για να υπερνικήσουμε το φόβο, σκεφτόμαστε ποιό είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί...
Μπορούμε να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το χειρότερο με διαχείριση του φόβου...

Ο θυμός είναι η υπενθύμιση ότι έφτασε η ώρα να συγκρουστείς με μια κακή κατάσταση...
Πρέπει όμως να διαχειριζόμαστε τον θυμό γιατί μας βάζει σε λάθος θέση και μας μεταμορφώνει σε λάθος ανθρώπους...
Είναι μια ακόμη μορφή φόβου που εκφράζεται με την μη ανεκτικότητα και την άρνηση της συνδιαλλαγής...

Το πείσμα σε λάθος βάση μας απομονώνει και το να τα ανάγουμε όλα σε «προσωπικά» μας θέματα κλείνει την πόρτα σε άλλες ιδέες και απόψεις...
Το «όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου, φεύγει» συχνά καταλήγει να φύγουμε όλοι...
Το πείσμα είναι απαραίτητο και αναγκαία συνθήκη για να υπερασπιστείς κάτι αλλά όχι για λόγους εγωισμού και μόνο...

Για να δεις μπροστά πρέπει να κοιτάξεις πίσω και να αποφασίσεις αν το τέλος μιας κατάστασης μπορεί να είναι μια καινούρια αρχή...
Υπάρχει μια εποχή για όλα και όπως γνωρίζουμε οι εποχές έρχονται και φεύγουν συνέχεια. Η μετάβαση σε μια νέα εποχή μπορεί να είναι το διαζύγιο...

Η ζωή είναι μια συνεχής διαδικασία απόκτησης γνώσης, ανάληψης δράσης και συνεχών αλλαγών...
Ότι αξίζει να κάνεις στη ζωή σου, αξίζει να το κάνεις τώρα!
Μην περιμένεις να αποδειχτεί αν είναι σωστό ή όχι στα λόγια. Κάνε το επειδή είναι το σωστό...
Γιατί όλα καταλήγουν στην ίδια την ουσία της ζωής...

Να ζει κανείς ή να μη ζει...