Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006

Πρωταγωνιστές...

Ερωτευόμαστε με τα τραγούδια...
Ακούμε τις νότες, τις κρυμμένες από τις γνωστές συχνότητες...
Πιστεύουμε ότι είμαστε μόνοι, οι μόνοι που ξέρουμε την αλήθεια...

Αλλά, ζούμε σαν κάποιοι άλλοι...

Κάθε μέρα μια πρεμιέρα, αγωνία και χειροκρότημα...
Όταν ερωτευόμαστε, πρωταγωνιστές στην σκηνή...
Περιμένουμε το χειροκρότημα...

Παντρευόμαστε, πράξη επόμενη...
Μέθη καταστροφική από το χειροκρότημα...
Στεναγμοί και μουγκρητά πόθου...
Σβησμένα τσιγάρα, λέξεις που βλάπτουν...
Φωνές δυνατές, πριν την απελπισία...

Μουγκρητά και στεναγμοί,
μόνο στεναγμοί και μουγκρητά...

Ποια είναι η επόμενη σκηνή...
Τι λέει ο σκηνοθέτης...
Στέκουμε στο έλεός του...
Τα τραγούδια, τα λυπημένα τραγούδια...
Είσαι ευτυχισμένος με τα τραγούδια...

Μόνο στεναγμοί, όχι μουγκρητά...

Αναπαριστούμε σκηνές αγάπης από ταινίες...
Δεν το σκεφτήκαμε ποτέ...
Κομπάρσοι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους...
Το πιστέψαμε, δεν το είδαμε...
Ακολουθήσαμε τις οδηγίες, το σενάριο...

Μόνο η φωνή μας μένει...

Αυτή βλέπει από την ψυχή, ακούει από την καρδιά...
Η φωνή δυναμώνει κάθε μέρα τώρα...
Ξέρει την μόνη αλήθεια...
Και είναι τόσο καθαρή...

Πρωταγωνιστεί...

.................................................................................
Για τα αγαπημένα δαχτυλάκια σου...

8 σχόλια:

Elemental_Nausea είπε...

Πολύ ωραίο post.Μου έβγαλε μια θλίψη.

nosyparker είπε...

Τυχερά δαχτυλάκια... :-)

Lex_Luthor06 είπε...

Δεν είναι πάνω από 3-4 οι φορές που είμαστε πρωταγωνιστές της ζωής.

Μια απο αυτές είναι και η μέρα του θανάτου μας.

ZissisPap είπε...

@ Elemental_Nausea
Εξαρτάται από την οπτική γωνία και την διάθεση...
Σε ευχαριστώ, καλημέρα, καλό διάβασμα :-)

@ nosyparker
Θέλω... να τους το πεις :-)

@ Lex_Luthor06
Κάθε στιγμή στη ζωή μας είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές. Αρκεί να μην "ακολουθούμε" σενάρια που γράφουν άλλοι για μας...
Ο θάνατος είναι έξω από τη ζωή και δεν "μετράει"... :-)

roidis είπε...

και όταν λέω κάτι είμαι και μισή ώρα πίσω.

ZissisPap είπε...

@ roidis
Σημασία έχει να λες κάτι!

Epsilon είπε...

Ωραίο ποστ, καταπληκτική αφιέρωση!
Σημασία έχει και να λες αλλά και να κάνεις δόκτωρ μου...

ZissisPap είπε...

@ epsilon
Εννοείται αυτό!!!