Χρόνια καλά, ευτυχισμένα...

Γενέθλια μέρα σήμερα.
Ο πατέρας μου προχωρά ακάθεκτος και σίγουρα βλέποντας τα πράγματα από μια άλλη πλέον σκοπιά. Να είναι πάντα καλά και όπως λέει ο ίδιος «Όσα κι αν είναι να έρθουν, να είναι καλά! Γιατί καλά είναι κι αυτά που πέρασαν, γεμάτα και ζωντανά». Σκέφτομαι πόσο δίκιο έχει όταν λέει «...γεμάτα και ζωντανά». Πόσο ωραία είναι μια ζωή που κάνεις, που δίνεις, που δημιουργείς, που μοιράζεσαι, που ζορίζεσαι, που κλαις, που χάνεις και που στο τέλος κερδίζεις την ίδια την ζωή. Μια ζωή που έχεις φίλους να θυμάσαι, πράγματα που έχεις κερδίσει με αγώνα, ανθρώπους να σε αγαπάνε και μια καθημερινότητα που έχεις αποφασίσει εσύ ποια θα είναι.

Μέσα από την ζωή του βλέπω εμένα.
Είναι σαν ένα κουτί που μπορείς να δεις το μέλλον. Εντάξει, υπάρχουν σαφείς διαφοροποιήσεις στον τρόπο που ζούμε αλλά αυτή η γονιδιακή σύνδεση, η κληρονομικότητα, το ίδιο αίμα, δείχνει κατευθύνσεις και διαδρομές. Πιστεύω ότι αυτές οι καταβολές δεν σβήνονται από κανένα και με κανένα τρόπο. Χαίρομαι γιατί είμαστε σε σχέση φιλική και μπορούμε πλέον να συζητάμε για αυτά που ήδη έχουμε ζήσει και που ετοιμάζονται να ζήσουν και τα παιδιά μου. Αισθάνομαι πως όσο υπάρχει αυτός εκεί δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Θα είναι πάντα ένα κυματοθραύστης στη ζωή μου. Μπορεί να μιλάμε πέντε λεπτά στο τηλέφωνο, μία φορά την εβδομάδα, αλλά ξέρω ότι υπάρχει καθημερινή επαφή. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά ξέρω ότι υπάρχει. Έτσι αισθάνομαι κι εγώ για τα παιδιά μου.
Παράξενο αλλά ωραίο.

Αν πάθω κάτι, αύριο ή οποτεδήποτε, ξέρω ότι αυτός θα είναι εκεί να ξαναγίνει πατέρας για τα παιδιά μου. Περίεργο κι αυτό αλλά έτσι είναι. Τους βλέπω τα καλοκαίρια μαζί, παππούς κι εγγόνια, στέκομαι από μακριά και τους απολαμβάνω. Λένε ότι «του παιδιού μου τα παιδί, δυο φορές παιδί μου» για να περιγράψουν την σχέση παππού με εγγόνια και είναι απίστευτα αληθινό! Τους μιλάει με ένα τρόπο μοναδικό. Αυστηρότερο από εμένα και πολύ, μα πολύ περισσότερο τρυφερό. Άσε που μου βάζει χέρι όταν εγώ πάω να πω κάτι κακό στα παιδιά. Θυμάμαι που κάποια στιγμή έλεγα ότι πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά μου ως επιμελή μαθητή όπου γύρισε και είπε «Κάτι θυμάμαι για μια αποβολή, κάτι για βάσεις στις εξετάσεις, κάτι...». Ρεζίλι έγινα... Φυσικά από τότε που να πω οτιδήποτε για το σχολείο.

Τι να πρωτοθυμηθώ από ένα άνθρωπο που αγαπώ και σέβομαι σαν φίλο και πατέρα!
Να είναι πάντα καλά και να ξέρει, που το ξέρει, ότι τον αγαπάμε όλοι μας!