Μεσάνυχτα...

- Σου αρέσουν αυτά τα παπούτσια;

- Ποια, τα μαύρα πάνω δεξιά;

- Όχι, αυτά μπροστά, με τα ανοιχτά δάκτυλα.

- Με τον κόκκινο πάτο;

- Ναι, αυτά. Ωραία δεν είναι;!

- Ωραία! Και θα βγαίνουν ωραία!

- Ορίστε;

- Τι ορίστε. Αυτό που άκουσες. Θα βγαίνουν ωραία.

- Εγώ εννοώ ωραία για περπάτημα, ότι θα ταιριάζουν με τα ρούχα...

- Κι εγώ εννοώ ωραία όταν θα σου τα βγάζω, φοράς δεν φοράς ρούχα...

- Tα άλλα δίπλα τους δεν σου κάνουν για αυτό που σκέφτεσαι;

- Όχι.

- Γιατί;

- Γιατί δεν μου κάνει κι αυτή που καθότανε πίσω σου εκεί που τρώγαμε. Τα συγκεκριμένα παπούτσια θα είναι ωραία όταν βγαίνουν από τα δικά σου πόδια και μόνο. Είναι φτιαγμένα για σένα!

- Έχεις φετίχ με τα παπούτσια τελικά;!

- Έχω φετίχ με οτιδήποτε πάνω σου. Όπως λατρεύω τα δάχτυλα των χεριών σου, έτσι τρελαίνομαι να σου χαϊδεύω τα πόδια, να σου τα τρίβω, να χαλαρώνεις και να διεγείρεσαι. Αφού σου αρέσει, το ξέρω!

- Ξέρεις, από τα πόδια ξεκινάνε πολλά ερωτικά νεύρα.

- Τώρα μιλάς σας επιστήμονας;

- Σαν γυναίκα σου κάνει;!

- Γι’ αυτό οι ψηλοτάκουνες γόβες και το παραμύθι με το γυάλινο γοβάκι;

- Μαλακίες, αυτά τα ονειρεύονται και τα φαντασιώνονται οι άνδρες. Να και στο βιβλίο που διαβάζεις, αυτό που με έπρηξες, γράφει για το να πίνεις σαμπάνια από το γοβάκι. Αηδία δεν είναι;

- Στάσου που μου πήρες φόρα. Ο τύπος το λέει ξεκάθαρα «η γυναίκα που τιμάται με αυτό τον τρόπο μπορεί να είναι σίγουρη ότι αυτός ο παράτολμος άνδρας δεν φοβάται τίποτα. Με την πράξη του δεσμεύεται, έστω και σε στοιχειώδες επίπεδο. Και κάτι ακόμη καλύτερο, ο τύπος έχει πλάκα!». Μην μου πεις ότι δεν σας αρέσουν τέτοια πράγματα. Αλλά σιγά μην ξέρετε τι θέλετε...

- Κάτσε γιατί εσύ πήρες φόρα τώρα. Εγώ μίλησα για τα ερωτικά σημεία ενός ποδιού και απλά δεν έχω καμιά φαντασίωση για ένα ανδρικό πόδι με την λογική που εσύ έχεις για ένα γυναικείο.

- Όχι ένα γυναικείο, δύο και τα δικά σου! Θέλεις λοιπόν να μου πεις ότι οι γυναίκες που κυκλοφορούν με τα ψηλοτάκουνα, αυτές τις εγκληματικές γόβες, δεν γουστάρουν και δεν αισθάνονται ερωτικά;

- Ίσως, αλλά μόνο γιατί ξέρουν ότι είναι ποθητές και ότι στο δρόμο τις γδύνουν με τα μάτια...

- Ναι τις γδύνουμε αλλά τις γόβες τις κρατάμε για το τέλος!

- Λες;!

- Άρα λοιπόν καλά τα λέω ότι τα παπούτσια είναι για να βγαίνουν και ότι όλη η ζημιά γίνεται εκείνη την στιγμή. Είναι ούτως ή άλλως η πιο ερεθιστική κίνηση. Παπούτσια, καλσόν, σουτιέν. Όταν βγαίνουν αυτά είναι σαν να περνάς διόδια, σαν να σηκώνονται οι μπάρες, άσε τα χαμόγελα ρε συ, μέχρι τον τελικό προορισμό.

- Ξέρεις κάτι;

- Για λέγε...

- Λες μαλακιούλες αλλά σήμερα δεν έχει διόδια!

- Δεν έχει;!

- Δεν έχει, είναι ελεύθερα! Τι λες πάμε;

- …!