Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006

Όλα είναι πόνος...

Όλο το πακέτο της ζωής έχει στηριχτεί στον πόνο...
Ναι, στον πόνο!
Κοιτάξτε γύρω σας, δίπλα σας, μόνο πόνος ή έστω πόνος πάνω από όλα...

Από την μέρα που εκείνος ο αρχιλιχούδης και πύρκαυλος ο Αδάμ την πάτησε με το μήλο, ξινό μας βγήκε το πρωτοπήδημα των πρωτόπλαστων. Χάθηκε ένα κόσμημα, ένα λουλουδικό, τόσα είχε ο παράδεισος, έστω μια εσάρπα μιας και ήταν και γυμνοί. Απλά πράγματα. Αλλά που μυαλό, ο έρωτας μας έφαγε...
Οι άνθρωποι πρέπει να πονάνε...
Πόνος στην αγάπη, στην δουλειά, στην χαρά, στην λύπη, παντού...
Γιατί ρε τόσα χρόνια να τραβάμε το ζόρι αυτό...
Εντάξει, έγινε η στραβή τότε, κάποτε. Ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν θυμάται από πότε είναι αυτή η ιστορία. Μήπως δεν είναι ο Ίδιος. Λες;! Δεν μπορούμε να τα βρούμε επιτέλους. Να είμαστε χαρούμενοι και χαμογελαστοί...

Προσοχή, δεν μιλάμε για τον απλό πόνο όπως πονάει δόντι, κεφάλι, κοιλιά ή τα έπαιξε η σκωληκοειδής απόφυση και τέτοια. Αυτά είναι τεχνικά προβλήματα που με ένα απλό σέρβις ή με διάφορα χρωματιστά χαπάκια, διορθώνονται και το αναμμένο λαμπάκι των βλαβών σβήνει από το ταμπλό. Η μόνη επιπλοκή που μπορεί να προκύψει είναι όταν είναι ακριβό το σέρβις και ο πόνος μεταφέρεται στο πορτοφόλι σου. Αυτός εν πάση περίπτωση είναι ο πόνος του σώματος που από τη στιγμή που ερχόμαστε στη ζωή καθώς επίσης κι όταν είμαστε ήδη έτοιμοι να την κάνουμε μας πάει καροτσάκι. Κάτι θα κάνουν οι επιστήμονες γι’ αυτόν...

Στην αγάπη, στην δουλειά, στη ζωή σου γιατί να μην λύνεις με απλό και γρήγορο τρόπο όλα τα προβλήματα και να περνάς καλά; Γιατί να είναι επώδυνα και κουραστικά;
«Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για τον κόπο σαν το πουλί για την πτήση»...
Και άπειρες μπουρδολογίες...
Το παιχνίδι έχει στηθεί για να σε κάνουν ότι θέλουν, να πονάς και να μην μπορείς να αντιδράσεις. Οι θρησκείες οι παλιές και οι σύγχρονες σου καλουπώνουν την αγάπη, οι μπίσνες σου πουλάνε την ζωή σου, και οι πολιτικοί την διαχειρίζονται...
«Ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω»...
Συμφωνία κυρίων χωρίς τους ενδιαφερόμενους, καλό ε;!
Δεν περπάτησε το θέμα, τη βλέπω, με βλέπει, κουβέντα καμιά, το απόλυτο κενό. Απλά, τέλειωσε. Τι να κάνουμε, πρέπει να περάσουμε από τα χίλια δυο σιχτίρια, να γίνουμε περισσότερο χάλια αντί να συνεχίσουμε ήρεμα σαν φίλοι. Να ζήσει το σύστημα από τις σάρκες μας...
Στην δουλειά το ίδιο. «Τα αγαθά κόποις κτώνται». Πρέπει να πεθάνεις στο διάβασμα και μετά να σε πεθάνουν μέχρι να σε προσλάβουν για να σε πεθάνουν στη δουλειά. Για να πετύχεις, να οικονομήσεις, να πάρεις σύνταξη, να πεθάνεις...
Ακόμα και το ωραιότερο όλων, τον έρωτα, το να κάνεις έρωτα, έγινε η σημαία του κακού. «Γάμησε τα...» στα ζόρια, «Την γάμησες...» στην αποτυχία, «Την γαμήσαμε...» γενικότερα...
Γιατί ρε παιδιά τόσο ζόρι, συνέχεια;!

Tι λέω να κάνω, να κάνεις...

Να είσαι πάντα περήφανος, να χαμογελάς πλατιά, και άστους να αναρωτιούνται ποιό είναι το μυστικό που σε κάνει να γελάς!

17 σχόλια:

Eu-aggelos είπε...

Όχι τέτοια ποστ απο σένα ρε sig...δε θα το αντέξω.Ποναωωωωωω!!!

Epsilon είπε...

Δόκτωρ με τρομάζεις...τις προάλλες στο δικό μου ποστ Ζω που έλεγα ότι πονάω, μου έδωσες προοπτικές ανωτερότητας...
μήπως δεν φταίει που δεν ήπιες την μπύρα σου σήμερα? :-PPP μήπως να μην ανησυχήσω?

Μαύρος Γάτος είπε...

Ο Πόνος είναι Φίλος.

Λίγο-πολύ, όπως ο Σκύλος.

Σ:)

Η Μικρή Ολλανδέζα είπε...

λα λα λα λα λαλαλαλα
life is wonderful

:'((((

Afrikanos είπε...

Life is wonderful Μικρη μου, αλλα ετσι: :))))))) κι οχι ετσι :((((.

και κανει ριμα αυτο το ποιημα
ο πονος ειναι σαν το κυμα (Μαυρογατος)

Σιγκ, χαμογελατε!...κανει τους αλλους ν'ανησυχουν!
:-)))

Aurellia είπε...

Τώρα τι να πώ μετά απο αυτό το ποστ?
Και να φανταστεις ότι ήσουνα η τελευταία μου ελπίδα με τα σεμινάρια σου...
Τώρα που ανακάλυψα ότι σκέφτεσαι σαν εμένα, πιστεύεις τα ίδια με μένα και έχεις και τις ίδιες απορίες....τι να πώ? τι μου έμεινε πια να ελπίζω???????????
ενα μονο μπορώ να πώ και σε ένα να ελπίζω.....ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ!

sorry_girl είπε...

Eγώ άλλα περίμενα!
χιχι!

Θεριό Ανήμερο είπε...

Στην αρχή κι εγώ ανησύχησα λίγο να πω την αμαρτία μου, αλλά ο επίλογός σου δίνει μια και ρίχνει κάτω από το τραπέζι την βαριά ατμόσφαιρα που δημιούργησε το προηγούμενο. Χαμογελάω λοιπόν!

ZissisPap είπε...

Γιατί ξεχάσατε να διαβάσετε την τελευταία φράση...
Γιατί;
Σταθήκατε στην όποια αποτύπωση των καταστάσεων και αφήσατε το χαμόγελο...
Θα σας μαλώσω όλους...

@ eu-aggelos
Έχει εκπλήξεις η ζωή ή μάλλον η Ζωή; :P

@ epsilon
Κρασί κόκκινο ήπια... αλλά μετά το ποστ!!!
Να μην τρομάζεις, ούτε να ανησυχείς :)

@ μαύρος γάτος
Όλοι φίλοι μας είναι, κι αυτοί και οι άλλοι :)

@ η μικρή ολλανδέζα
Δεν το συζητώ :)))

@ afrikanos74
Το πιασες το νόημα :)))

@ glizz
Ομοιοπαθητική, σου λέει κάτι;!
Σαφώς και είμαι σαν εσένα, γιατί να μην είμαι...
Μήπως κρύβεις κάτι; :PPP

@ sorry_girl
Sorry, δεν θα ξαναγίνει :)))

ZissisPap είπε...

@ θεριό ανήμερο
Χαμογέλα συνέχεια από την ψυχή σου!!!
Καλημέρα :)))

weirdo είπε...

Σιγμούνδε, έχεις ένα εξαιρετικό ταλέντο να περιγράφεις τη ζωή ακριβώς όπως αποτυπώνεται στη δύσκαπμτη καθημερινότητά μας και την ίδια στιγμή να μην της κάνεις τη χάρη να παρασύρεσαι στη δίνη της..

Αισιόδοξο πνεύμα.. Και σε μόνιμη βάση απ'ότι βλέπω.. To (σε:p) ζηλεύω..!

Εύγε..!
Καλημέρα:)

ZissisPap είπε...

@ weirdo
Το έχω ρυθμίσει στο μόνιμο, αν και κάποια στιγμή αποσυντονίζεται και θέλει μικρορυθμίσεις...
Δεν γίνεται κι αλλιώς...

Καλημέρα πάντα να έχουμε :)

Afrikanos είπε...

Μπορεις επισης να προσθεσεις το "Ολα ειναι ατμος", του Βεγγου!


...αλλα σε αλλο τοστακι (τυρι-ζαμπον-μαγιονεζα, που λεει κι ο pulp)

bbchris είπε...

To χαμόγελο και η αισιοδοξία ήταν από πάντα ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας... παλιό κλικορητό...

I got stones in my passway, and my road seem dark as night
I got stones in my passway, and my road seem dark as night
I have pains in my heart, they have taken my appetite

Παλιό blues του Robert Johnson.

Διαλιέχτεεεεεεεεεεεε

Η Μικρή Ολλανδέζα είπε...

για να δούμε τι άλλο θα ακούσουμε....
τι κάνουμε αρχηγε μου?

Sigmataf είπε...

Όμορφες λέξεις.
Όμορφο φινάλε.
όμορφη-ηλιόλουστη μέρα.

ZissisPap είπε...

@ sigmataf
Νάσαι καλά :)
Κάθε μέρα όμοργη μέρα!