Ταξίδι...

To τέλος του σώματος.
Η αρχή του ταξιδιού.

QUARANTOTTO & SARTORI
Time to Say Goodbye

Ένα ταξίδι άγνωστο μα τόσο ενδιαφέρον. Η φαντασία τρέχοντας εδώ και αιώνες με αγωνία και λαχτάρα, σχεδίασε τον προορισμό, την διαδρομή αλλά και υπολόγισε τις απαιτήσεις ενός μεγαλοπρεπούς ταξιδιού.

SAINT-SAËNS: Aquarium
(Le Carnaval des animaux)

Οι πύλες του Άδη, οι πόρτες του Παραδείσου, οι καταβόθρες της Κόλασης, το πυρ το εξώτερο, ο ουρανός, η θάλασσα, το διάστημα. Όλα αποτέλεσαν και αποτελούν μοναδικούς προορισμούς του τέλους, αφίσες κολλημένες στη τζαμαρία του μεγάλου πρακτορείου ταξιδίων. Για κάποιους είναι το δώρο, η επιβράβευση για μια ζωή γεμάτη αγωνία και στερήσεις, για άλλους τα κάτεργα και η καταδίκη. Και για μερικούς οι σταθμοί ανταπόκρισης για μια πραγματικά άγνωστη συνέχεια.

OFFENBACH: Barcarolle
(Les Contes d’Hoffmann)
From the film Life is Beautiful

Κάθε τέλος όμως έχει και μια αρχή.
Από την αρχή λοιπόν ξεκινάνε και τα προβλήματα. Απορίες και κενά σε μια χιλιοειπωμένη ιστορία. Κι όμως, το μυαλό όλο εκεί τρέχει. Δουλειά δεν είχε ο διάολος...
Πόσες αρχές λοιπόν μπορεί να υπάρχουν;

PETIT
Jean de Florette Theme
From the film Jean de Florette

Στην αρχή έμαθες για τη μία.
Την ιστορία του κυρίου Αδάμ και της κυρίας Εύας. Απορούσες γιατί η κυρία σου στο δημοτικό χρησιμοποιούσε τα μικρά τους ονόματα, σαν να τους γνώριζε. Μα και η ίδια η ιστορία σου προκαλούσε δέος και απορίες. Ζώα, μήλα, κομμένα πλευρά, άγγελοι, μα πουθενά πελαργοί να φέρουν τα παιδάκια του Αδάμ και της Εύας. Τελικά μήπως ήταν καλύτερα να φτιάξεις από το πλευρό σου μια νέα Ελενίτσα, αντί να κυνηγάς εκείνη την στριμμένη στο νηπιαγωγείο που δεν σου μιλούσε;! Με πόση απορία κοιτούσες αν έλειπε το πλευρό του μπαμπά σου και της μαμάς σου όταν έφεραν στο σπίτι το μικρό σου αδερφάκι;!

TIERSEN
Le Valse d’Amélie
From the film Amélie

Κατόπιν έμαθες και την άλλη αρχή.
Αυτή με το σύμπαν και τους πλανήτες. Τα βατράχια που έγιναν ψάρια, που τα ψάρια βγήκαν στην στεριά και γίναν δεινόσαυροι. Και αυτοί ενώ καταστραφήκανε, κάπως γίνανε πίθηκοι και από αυτούς μερικοί έγιναν άνθρωποι. Οι υπόλοιποι έμειναν στην ζούγκλα και κάποιοι μένουν μαζί μας στο ζωολογικό κήπο γιατί βαρέθηκαν την ησυχία της εξοχής.

BATT: Love in Slow Motion
(The Planets)

Και η δική σου αρχή ποια είναι;
To σίγουρο είναι ότι κάπου υπάρχει ένα κενό. Σε αυτό το κενό μάλλον υπήρξες και εσύ όπως όλοι μας και αυτοί που κάποτε θα έρθουν.
Το κενό πριν την σύλληψη.

ZIMMER: Heart of the Volunteer
From the film Pearl Harbor

Ραντεβού στα τυφλά ή μάλλον στα σκοτεινά.
Το ραντεβού του ωαρίου με τα σπερματοζωάρια. Αίσθημα ή συνοικέσιο;
Μάλλον μια τεράστια παρτούζα! Το σώμα λοιπόν δημιουργείται από την ένωση αυτών των δύο κατά την διάρκεια ενός τρελού πάρτι. Και πως κινείται;

BACH: Viola da Gamba Sonata in G minor
From the film Truly, Madly, Deeply

Ξέρουμε πως η ψυχή κινεί το σώμα. Και η ψυχή που βρέθηκε;
Ποιος καθορίζει το φύλλο το ξέρουμε. Ποιος όμως κουβαλάει την ψυχή;
Και από που την παίρνει; Μήπως χάνει κάποιος από τους δύο ένα κομμάτι; Ή βγαίνει και από τους δύο; Πως λέμε «μου βγήκε η ψυχή!». Κάτι τέτοιο!
Αφήνουμε λοιπόν μερικές απορίες αναπάντητες και προχωράμε στο επόμενο κεφάλαιο.

ELGAR: Nimrod
(‘Enigma’ Variations)
From the film Elisabeth

Και όταν το σώμα τελειώνει τη διαδρομή του και εξαϋλώνεται, η ψυχή που πάει; Χάνεται στο πουθενά ή μένει πάνω από το σώμα εκεί που είναι θαμμένο; Οπότε αν το σώμα γίνει στάχτη η ψυχή ποιό μόριο να ακολουθήσει!

Izzy: DVOŘÁK
Going Home (Largo)

Κάποιοι λένε ότι παραμένει σίγουρα κοντά στο σώμα τις πρώτες μέρες μετά το θάνατο, μέχρι να τα βρει με τον άλλο κόσμο. Ειδικά αν πέσει σε περίοδο με κυκλοφοριακό, όπως σε περιόδους πολέμου ή σε κανένα μεγάλο ατύχημα καταλαβαίνουμε το στρίμωγμα που γίνεται στην είσοδο!
Θυμηθείτε πόσες ώρες περιμένατε για να μπείτε σε ένα γήπεδο ή να βγείτε από μια συναυλία. Κάπως έτσι θα είναι!

HANDEL: Sarabande
From the film Barry Lyndon

Φυσικά από αυτή την διαδικασία εξαιρούνται όσοι έχουν ήδη πουλήσει την ψυχή τους. Και μάλλον όπως φαίνεται αυξάνονται αυτοί, οπότε δεν θα αντιμετωπίσουμε μεγάλο πρόβλημα εμείς οι υπόλοιποι.

GLASS: Façades

Ανακυκλώνεται η ψυχή;
Δηλαδή μια ψυχή χωρίς σώμα μπορεί να πάει σε ένα νέο ή μένει στα αζήτητα. Όταν οι αρχαίοι λαοί μιλούσαν για την μετενσάρκωση ήταν και οι πρώτοι «οικολόγοι» του πλανήτη;!

FRANCK: Panis Angelicus

Μπορεί να μοιραστεί η ψυχή;
Όταν λέμε τον ή την σύντροφό μας «ψυχή ΜΟΥ» τι εννοούμε, ότι έχουμε μοιραστεί την ψυχή μας μαζί του; Και τι είναι η ψυχή για να μοιράζεται. Είναι σαν τα νεφρά που δίνεις το ένα και ζεις με το άλλο ή είναι σαν την καρδιά που δεν γίνεται να δώσεις τον ένα κόλπο και την μία κοιλία;!

JEFFES: Telephone and Rubber Band
(Penguin Cafe Orchestra)

H ψυχή έχει γούστα, βίτσια, της αρέσουν γεύσεις, αρώματα;
Φτιάχνει καταστάσεις ή το σώμα κάνει όλο το παιχνίδι.
Είναι παιχνίδι εξουσίας ή τα έχουν κάνει πλακάκια;

JENKINS: Agnus Dei
(The Armed Man: A Mass for Peace)

Ποιος εξουσιάζει τις αισθήσεις;
Εντάξει τον έρωτα, το συναίσθημα της αγάπης καθώς και κάποιες περίεργες ορμές μάλλον η ψυχή. Αν και το «ο έρωτας περνάει από το στομάχι» θέτει ένα κάποιο προβληματισμό για το αντίθετο. Ακόμα και το ερωτικό σκίρτημα που χτυπάει στην κοιλιά ή έστω λίγο πιο κάτω, κι αυτό σε προβληματίζει.

CHOPIN: Piano Concerto No. 1
From the film The Truman Show

Όταν λέμε λοιπόν ότι θέλω να ταφώ σε ένα συγκεκριμένο μέρος, πιστεύουμε ότι η ψυχή μα θα κάθεται από πάνω σαν τον πιστό μας φίλο, τον Αζόρ, περιμένοντας την Δευτέρα Παρουσία για να ξαναγίνουμε κολλητοί; Αλλά αυτό που θα έχει μείνει θα είναι μόνο κόκαλα. Άρα τα κόκαλά μας θα αποκτήσουν ψυχή. Θα είμαστε σαν τους σκελετούς του μαθήματος της Ανθρωπολογίας που θα βγαίνουν βόλτα, θα κάνουν σχέσεις, θα προσπαθούν να ζήσουν.

BACH: Jesu, joy
Of Man’s Desiring

Απορία, τα κόκαλα θα πρέπει να δένονται με σύρματα για να είναι μαζί ή θα είναι σε συσκευασία πακέτο; Εκτός κι αν υπάρχει έξτρα σύμβαση με πλαστικούς γιατρούς ή τρομερούς εφετζήδες του κινηματογράφου οπότε μπει και λίγο κρέας πάνω μας!

MOZART
Flute and Harp Concerto
From the film Joy Luck Club

Αυτές και άλλες απορίες στροβιλίζονται στο μυαλό μου, ειδικά την ώρα που πεινάω και δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά όπως θα έπρεπε, λόγω της ηλικίας μου και της κοινωνικής μου θέσης! Επαναλαμβάνω και λέω ότι προσωπικά θέλω να γίνω στάχτη, να με πάρει ο άνεμος και όπου πάω. Και όποιοι θέλουν να με σκέφτονται (αν υπάρξουν κάποιοι κάποτε) να κοιτάνε απλά στον ουρανό. Να μην έχει κανείς την «υποχρέωση» να ασχοληθεί μαζί μου μετά θάνατον. Να «ασχολούνται» μαζί μου με αναμνήσεις μόνο, ελπίζω ευχάριστες! Ούτε υποχρεώσεις, ούτε τίποτε.

RACHMANINOV Rhapsody on a Theme of Paganini
From the film Somewhere in Time

Το που θα πεταχτεί η στάχτη μου με προβληματίζει...
Να είναι σε μια παραλία γυμνιστών και να πήξει το μάτι μου (τρόπος του λέγειν!) από γκόμενες (το θέμα είναι τι γίνεται με τους υπόλοιπους;) ή σε μια χασαποταβέρνα και να γεμίζει το μάτι μου (πάλι τρόπος του λέγειν!) από φαγητό;!
Ιδού η απορία!

ENO: An Ending (Ascent)

Υ.Γ. Stomaxi σταμάτα να γελάς, είναι σοβαρό το θέμα!