Πατάω σε δύο βάρκες. Με δυσκολεύει φυσικά αλλά μου αρέσει από την άλλη. Είναι μια πρόκληση μετά από πολλά χρόνια που όλα είχαν παγιωθεί σε σταθερές, μονόπλευρες και μονοδιάστατες.
Ερεθίσματα παλιά που αναδύονται σιγά σιγά καθώς και νέα που έρχονται προκλητικά να αναμοχλεύσουν τα στάσιμα νερά.
Ο αυτοέλεγχος και η αυτοκυριαρχία μπερδεύονται με την μελαγχολία και την απόσυρση.
Ερωτικά σκιρτήματα και ειδυλλιακοί κόσμοι συγκρούονται με φοβίες δέσμευσης και παγιωμένες άμυνες.
Ανασφάλεια και ρομαντική διάθεση κόντρα στην τελειομανία και την τάξη.
Τα σύνορα της πραγματικότητας μπροστά στον κόσμο των ονείρων, της ουτοπίας και του φανταστικού.
Κρατημένα όνειρα από τον κόσμο της φαντασίας ψάχνουν πως να εκδηλωθούν.
Να ζήσω όπως προστάζει ο εσωτερικός κόσμος και να μην προσαρμόζομαι σε μία στεγνή πραγματικότητα με ανούσιες συναναστροφές και σχέσεις.
Συντροφικότητα, διάλογος και ενθάρρυνση, αντί σχέσεις με ανθρώπους-θύματα παίζοντας τον ρόλο του θύματος.
Απαραίτητες αποδράσεις μέσα από την καθημερινότητα για να ζήσω την ανάλαφρη πλευρά της ζωής.
Να μιλάω, να σκέφτομαι, να υπόσχομαι και να κάνω σε πρώτο πρόσωπο παρά σε τρίτο γενικό!
Να ζω σε πρώτο χρόνο!
4 σχόλια:
Βρε Sig πώς τα καταφέρνεις κάθε μέρα και με κάνεις να αισθανόμαι τόσο χάλια; Συνειδητοποιώ κάθε φορά πόσο δικιο έχεις σε όλα αυτά που γράφεις και πόσο λάθος είμαι που δε κάνω τίποτα από αυτά!
Μην τον ακους παιδί μου. Αυτός κάνει τους ανθρώπους χάλια ψυχολογικά για να τους πιάνει πελάτες μετά.
ampot να διαβάζεις το Blog μου από το απόγευμα και μετά :-P
MB θα μου χαλάσεις την πιάτσα :-P
ισορροπία ποδηλάτου, μια γέρνει από τη μια μεριά, μια από την άλλη αλλά δεν πέφτει ποτέ...
Δημοσίευση σχολίου