Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Πρώτη μέρα μετά τα Χριστούγεννα. Κέφια ανύπαρκτα. Κατεύθυνση προς το κέντρο. Μπήκε στο τρόλεϊ μία στάση μετά από την δική μου. Αυτή και το παιδάκι της. Κουρασμένη γυναίκα, μετανάστρια από κάποια αφρικάνικη γωνιά. Κάθισε απέναντι μου. Εγώ καθόμουνα με την πλάτη γυρισμένη προς την κατεύθυνση του οδηγού. Το τρόλεϊ ξεκίνησε. Στο φανάρι ένας τύπος χτύπησε την πόρτα για να μπει κι αυτός. «Κοίτα θράσος.» σκέφτηκα. Παρόλα αυτά ο οδηγός του άνοιξε. Η γυναίκα απέναντί μου με πανικό στο πρόσωπο γύρισε να ακυρώσει το εισιτήριο της στο μηχάνημα δίπλα της. Ήταν όμως μπλοκαρισμένο. Ο τύπος ήταν ελεγκτής και αυτή δεν είχε ακυρώσει το εισιτήριο της. Μέχρι να φτάσει στις θέσεις μας είχε χάσει το χρώμα της και μονολογούσε. «Δεν πρόλαβα να το χτυπήσω, μόλις μπήκα, τι θα γίνει;». Ήξερα ότι δεν ήταν έτσι. Σκόπιμα δεν το είχε ακυρώσει. Ήθελε να γλιτώσει το μισό ευρώ. Αλήθεια τι αξία είχε γι’ αυτή αυτό το μισό ευρώ; Από το μυαλό μου πέρασε μια σκέψη. Να της δώσω το δικό μου εισιτήριο και να πω ότι δεν έχω εγώ. Το πρόστιμο θα ήταν τριάντα ευρώ, αν δεν κάνω λάθος. Τρία, τέσσερα ποτά το πολύ. Τόσο απλά. Ενώ γι’ αυτήν μπορεί το μεροκάματο μιας μέρας, ίσως και δύο. Ίσως και το δώρο του μικρού. «Μην ανησυχείτε, θα του πούμε ότι δεν προλάβατε να το ακυρώσετε...» ψέλλισα. Από μέσα μου όμως ήξερα ότι έλεγα ψέματα. Δεν το πίστευα ότι μπορούσε να της ρίξει πρόστιμο Χριστουγεννιάτικα και ειδικά σε μια γυναίκα σαν αυτή. Έβγαλα από την τσέπη μου το εισιτήριο και το έδωσα στον ελεγκτή ενώ η γυναίκα ψέλλιζε τις δικαιολογίες της. «Σας είδα που γυρίσατε να ακυρώσετε το εισιτήριο αφού με είδατε να μπαίνω...» της απάντησε, «παρακαλώ κατεβείτε μαζί μου.». Το τρόλεϊ ξεκίνησε και εγώ προσπαθούσα να διακρίνω μέσα στον κόσμο την συνέχεια της ιστορίας που είχε εξελιχθεί μπροστά μου.

Το τόσο πολυδιαφημισμένο Χριστουγεννιάτικο πνεύμα μου έγνεφε από μακριά, από πολύ μακριά. Μάλλον φέτος δεν τα πήγαμε και τόσο καλά μεταξύ μας. Έτσι κι αλλιώς τα φετινά Χριστούγεννα μάλλον θα σβηστούν γρήγορα από την μνήμη. Τα μάτια όμως αυτής της γυναίκας ποτέ.