Μάκια, μάκια!

«Ένα μέρος του εαυτού μου πεθαίνει. Κάτι κακό μεγαλώνει στη θέση του. Δεν ξέρω τι είναι, αλλά το φοβάμαι και το μισώ. Φοβάμαι και μισώ τον εαυτό μου».
«Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σκέφτεται έτσι. Έχουμε πόλεμο!»
«Ναι, αλλά τι είδους πόλεμο;»

Διάλογος που με προβλημάτισε γιατί κουμπώνει συνέχεια παντού. Διάλογος που δεν θα έπρεπε να γίνει ποτέ. Κι αυτό που με στεναχωρεί είναι που δεν μπορώ να αποφασίσω ποιος από τους δύο είμαι κάθε μέρα.

Χαρούμενες σκέψεις όμως από εδώ και πέρα!

Μέσα στην αναμπουμπούλα των τελευταίων ημερών, μάλλον μηνών, υπήρξαν μερικές όμορφες στιγμές. Γνώρισα κόσμο, πολύ κόσμο και μου άρεσε. Κάποιους τρόμαξα και πανικοβλήθηκαν, κάποιοι ίσως να με τρόμαξαν αυτοί, αλλά με τους περισσότερους θα τα βρούμε. Ακόμη παλιοί φίλοι και ιδιαίτερα φίλες στέκονται δίπλα μου και με στηρίζουν. Αυτοί που με ξέρουν και από την καλή αλλά ιδιαίτερα από την στραβή μου πλευρά είναι εκεί όταν τους χρειάζομαι. Διακριτικά και ουσιαστικά. Πολύ τους ευχαριστώ! Αντέξτε με λίγο ακόμη!

Σε διαγωνισμό για την καλύτερη ανταλλαγή ευχών για τις γιορτές αυτή θα ήταν η καλύτερη με τεράστια διαφορά από την δεύτερη!

«Να περάσεις όπως θέλεις και κάτι παραπάνω!» είπα εγώ και ιδού η απάντηση:

«Γιατρέ μου... γράφαμε ταυτόχρονα... Σου λέει κάτι αυτό;;; :D :D :D :D :D :D :D :D :D Τι να πω; Ανατποδίδω; Είναι λίγο. Εύχομαι να περάσεις τόσο καλά που το χαμόγελό σου να θυμίζει μαλάκα! χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα έγώ πάντως αυτό το σκοπό έχω... Φιλάκια!!!!»

Ότι και να μου πει, όπως και να μου το πει, και το λέει «έντονα» η φίλη μου αυτή με απογειώνει! Έτσι ανεβαίνει το κέφι στα κόκκινα και φορτίζεις το χαμόγελο στη μέγιστη διαπλάτυνση για τις γιορτές! Ναι, χαμόγελο να θυμίζει μαλάκα!!!
Και όχι «φιλάκια» αλλά...
Μάκια, μάκια!!!!!!!