Δευτέρα, Ιανουαρίου 08, 2007

Αναγέννηση

Σταμάτησα. Δεν μπορούσα να κάνω ούτε μία κίνηση. Οι στίχοι του τραγουδιού, ο ρυθμός, η φωνή έπαιζαν με τους χτύπους της καρδιάς μου. Το μικρό ραδιόφωνο πήρε ζωή και έπαιρνε και την δική μου στα χέρια του. Καθηλωμένος άκουγα...

When your day is long and the night, the night is yours alone,

When you're sure you've had enough of this life, well hang on

Don't let yourself go, 'cause everybody cries n everybody hurts sometimes


Σ
ήμερα έπρεπε να ειπωθούν πράγματα που θα πλήγωναν. Αλήθειες πατημένες βαθιά χρόνια τώρα για να μην χαλάνε την εικόνα. Την ψεύτικη εικόνα, την σαθρή εικόνα που θέλει να βλέπει το περιβάλλον. Ποιό περιβάλλον; Αυτό που εμείς αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε και να το ανεχτούμε. Να ζήσουμε μέσα του, να ακολουθήσουμε τους κανόνες σήψης και ψέματος.

Sometimes everything is wrong. Now it's time to sing along

When your day is night alone, (hold on, hold on)

If you feel like letting go, (hold on)

If you think you've had too much of this life, well hang on


Β
ασανιστικά συνέχιζε ο τραγουδιστής να καθαρίζει τα ξερά φύλλα της ψυχής μου. Κάθε στρώση, κάθε στιβάδα που έφευγε πονούσε. Και όσο μεγάλωνε ο πόνος, φως πλημμύριζε και τρύπωνε στις ρωγμές που άνοιγαν παντού. Και όταν έφτασε η ώρα της αλήθειας όλα ήταν ευκολότερα, φωτεινά, καθαρά!

'Cause everybody hurts. Take comfort in your friends

Everybody hurts. Don't throw your hand. Oh, no. Don't throw your hand

If you feel like you're alone, no, no, no, you are not alone


Τ
ο κλείσιμο ενός μεγάλου κεφάλαιου. Μιας ζωής μετά από 19 χρόνια. Κλείνει ποτέ; Και αν ναι, πώς; Με ξαφνικό θάνατο.
Οργή
στην αρχή, πρώτης αντίδραση συνέπεια. Εμάς δεν μας σκέφτηκες; Μα εσάς σκέφτηκα. Για να ζήσετε στην αλήθεια και όχι στο ψέμα και την υποκρισία.
Άρνηση
στη συνέχεια. Δεν μπορεί να συμβαίνει σε μας. Γιατί όχι σε κάποιους άλλους; Γιατί οι άλλοι ζουν καλύτερα;
Διαπραγμάτευση
και πρώτη προσπάθεια συμβιβασμού. Να προσπαθήσουμε πάλι. Να κάνουμε ξανά μια νέα αρχή. Για που, και πως; Ξέρει κανείς; Να περιμένουμε μερικά χρόνια ακόμη, δεν γίνεται;
Κατάθλιψη
και τύψεις. Μήπως φταίω εγώ ή εγώ ή εμείς; Τι θα κάνουμε από δω και πέρα; Δεν θα τα καταφέρουμε...
Αποδοχή
μετά από μερικές ώρες. Μήπως είναι καλύτερα τελικά; Φαινότανε εδώ και χρόνια ότι θα γίνει. Τι τώρα, τι μετά από ένα ή δύο χρόνια.

If you're on your own in this life, the days and nights are long,

When you think you've had too much of this life so hang on


Α
νακούφιση. Τελικά ήταν δύσκολο αλλά άξιζε! Λες την αλήθεια, τι αισθάνεσαι, τι πιστεύεις, τι θέλεις και ξαφνικά ελαφραίνεις. Με κάθε τι που λες φεύγει ένα βάρος. Κοιτάς στα μάτια και βλέπεις την ψυχή του καθενός. Τι αισθάνεται και τι θέλει. Μπορεί εκείνος να μην μπορεί, να μην το ξέρει. Το ξέρεις όμως εσύ και είσαι σίγουρος!

Well, everybody hurts sometimes,
Everybody cries. And everybody hurts sometimes
And everybody hurts sometimes. So, hold on, hold on

Hold on, hold on, hold on, hold on, hold on, hold on

Everybody hurts. You are not alone


Σ
αν τον μυθικό Φοίνικα αναγεννιέσαι μέσα από τις στάχτες σου. Εκεί που πιστεύεις ότι όλα θα καταστραφούν συνειδητοποιείς ότι αναγεννιέται η ίδια η ζωή. Καταλαβαίνεις ότι άδικα καθυστερούσες τόσα χρόνια. Ότι ματαιοπονούσες περιμένοντας κάτι που ήξερες ότι δεν θα ερχόταν ποτέ.

Η
μέρα ξημέρωσε με το φως του ήλιου να λούζει τα πάντα. Ένας λαμπρός χειμωνιάτικος ήλιος που σταμάτησε να απολαύσει την αναγέννηση μιας ζωής!

R.E.M. / Everybody Hurts (Berry/Buck/Mills/Stipe)

>>> Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο φοίνικας, το αιγυπτιακό πουλί είχε το μέγεθος αετού, χρυσοκόκκινο χρώμα και κάθε πεντακόσια χρόνια ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη για να ενταφιάσει στο ιερό του Ηλίου τη σορό του πατέρα του. Παρεμφερής είναι και η εκδοχή που αναφέρει ο Πλίνιος: ο φοίνικας είναι ένα και μοναδικό πουλί που ελάχιστοι είχαν την τύχη να αντικρίσουν. Έχει χρυσά φτερά στο λαιμό και πορφυρά στο υπόλοιπο σώμα, ουρά γαλάζια με ρόδινες ανταύγειες και λοφίο στο κεφάλι. Όταν γεράσει, κατασκευάζει με αρωματικά κλαδιά τη φωλιά του και καίγεται μαζί της, ενώ από την τέφρα του γεννιέται ένα σκουλήκι που μεταμορφώνεται αμέσως σε φοίνικα και μεταφέρει στην Ηλιούπολη το λείψανο της προηγούμενης ύπαρξης. Υπάρχει και μια τρίτη παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο φοίνικας καίγεται αφού βάλει ο ίδιος φωτιά στην αρωματική φωλιά του, από την οποία αναγεννάται ένα νέο πουλί.
Κυκλική αναγέννηση, ανάσταση και αθανασία: το μυθικό πτηνό, το μπενού της αρχαίας Αιγύπτου, συνδέθηκε με τον ημερήσιο κύκλο του ήλιου και με την ετήσια ροή των νερών του Νείλου, τοποθετήθηκε από τους Αραβες στο όρος Καφ που βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου και επιλέχθηκε από τους Κινέζους ως σύμβολο ευτυχίας και αιωνιότητας. Κατά τον αιγυπτιακό θρύλο, το πανέμορφο πουλί ανοίγει κάθε χάραμα τα φτερά του πάνω από το Νείλο και χάνεται μαζί με τον ήλιο το σούρουπο, για να ξαναγεννηθεί την αυγή. Με τις διαφορετικές πάντως εκδοχές της, η παράδοση του φοίνικα -που εμφανίζει κάποιες ομοιότητες με τον ορφικό μύθο- υπήρξε από τις σημαντικότερες της αρχαιότητας.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αρχίσαμε τις κόντρες? Καλάααααααα. Σε πάω μια κοντρίτσα στις μπύρες άμα θες ναούμε!

mc είπε...

Αχ βρε Sigmund..Αλήθεια όλα.

roidis είπε...

περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μέρη με τα δικά σου γραπτά πάντως, χωρίς παρεξήγηση φίλε Σίγκμουντ...

weirdo είπε...

..Αναγέννηση, λοιπόν..
Στην υγειά σας..:!)
(κυριολεκτικά..)

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

ανναγένηση και κάθε φορά ένα σκαλί... προς τα πάνω ή προς τα κάτω!!

Tradescadia είπε...

Κάθε Αναγέννησης, προηγείται ένας μικρός (ή και μεγάλος) θάνατος. Και μετά τα πέντε στάδια του πένθους, που με τόση ακρίβεια παρέθεσες. Σε όποιο και νά'σαι, αξίζει τον κόπο. Κι ας πονάει...

The Motorcycle Boy είπε...

Με γάμησες βραδιάτικα. Τέλος πάντων -ειδοποία πριν γράψεις τέτοια πράγματα.
Υ.Γ.: Κι όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά τους REM τους βαριέμαι εκτός από 3 τραγούδια που με εκτελούν μετά μουσικής λόγω συγκυριών. Το ένα το έβαλες ήδη.

ZissisPap είπε...

σεξ+πυρ πρόσεχε στην ηλικία σου :-P

ampot :-)

roidis σ' ευχαριστώ και δεν υπάρχει χώρος για παρεξηγήσεις εδώ!

weirdo ανταποδίδω και επαυξάνω :-)

vita mi barouak πάντα προς τα πάνω η αναγέννηση! Αν και για να πετάξεις προς τα πάνω πρέπει να πάρεις φόρα από χαμηλά. Αρκεί να μην κολλήσεις εκεί κάτω.

tradescadia όλοι θα θέλαμε να μην υπάρχει θάνατος αλλά δεν γίνεται. Ζούμε καθημερινά περισσότερους θανάτους. Από το τέλος μιας σχέσης, ένα φίλο που δεν θα ξαναδούμε για μια χαζή παρεξήγηση, ένα βλέμμα ερωτικό στο δρόμο που δεν είχαμε το θάρρος να το ανταποδώσουμε, λόγια που δεν είπαμε εκεί που έπρεπε γιατί φοβηθήκαμε ή ντραπήκαμε. Καθημερινοί μικροί θάνατοι της ίδιας μας της ύπαρξης.
Αξίζει τον κόπο όταν μέσα από αυτά βρίσκεις την δύναμη να σηκώσεις τους ώμους, να ισιώσεις την πλάτη και το βλέμμα σου να κοιτάξει πάλι μπροστά!

ΜΒ τελικά είναι πιο εύκολο όταν πιστεύεις και βλέπεις με καθαρό βλέμμα!
Τραγουδάρα!!!

mario είπε...

με άγγιξαν όσα έγραψες sigmund..
καλημέρα:)

ZissisPap είπε...

mario ξέρεις πόσο με αγγίζουν τα δικά σου λόγια. Καλημέρα :-)