Για πρώτη φορά...

Φοβάμαι περισσότερο από σένα.
Φοβάμαι για μένα, όχι για σένα.
Κάθε στιγμή τρομάζω και ιδρώνω σαν να ξύπνησα από έναν εφιάλτη.
Έχω κλείσει περισσότερα παράθυρα και έχω διπλωθεί στα δύο κουλουριασμένος στο πάτωμα πίσω από άπειρες πόρτες. Όταν σου μίλησα για κλειστό στρείδι αυτό εννοούσα. Πάντα κρατούσα στην απ' έξω το σημαντικότερο κομμάτι από τη ψυχή μου από φόβο μην πληγωθώ. Κατάφερα να μην πληγωθώ ποτέ. Ακόμη προσπαθώ να μετρήσω το κόστος.
Θέλω να δώσω, θέλω να ζήσω.

Φοβάμαι γιατί έχω ξεχάσει πως γίνεται.

Οι προβολές μας αλλοιώνουν τα αισθήματα και οι ανάγκες παραποιούνται και αλλάζουν χρώματα. Είναι δύσκολο και παρακινδυνευμένο να συνδεθούν δύο καταστάσεις τόσο έντονες. Το ξεκίνημα μιας ζωής και το ξεκίνημα μιας αγάπης. Ίσως πράγματι να είναι έτσι.

Αισθάνομαι τόσο έντονα όσο ποτέ άλλοτε.

Η φόρτιση είναι μεγάλη και σίγουρα θολώνει η σκέψη.
Θα γίνουν και βλακείες, θα περάσουμε και άσχημες στιγμές.

Η αλήθεια είναι η μόνη διέξοδος.

Πονάω και μου λείπεις τώρα.
Όταν σε σκέφτομαι δεν μου λείπεις κι ας είμαστε χιλιόμετρα μακριά.
Υπάρχεις έστω και σαν απουσία. Πονάω αλλά ξέρω ότι πονάω για σένα.
Λείπεις, αλλά υπάρχεις και θα βρεθούμε.

Μόλις ξυπνήσω το πρωί είσαι η πρώτη μου σκέψη.
Πριν κοιμηθώ η τελευταία.

Σε θέλω τώρα. Είναι εγωιστικό ή γλυκό;
Δεν μπορώ και δεν θέλω να το διαχωρίσω.

Για πρώτη μου φορά φοβάμαι να μην χάσω κάτι...
Για πρώτη μου φορά ονειρεύτηκα και θυμάμαι το όνειρό μου...
Για πρώτη φορά θα μείνω και θα επιμείνω...

Μοναδικές καταστάσεις, συγκινήσεις, εκπλήξεις!
Κι όλα αυτά γύρω από σένα... Μ' αρέσει αυτό!
Δεν θα σου πω ποτέ ξανά ότι μου λείπεις.

Όταν είμαι πολύ κάτω ακούω Enigma...
Δεν σου το είχα πει, το είχα ξεχάσει γιατί ήμουν πάνω, πολύ πάνω...
Κι εκεί θέλω να ξαναβρεθώ μαζί σου...