Πέμπτη, Δεκεμβρίου 21, 2006

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ...


Τ ι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε από τη γη!
Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιωνία πληγή.

Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο
τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,
υπόκωφος από μακρυά η φωνή μας φτάνει αχός.

Η ζωή μας διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,
με θάνατο, καθημερνό θάνατο και χολή
μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα
του 'ηλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ
νέοι, και μας άφησαν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο,
το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,
χάνεται και ρωτιόμαστε τί νά 'χουμε, τί νά 'χω,
που σβήνουμε όλοι, φεύγουμε έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!


του Κώστα Καρυωτάκη


Η σημερινή μου μέρα θα μπορούσε να είναι η μονογραφία όλου του χρόνου. Τόσα πάνω και κάτω, τόσες εκρήξεις χαράς αλλά και θλίψης, τόσες ελπίδες με τόσες απορρίψεις.

Ξεφεύγουνε απ' το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της· τη βρέχει

μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες

που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια

και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει

καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.


Έντονη μέρα, καλά πέρασε και άφησε βαθιές χαρακιές.
Με αγάπη καμωμένες και με γλυκιά στοργή αλλά χαρακιές.
Θα βοηθήσουνε όμως για την αύριο και πέρα.
Θα γίνουν θύμησες και αναμνήσεις γλυκές.
Ας είναι καλά αυτοί που χάραξαν.

Είναι δύσκολο να αντέξεις ένα χείμαρο που παρασέρνει τα πάντα στο ξέσπασμά του.
Τώρα το καταλαβαίνω αλλά έτσι είναι, δεν αλλάζει αυτό.

4 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ένα υπέροχο ποίημα που χάνεται μέσα στον πόνο του δημιουργού καθώς βλέπει ότι δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο του. Δε νομίζω μία μέρα να μπορεί να κρίνει όλη τη χρονιά. Ούτε καν είπε κάτι τέτοιο για ολόκληρη τη ζωή ο Σόλων. Μάλλον φταίει η απογοήτευση της μέρας που σε ενέπνευσε.


Η πλάκα είναι ότι τόσες μέρες σκεφτόμουν Καρυωτάκη και στόχευσα δύο ποιήματά του για τις μέρες των Χριστουγέννων. Με πρόλαβες. Αύριο σε προσκαλώ στο ιστολόγιό μου.

ZissisPap είπε...

Δείμε του πολίτη σαφώς και η χρονιά δεν κρίνεται από μία και μόνη μέρα. Μπορεί όμως να είναι μια μικρογραφία της. Ειδικά η δικιά μου χτεσινή ημέρα μέχρι την στιγμή που έγραψα γιατί μετά όλα άλλαξαν ως δια μαγείας! Το θαύμα των ημερών :-)

Καλώς ήρθες!

Ανώνυμος είπε...

Είναι τρομερό πώς μέσα σε μια μόνο μέρα μπορείς να νιώσεις τόσα εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα...Συμβαίνει όμως. Το έχω βιώσει. Το ζήτημα είναι να γίνεται στο τέλος το θαύμα. Καλημέρα!

ZissisPap είπε...

georgia καλημέρα! Και ξέρεις τελικά είναι μέσα μας αυτό το θαύμα!